ผู้คนเคยเล่าขานถึงสุดเขตดินแดนทางเหนือ ในพงไพรนามว่าอนธการ ลึกเข้าไป จะมีหมู่บ้านแห่งหนึ่งซ่อนตัวอยู่ ที่แห่งนั้นเป็นที่หลบซ่อนของเหล่าลูกครึ่งดราโกรก็อดให้ห่างไกลจากทุกสายตาของมนุษย์ ซึ่งดราโกรก็อดนั้นมีเลือดผสมระหว่างมังกรศักดิ์สิทธิ์กับบรรดาเทพเจ้าในสรวงสวรรค์ มีรูปลักษณ์โดยสามัญคล้ายมนุษย์ปกติ เพียงแต่จะมีเขามังกรประดับอยู่บนศีรษะ และเลือดในกายมากไปด้วยพรวิเศษ แม้ในอดีตจะเคยอยู่ร่วมกับมนุษย์ในฐานะผู้ส่งสารจากสวรรค์ รวมถึงเป็นผู้รักษาโรคภัยให้แก่มนุษย์ภายในวิหารของอาณาจักร แต่ทว่าอยู่มาวันหนึ่ง พระราชาเกิดริษยาในความศรัทธาที่ประชาชนมีให้แก่เหล่าดราโกรก็อด จึงได้ป่าวประกาศว่า หากมนุษย์คนใดได้ดื่มกินเลือดจากดราโกรก็อด เสมือนได้รับพรแห่งการเกิดใหม่ ทุกอย่างจึงกลับตาลปัตร จากเดิมที่มนุษย์ให้ความเคารพนบนอบ กลับถือหอกดาบไล่ล่าฆ่าฟันจนแทบสูญสิ้นเผ่าพันธุ์ เป็นเหตุให้ต้องระหกระเหินหลบหนีมาซ่อนอยู่ลึกเข้าไปในพงไพรอนธการ อันเป็นแนวรอยต่อระหว่างเขตแดนมนุษย์กับเทพเจ้า ที่ไม่อนุญาตให้มนุษย์คนใดสามารถผ่านเข้าไปได้ หากมนุษย์คนใดเกิดเพลี่ยงพล้ำเดินหลงเข้าไปในพงไพรแห่งนี้ จะต้องติดอยู่ภายในห้วงเวลาของการจองจำ ได้แต่เดินวนเวียนหาทางออกวันแล้ววันเล่า ไม่อาจกลับออกมายังแดนมนุษย์ได้อีก ยิ่งติดอยู่ภายในห้วงเวลานั้นมากเท่าใด สติสัมปชัญญะที่มีจะยิ่งเลื่อนลอย คนผู้นั้นจะเริ่มไม่รู้ว่าตนเป็นใคร ไม่รู้ว่าตนกำลังทำอะไร หลงลืมไปแม้กระทั่งวิธีดื่มกินอาหาร ในท้ายที่สุดหากไม่อดอาหารจนตาย ก็จะต้องตกไปเป็นอาหารให้แก่เหล่าสัตว์ป่าอยู่ดี ตั้งแต่นั้นมา ตัวตนการมีอยู่ของเหล่าดราโกรก็อดจึงกลายเป็นเพียงตำนานเล่าขาน ด้วยไม่มีมนุษย์คนใดกล้าเสี่ยงเข้าไปใกล้พงไพรอนธการเพื่อท้าพิสูจน์ หรือหากจะมีคนกล้าก็ไม่มีโอกาสมีชีวิตกลับมาบอกเล่าได้อีกตลอดกาล
-------- Talk with Writer ---------
สั้นมากๆ จริงๆตั้งใจจะเขียนให้ออกเป็นแนวตำราคู่มือที่รวบรวมเรื่องราวแปลก ๆ ในอาณาจักร แล้วก็เป็นบทหนึ่งในตำรา ซึ่งเป็นบทที่ว่าด้วย ตำนานดราโกรก็อดแห่งพรไพรอนธการ แต่ถ้าเขียนคิดว่าน่าจะเอาไปปัดฝุ่นเขียนใหม่แทรกอยู่ในเรื่องยาว นิยายแฟนตาซีเลยค่ะ
ปล. สงสัยไหมคะ? เป็นมังกรศักดิ์สิทธิ์ ที่มักจะถูกคิดว่าเป็นมังกรแห่งแสงสว่าง แต่ทำไมถึงได้ไปอาศัยอยู่ในพงไพรอนธการ ที่แปลว่า ป่าแห่งความมืดมิด ... เราต้องการจะเล่นกับความย้อนแย้งค่ะ เป็นได้ทั้งการลบภาพคิดความเชื่อฝังแน่นของคนปกติทั่วไป หรือ จากในเรื่องเพราะถูกขับไล่จากที่อยู่เดิม ต้องไปหลบอาศัยอยู่ถิ่นที่อยู่ใหม่ที่ไม่ใช่ที่ของตนเช่นกัน แม้ว่าจะอยู่ได้ แต่ในใจลึก ๆ พวกเขาเองก็อยากจะกลับบ้านค่ะ
ขอให้ความสงบจงบังเกิด.
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in