หนุ่ม : เราอยู่กับปัจจุบันแล้ว
เราต้องเตรียมตัว..
เพื่อให้มีชาติหน้าที่ดีขึ้นรึเปล่าครับ

นพ.สันต์ : ชาติหน้าเป็นเวลาในใจของคุณนะ
เป็น Psychological time (เวลาในใจ)
คุณเป็นเด็กวิทย์ ขอผมนอกเรื่อง
พูดเรื่องเวลากับคุณก่อนดีกว่า
คือเวลานี่มันมีสองอย่างนะ

? เวลาที่เราเขียนเป็นปฏิทินหรือสร้างนาฬิกา
ผมเรียกมันง่ายๆว่า Clock time

เมื่อจักรวาลนี้มีมวลสารหมายถึงของแข็ง
หรือพลังงานอัดแน่นขนาดใหญ่
เช่นโลกและดวงอาทิตย์เกิดขึ้น
มันก็เกิดแรงกระทำระหว่างมวลสารเหล่านี้
ที่เราเรียกว่าแรงโน้มถ่วงหรือ gravity
ทำให้เกิดการผลักและดูดกันขึ้น
ทำให้มวลสารเหล่านี้เคลื่อนไหววนไปรอบๆกัน
เช่นโลกหมุนรอบตัวเอง
ดวงจันทร์หมุนรอบโลก
โลกหมุนรอบดวงอาทิตย์ เป็นต้น

คนเราก็สังเกตปรากฎการณ์นี้แล้ว
ตั้งคอนเซ็พท์เวลาขึ้นมา
แล้วสร้างปฏิทินและนาฬิกา
นี่คือ clock time
ซึ่งเป็นคอนเซ็พท์ที่มีประโยชน์
ทำให้เราใช้นัดหมายอะไรกันได้
บันทึกเหตุการณ์ให้อ่านเข้าใจง่ายได้
.
.
? เวลาอีกอย่างหนึ่งซึ่งเกิดขึ้นในใจเรา
ซึ่งผมเรียกมันว่า Psychological time

การที่คุณนึกย้อนไปในมิติ อดีต นั้น
ขณะที่คุณนึกถึงวัยเด็กนั้น
ภาพวัยเด็กมันเกิดขึ้นเป็นความคิดในใจคุณ
แต่ขณะนี้..ปัจจุบันนะ
อดีตในใจคุณนั้นจริงๆแล้วมันไม่มีแล้ว

มันมีแต่ปัจจุบัน ..
อนาคตก็เช่นเดียวกัน
เช่น เมื่อคุณทำคะแนนทดสอบด้วยตัวเอง
แล้วได้คะแนนไม่ดี
คุณจึงกลัวการสอบจริง ในเดือนหน้า
คุณกลัวจะล้มเหลว จะเสียหน้า

ความกลัวจะสอบตกนั้น
เป็นเรื่องราวที่คุณจินตนาการขึ้น
ในมิติเวลาสมมุติที่คุณเรียกมันว่า อนาคต
แต่ว่าคุณสร้างมันขึ้นที่เดี๋ยวนี้นะ
อนาคตในใจเราจริงๆแล้วไม่มี
.
.
นี่แหละคือ Psychological time
ซึ่งเป็นมิติที่ความคิดงี่เง่าทั้งหลาย
อาศัยเป็นที่อยู่ในใจของคุณ
ไม่ว่าจะเป็นความเสียใจ ความรู้สึกผิด
ความกลัว ความคาดหวัง

เวลาในใจนี้มีอยู่..พาคุณหนีออกไป
จากการใช้ชีวิตที่นี่เดี๋ยวนี้
ไปอยู่ในเวลาในจินตนาการนั้น
มันทำให้คุณพลาดโอกาส
ที่จะใช้ชีวิตที่ที่นี่เดี๋ยวนี้

ถ้าคุณตัด Psychological time นี้ทิ้งไป
ไม่ให้มีเวลาในใจนี้เสีย
หดเวลาในใจลงมาเหลือแค่เดี๋ยวนี้
อดีตไม่มี อนาคตไม่มี

สิ่งนี้เป็นความท้าทายของชีวิต
เป็นความมหัศจรรย์ของชีวิต
คุณเปิดตัวเองออกพร้อมรับรู้มันอย่างตื่นตัว
และพร้อมที่จะรับมือมันไปทีละช็อตๆ
อย่างตื่นเต้นสนุกสนาน
มีอะไรเกิดขึ้นรับได้หมด
นี่แหละคือการใช้ชีวิตแบบเบิกบานและไม่ทุกข์

Cr : นพ.สันต์ ใจยอดศิลป์
.
.
ปกติ เราอ่านธรรมะ
พระท่านบอกให้เราอยู่กับปัจจุบัน
อดีตผ่านไปแล้ว.อย่าหวนไปอาลัย
พรุ่งนี้ ยังมาไม่ถึง ..อย่าไปกังวล

ทำวันนี้ให้ดีที่สุด..
พอวันพรุ่งนี้มาถึง วันนี้ก็กลายเป็นอดีตแล้ว
และจะส่งผลเป็นอนาคตที่ดีของวันนี้
แล้วก็จะหมุนเวียน ส่งผลที่ดีอย่างต่อเนื่อง

Psychological time นี้
ทำให้เราเข้าใจง่ายยิ่งขึ้น
มันเป็นเพียงมิติ กาลเวลา
ที่เรากำหนดเองในใจ
เราตระหนักรู้ว่า มันเป็นสิ่งสมมติ
มันไม่มีอยู่จริง
เราทำวันนี้ให้ดีที่สุด ก็เพียงพอแล้ว
ไม่ต้องกังวล ภพหน้า ชาติหน้ากันต่อไป

ท่านดาไลดามะ กล่าวว่า
มี 2 วัน ทึ่เราไม่สามารถทำอะไรได้เลย
คือ "เมื่อวานนี้" และ "วันพรุ่งนี้"
มึเพียง "วันนี้" ที่เราสามารถทำได้ทุกสิ่งอย่าง
เพื่อชีวิตทึ่ดีงาม ตามที่เรามุ่งหวังกัน

?????