@MoonClock_fuchi

โยเนะเคน สุดะ โนดะ

“อ่า... หวัดดีครับ”

“ฮะ หวัดดีฮะ” 

บทสนทนาแค่นั้นก่อให้เกิดความเงียบขึ้น เสียงแอร์เป่ากระทบผ้าม่านในห้องของสุดะ มาซากิ ยังคงเป็นจังหวะต่อเนื่อง ซึ่งเพิ่มความกระอักกระอ่วนให้ชายใส่หมวกร่างสูงที่ยืนในห้องคนแปลกหน้า

คนแปลกหน้าที่เขารู้จักดี

“มาทำไมฮะ?” สุดะมองหน้าผู้บุกรุกในห้องซ้อมของตัวเอง

“อ่า..” เขาพยายามหาเหตุผล

“พี่โนดะ?” สุดะเสยผมแหลมๆ

ใช่แล้ว โนดะ โยจิโร่ รุ่นพี่ที่เคารพรักของเคนชิ โยเนะสึ ยืนอยู่ในห้องซ้อมของเพื่อนโยเนะสึอีกทีหนึ่ง

ถึงแม้ศักดิ์ของโนดะเป็นรุ่นพี่ที่เคารพรัก แต่ตัวเขาเองต้องการตัดคำว่าเคารพออกไปจริงๆ

ให้เหลือแค่รุ่นพี่ที่รัก...ได้ไหม?

“ได้ข่าวว่าโยเนะเคนจะมาหานี่” โนดะมองซ้ายขวา

“แสดงว่าพี่มาหาโยเนะสึหรอฮะ” สุดะถอนหายใจ “โยเนะคุงเพิ่งกลับไปเมื่อกี้นี่เองแหละ”

ประตูห้องถูกเคาะขัดจังหวะ สต๊าฟในงานเปิดแง้มเข้ามาอย่างเกรงใจ

“ขอโทษที่รบกวนนะครับ สุดะซัง เคนชิซังมาหาครับ”

“อ้าว” โนดะอุทาน “ยังไงนี่?”

“พลาดจนได้ เพราะฉะนั้นพี่ควรรู้ได้แล้วนะ ว่าทำไมผมไม่อยากให้พี่เจอโยเนะคุง” สุดะเดินเข้ามาใกล้

“กลับไปได้แล้วนะฮะ อยู่ไปก็เป็นได้แค่ส่วนเกิน” คนผมฟูยิ้มหวานใส่