“เนียลๆ”
“อือ...”
“นีเอล ห้ามหลับเข้าใจมั้ย”
“อืมๆ ตื่นแล้วๆ โทษทีๆ”
แดเนียลกระพริบตาถี่ๆภาพตรงหน้าพร่าเลือนอยู่สักพักก่อนจะแจ่มชัดขึ้นมา อ้าปากหาวอีกครั้งจนน้ำคลอในตาก่อนจะก้มหัวลงให้ซองอูใช้ทิชชู่ซับออกให้ ทั้งที่เขาจะใช้มือขยี้ๆเอาก็ได้แต่ซองอูที่รักใบหน้าเขาไม่ต้องการให้ตาช้ำๆไปถ่ายงานเด็ดขาด
“ก็บอกแล้วว่าให้อยู่ห้อง ไม่รู้จะตามมาทำไม”
แดเนียลทำเป็นเมินเสียงนั่นด้วยการมองออกรอบข้างซ้ายขวาแต่พอหางตาเห็นว่าใบหน้าสวยคมเริ่มจะส่อแววไปทางดุก็หัวเราะแหะๆเอาใจเอื้อมมือไปดึงถุงกระดาษที่ดูหรูหราจากมือซองอูมาถือในถุงเบาหวิวจนน่าสงสัยว่าซองอูเข้าไปในร้านนั้นเกือบชั่วโมงเพื่อของแค่นี้เนี่ยนะ
“ก็อยากมา อยากเห็นหน้า อยากอยู่ด้วย เหนื่อยแต่ก็อยากทำ”
แดเนียลเอียงคอมองแก้มสีชมพูอ่อนที่ไม่ได้เป็นเพราะเครื่องสำอางนั่นก่อนจะดึงแก้มนิ่มๆนั่นเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว
“ไม่เห็นต้องมาเลย พรุ่งนี้วันหยุด นายจะได้นอนยาวๆ” คุณผู้จัดการของเขาที่บ่นงุบงิบทำเป็นขึงขังแต่จริงๆกลบความเขินน่ะแดเนียลรู้ดีกว่าใครเพราะฉะนั้นเขาเลยปล่อยให้คำพวกนั้นลอยเข้าหูซ้ายทะลุไปหูขวาแล้วดึงแก้มนิ่มๆสองข้างสลับไปมา
“ฮ่าๆๆ น่ารักจังวะ เธอน่ารักขนาดนี้เราจะไปไหนรอด”
“ธ เธอ”
“ไม่ดีเหรอ เราลองมาเป็นแค่คังแดเนียลกับองซองอูมั้ยแบบออกจากรถนี่ไปแล้วเดินจับมือกัน เธอควงแขนเรา เราจับมือเธอแบบนี้”แดเนียลจับมือซองอูมาคล้องแขนแล้วสอดนิ้วเข้าไปประสาน “แล้วเราก็เดินเล่นกันดีมั้ย”
ช่วงสองปีมานี้คังแดเนียลกำลังอยู่ในช่วงขาขึ้น ฉายาหนุ่มน้อยของเหล่าพี่สาวนั่นส่งผลให้แดเนียลเป็นขวัญใจของผู้คน และเพราะแบบนั้นทำให้เขากังวลกับความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งคู่คบกันมาห้าปี นับแต่ซองอูยังเป็นนางแบบและแดเนียลเป็นเด็กมัธยมธรรมดาตอนนั้นก็หลบๆซ่อนๆจนมาตอนนี้ก็ยังคงหลบๆซ่อนๆ
แดเนียลเคยกังวลเรื่องอายุและช่วงเวลาที่ไม่ตรงกันจนกลายเป็นเรื่องใหญ่มาแล้วเคยไม่เข้าใจซองอูที่ทิ้งเขาในวันคริสมาสต์เพื่อขึ้นรถไปแต่งหน้าทำผมถ่ายงานจนมาตอนนี้ที่มายืนในจุดที่ซองอูเคยยืนเขาถึงเข้าใจ
รู้สึกชื่นชมตัวเองหน่อยๆด้วยที่ตื้อให้ซองอูเลิกถ่ายแบบได้เกิดเขาไม่ว่าง ซองอูไม่ว่าง มีหวังคนที่เฉาก็คือแดเนียลนี่แหละที่จะตายเพราะเป็นโรคซองอูลิซึ่ม
ชื่อเสียงในตอนนี้กลายเป็นว่าถ้าเขาเปิดเผยเรื่องเดทก็จะกลายเป็นว่าส่งผลทางลบมากกว่าทางบวก เหมือนตอนซองอูเมื่อก่อนจนนึกว่าเดจาวูและเขาเป็นห่วงว่าซองอูที่ตอนนี้ไม่มีเรื่องงานมาทำให้ยุ่งจะรู้สึกแบบไหน
“เด็กโง่ นายเคยเห็นฉันร้องห่มร้องไห้กอดขาไม่ให้นายไปถ่ายแบบมั้ยล่ะ”
“เคยดิ ร้องไห้โฮ โยเยเป็นเด็กเลย”แดเนียลมองคิ้วที่ถูกจัดแต่งมาอย่างดีนั่นเลิกขึ้นก่อนจะยื่นมือไปจิ้มให้มันลงมาพลางหัวเราะไปด้วย “ไม่เคยครับคุณ”
“ใช่มะ เพราะฉันเห็นนายมีความสุขดีตอนทำงานพวกนั้น ถึงจะไม่ชอบที่เห็นนายเหนื่อยหรือไม่ชอบที่นายถ่ายคู่กับสาวๆคนอื่นแต่ฉันก็แยกแยะได้ เพราะพี่สาวคนนี้โตแล้วยังไงล่ะจ๊ะ”
แดเนียลทำเป็นหน้าหงายหลังจากที่โดนนิ้วเรียวดันหน้าผากก่อนจะกัดนิ้วที่ยังค้างอยู่บนอากาศเบาๆ แล้วค่อยปล่อยเมื่อซองอูใช้มือดันหน้าเขาออกหัวเราะหึๆที่ได้แกล้งก่อนจะเก็บถุงกระดาษไว้ที่เบาะหลัง
“พี่สาวครับ”
“ครับผม”
“วันนี้อยากกินอะไรเป็นพิเศษครับ น้องชายคนนี้จะตามใจพี่สาวครับเอง”
“อะไรก็ได้ที่นายทำ”
แดเนียลจะละลายแล้ว คุณผู้จัดการของเขาทำไมเป็นคนที่น่ารักที่สุดในโลกขนาดนี้น่ารักยิ่งกว่าคิตตี้ น่ารักยิ่งกว่าม้าโพนี่ดูรอยยิ้มมุมปากแล้วก็ท่าเอียงคอน้อยๆนั่นสิท่าทีเจ้าเล่ห์ที่เห็นว่าแดเนียลเขินนั่นดูเหมือนจิ้งจอกตัวน้อยๆจอมซนที่ชอบใช้กรงเล็บข่วนหัวใจเขา
“เธอซุกซนเกินไปแล้ว หมั่นเขี้ยวว่ะ กินเราดีมั้ย”
“ขับรถกลับได้แล้วน่า!”
“ครับผมๆ”
คุณผู้จัดการของเขาชอบกินอาหารแบบเด็กๆ อย่างพวกเบอร์เกอร์หรือพิซซ่าซึ่งแดเนียลส่ายหัวไม่เห็นด้วยทุกครั้งที่เจ้าตัวซื้อมากินอย่างแรกคือมันไม่ได้ต่อสุขภาพ อย่างที่สองซองอูไม่ชอบออกกำลังกาย ไม่ชอบกินผักการกินแต่ของพวกนั้นคงได้ทำร้ายสุขภาพเข้าซักวัน
เกริ่นมายาวยืด ความจริงก็แค่อยากจะบอกว่าฝีมือทำอาหารของเขาพัฒนาขึ้นมากนับตั้งแต่มาอยู่ด้วยกันในปีที่สองนั่นแหละองซองอูไม่ชอบทำอาหาร ทำให้แดเนียลที่ทนไม่ได้ที่เห็นอาหารพวกนั้นลงท้องซองอู ต้องฝึกทำอาหารทั้งที่ทำไม่เป็นเลยซักนิดตอนแรกซองอูก็ฝืนกินเพื่อรักษาน้ำใจจนเดี๋ยวนี้เป็นฝ่ายร้องขอให้เขาทำอาหารแทบทุกวัน
“ใส่ชีสได้มั้ย ใส่นะๆๆ” แดเนียลมองหัวเล็กๆที่โผล่มาแทรกตรงระหว่างแขนเขาเจ้าตัวเพิ่งเปลี่ยนชุดเสร็จใส่แค่เสื้อเชิ้ตสีดำตัวใหญ่ของเขากับถุงเท้าสีน้ำเงินคู่เก่งซองอูจับแขนเขาให้เอื้อมไปหยิบชีสที่เจ้าตัวหยิบมาเพิ่มทำทีให้เขาเป็นคนใส่ลงไปเอง เวลากินจะได้โทษเขาที่เป็นคนใส่
“นิดเดียวนะ”
“ไหนบอกตามใจพี่สาวไง พี่สาวอยากกินอีก ใส่อีกครับๆ”
ซองอูกอดเอวเขาแล้วใช้คางเกยไหล่เขาพลางแนบหน้าไปมาเดาว่าคงเขย่งเท้าเตรียมอ้อนเต็มที่สำหรับเรื่องของกินแล้วดูเหมือนซองอูจะเต็มที่กับมันเอามากๆ จนทำร้ายจิตใจแดเนียลด้วยท่าทีน่ารักๆแบบนี้
“ให้อีกนิดนะ กินเยอะมันไม่ดีนะ”
“แดเนียลของพี่สาวน่ารักที่สุดเลย อิสอิส”
แดเนียลขำเสียงหัวเราะประหลาดๆที่ซองอูจงใจทำก่อนจะโดนกัดเข้าที่ไหล่ทีนึงที่ยังคงชักช้าไม่ใส่ชีสตามที่สั่งพอเห็นว่าคำสั่งของตัวเองบรรลุเป้าหมายแล้วก็ปล่อยเขาเดินกลับไปดูทีวีที่ห้องนั่งเล่น แดเนียลส่ายหัว
เป็นจิ้งจอกจอมซนที่ทำให้แดเนียลตกหลุมพรางไปเรื่อยๆและแดเนียลก็ยอมตกเข้าไปในหลุมนั่นอย่างเต็มใจ
ในทีวีกำลังฉายซีรี่ส์สืบสวนสอบสวนที่แดเนียลอยากดูมานานแล้วแต่ยังไม่ได้ดูเขากำลังตั้งอกตั้งใจดูแต่โดนเรียวขาขาวๆนั่นมาบังจอแดเนียลมองตามขายาวๆที่ยกค้างอยู่กลางอากาศดึงดูดความสนใจของเขา
“คนชั่ว ห้ามก้มดูแพนตี้โว้ย”
“เอ้า ก็เห็นยกขา นึกว่าอยากให้ดู”
แดเนียลขำซองอูที่ทำเป็นถลึงตาใส่เขา เจ้าตัวถอนหายใจแรงๆเท้าเอวก่อนจะเปลี่ยนสีหน้ามานั่งพื้นข้างโซฟาเบดที่แดเนียลนอนดูทีวีอยู่
“นีเอลๆ สีนี้ดีมั้ย”
องซองอูหมายถึงลิปสติกสีแดงสดบนริมฝีปากบาง แดเนียลมองข้ามไหล่เล็กไปยังจอทีวีข้างหน้าทำเป็นสนใจเนื้อหาในทีวี ทั้งที่ตอนนี้ถูกกลิ่นหอมๆของคนตรงหน้าดึงความสนใจไปจนดูหนังไม่รู้เรื่องแล้ว
“พี่สาวบังผมอะครับ”
“เนียล แดเนียลของซองอู ดูเร็วๆ สีนี้เป็นไง”
เกือบหลุดขำกับท่าทีปากจู๋ของซองอู แต่แดเนียลก็ทำเป็นนิ่งได้ซองอูขยับซ้ายเพื่อบังเขา แดเนียลก็โยกขวาหลบซองอูวนไปมาอยู่ซักพักก่อนที่เขาจะเห็นคิ้วของซองอูกระตุกถี่ เจ้าตัวล็อคหน้าเขาไว้กับที่ก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้
เฮดบัท
แดเนียลขำกลิ้งไปมาบนโซฟา ไอ้เขาก็นึกว่าจะมีซีนโรแมนติกแต่ที่ไหนได้กลับเป็นการเอาหน้าผากมาชนกันแล้วไม่เบาด้วยนะแต่คนที่เป็นฝ่ายกุมหัวเบะปากก็คือซองอูเอง
“โอ๋ๆ ฮ่าๆๆๆ”
ยื่นมือไปคลึงเบาๆ ก่อนจะจุ๊บหน้าผากแบบเนียนๆสองสามที
“ไอ้หัวแข็ง ไอ้หัวคอนกรีต”
“เธอเอาหัวมาชนเราเองนะ”
“ก็เนียลไม่สนใจ”
“อ่ะๆ มีอะไรครับ คุณตัวเล็ก”
เหมือนความเจ็บไม่เคยเกิดขึ้นจริง ซองอูรีบยื่นปากมาให้เขาดูท่าทีเกาะโซฟายื่นหน้ามาเหมือนแมวมาอ้อนขอเล่นด้วย
“สวยมั้ย”
“ก็สวยดี”
อาจจะเป็นงานอดิเรกของผู้หญิงที่ชอบถามเรื่องสีลิปสติกที่ใช้แดเนียลชอบทุกสีที่ซองอูทานั่นแหละ ถ้าเป็นคุณผู้จัดการของเขาทาสีไหนก็สวย
“แป๊บนะๆ มีอีกๆ ไปลบก่อน”
แดเนียลล็อคคอคนที่จะผละออกจากโซฟาไป ก่อนจะกดจูบลงบนริมฝีปากสีแดงสดเคล้าคลึงเบาๆก่อนจะส่งลิ้นเข้าไปทักทายฟันหยักไม่เป็นระเบียบนั่นไล่เลาะตามแนวฟันก่อนจะดูดกลืนความหวานจากปากนั่นจบหนึ่งจูบด้วยการดูดดึงริมฝีปากเบาๆ
“ลบให้แล้ว ทาอีกดิ อร่อยดี”
ถูกเขกหัวหนึ่งที
แลกกับอีกหนึ่งจูบ
คลอเคลียไปมา มือของแดเนียลอุ้มคนที่นั่งอยู่กับพื้นขึ้นมาบนโซฟานั่งทับตักเขาก่อนจะไล่จูบต่อ เพราะซองอูนั่งอยู่บนตัวเขาทำให้ดูสูงกว่าแดเนียลลูบไล้ไปตามแนวหลังก่อนจะกดท้ายทอยซองอูให้จูบลึกซึ้งมากกว่าเดิมนิ้วแดเนียลเกี่ยวพันไปมากับเส้นผมนุ่มระต้นคอ
ซองอูมองหน้าเขาในระยะประชิดก่อนที่เจ้ายิ้มมุมปากทำหน้าเป็นจิ้งจอกจอมซุกซนหยิบลิปสามแท่งมาไว้ในมือ แดเนียลมองตามซองอูอย่างสงสัยมองเจ้าตัวค่อยๆบรรจงทาลิปสติกสีแดงที่เขาดูไม่ออกว่าต่างจากแท่งเมื่อกี้ตรงไหน
“ลิปสติกเขาลองกันแบบนี้หรอก”
แดเนียลยังคงมึนงงอยู่ตอนที่ซองอูเน้นริมฝีปากประทับลงข้างแก้มเขาเลื่อนขึ้นไปตรงไฝข้างตาเขาอีกครั้งหนึ่งแล้วเลื่อนลงมาที่ปลายคางที่น่าจะมีไฝเขาอีกครั้งหนึ่งก่อนจะเข้าใจที่จอมซนทำ
“อ่า เขาลองกันแบบนี้หรอกเหรอ แล้วผมจะช่วยดูยังไงล่ะครับแบบนี้”
แดเนียลมองจิ้งจอกน้อยที่ทาลิปสติกทับแบบไม่กลัวสีมันจะปนกันซองอูที่ได้ยินก็เสยผมที่ปรกหน้าอย่างลวกๆเม้มปากเกลี่ยให้ลิปสติกเท่ากัน
“นายก็ใช้ความรู้สึกละกัน ชอบตรงไหนสีไหนก็สีนั้นนั่นแหละ”
เป็นจอมซนจริงๆด้วย เมื่อเจ้าตัวพูดเสร็จก็จูบใบหูเขาลากไล่มาที่ไหปลาร้า ก่อนจะมองเสื้อยืดเขาเหมือนชั่งใจว่าจะทำไงต่อดีแดเนียลที่นอนราบใช้มือประคองเอวเล็กๆก็มองตาม อยากรู้ว่าเจ้าตัวจะทำยังไงต่อไป
“ถ้าจะถอดพี่ต้องถอดให้ผมนะ แบบว่าคนนอนมันถอดยากตอนพี่นอนผมยังถอดให้เลย”
แดเนียลว่าก่อนจะลากฝ่ามือจากเอวคอดกิ่วขึ้นไปดึงแก้มนิ่มไปมาลูบดาวสวยๆบนหน้าเล่น ซองอูจับมือเขาก่อนจะจูบลงที่กลางฝ่ามือจูบจุดชีพจรก่อนจะลากลิ้นเลียปลายนิ้วของเขาลิ้นเล็กๆเลียตามความยาวของนิ้วอย่างช้าๆตาคู่คมนั่นเหลือบมามองเขาและเป็นแดเนียลที่เริ่มจะรู้สึกว่าอากาศร้อนขึ้นมาแล้ว
ฟันกระต่ายที่ครูดกับนิ้วเขาที่กำลังแหย่เข้าออกริมฝีปากนั่นทำให้ขนอ่อนที่ต้นคอลุกชันไม่ต้องบอกเลยว่าอย่างอื่นก็ลุกด้วยตามแรงขยับสะโพกของซองอูที่ขยับช้าๆแกล้งเขานั่นแหละและเมื่อซองอูไม่ทำอะไรไปนอกจากการเล่นนิ้วเขาแดเนียลก็ต้องทำเอง
โซฟาใหญ่พอที่จะให้แดเนียลเล่นเกมพลิกไปพลิกมา สั่นอยู่ครั้งหนึ่งก่อนจะแน่นิ่งไปเมื่อคนที่เคยนอนอยู่ข้างล่างเปลี่ยนมาคุมเกมข้างบนและคนที่เคยทำเก่งจะคุมเกมก็ลงมานอนข้างล่างอย่างเคย
“จะลองลิปเฉยๆ”
“ให้ลองทุกที่เลย จะลองตรงไหนก็ได้”
แดเนียลถอดเสื้อยืดออกก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าก่อนหน้านี้พูดอะไรไว้อย่างถ้านอนข้างล่างต้องโดนถอดขึ้นมา องซองอูขนาดอยู่ข้างบนยังหลอกให้เขาทนไม่ไหวถอดเองจนได้ แต่ในเมื่อเขาถอดแล้วอีกคนก็แค่ถอดเป็นเพื่อน
“เฮ้ๆ ถุงยางอยู่ข้างเตียง”
“เหนื่อยจะใส่ ถ้าไปเอามาพี่ใส่ให้ผมละกัน”
แดเนียลมองคนที่ทำหน้าแดง ดวงตากลมๆคู่นั้นกลอกไปมาแวบหนึ่งคงคิดจะเข้าไปแอบที่ไหนซักที่ตอนเขาไปเอาถุงยางนั่นแหละพอมองตามสายตาแล้วเห็นเจ้าตัวมองไปที่ห้องทำงานแวบหนึ่งแล้วซองอูก็พยักหน้า
“เออน่า ไปเอามาเหอะ”
“แน่นะ ใช้ปากใส่ให้เลยนะ”
“.....เกินไปแล้ว ไอ้เด็กลามก”
“งั้นไม่ใส่ อยากมีเบบี้แดน”
“....ก็ได้ๆ”
แดเนียลจูบปากซองอูแรงๆจนเจ้าตัวยู่หน้าทำทีเหมือนจะลุกแต่ก็ไม่ลุกให้ซองอูลุ้นตามเล่นๆ แล้วเอื้อมมือไปที่โต๊ะข้างโซฟา หยิบกระเป๋าตังค์ออกมาก่อนที่ซองสี่เหลี่ยมจะโดดเด่นกระแทกตาซองอู
“ใช้ปากนะครับพี่สาว”
“ทำไมมีในนี้ด้วยอะ ปกติไม่พกนี่ ไอ้ลูกหมา พกไปไหนฮะ!”
แดเนียลรวบมือเล็กที่เริ่มตีเขาเพราะแรงหึงนั่นก่อนจะจูบมือเล็กๆทีละนิ้วปลอบให้ใจเย็นลงแล้วทดสอบความอดทนของโซฟาอีกรอบด้วยการพลิกสลับตำแหน่งอีกครั้งตอบคำถามที่ยังค้างอยู่
“ก็เพิ่งซื้อมาตอนที่คุณตัวเล็กไปซื้อลิปวันนี้ไงครับยังไม่เอาออกเพราะเผื่อคุณตัวเล็กอยากจะเอ้าดอร์ โอ๊ย”
แดเนียลขำหน้าแดงๆนั่นก่อนจะจับมือเล็กๆมาแบแล้วยัดซองสีเหลี่ยมลงบนฝ่ามือมองซองอูที่ทำหน้าชั่งใจมองของในมือสลับกับมองเขา แล้วเจ้าตัวก็เลื่อนตัวลงไปช้าๆจูบที่ลอนหน้าท้องเขากล้ามเนื้อยิ่งชัดขึ้นเมื่อซองอูค่อยๆบรรจงจูบลงบนกล้ามเนื้อทีละข้างสลับกับทาลิปเรื่อยๆแดเนียลคิดว่าตอนนี้ตัวเขาน่าจะเต็มไปด้วยสีหลากสีที่เกิดจากปากเล็กๆนั่น
เวียนมาที่ลิปสีแดงสดอีกครั้ง
มองริมฝีปากหยักบางสีแดงสดตัดกับฟันขาวที่กัดลงบนซองสี่เหลี่ยม สีที่ตัดกันทำให้แดเนียลหรี่ตามองก่อนจะคิดว่าถ้าเปลี่ยนเป็นลิปสีอื่นกับซองถุงยางแบบอื่นจะเป็นแบบไหนกันบางทีต่อไปคงเป็นแดเนียลเองที่จะเหมาลิปทุกสีมาให้ซองอูทา
มือนิ่มๆลูบที่กระดุมกางเกงก่อนจะปลดมันแดเนียลมองมือซองอูที่ประคองส่วนแข็งขืนของเขาออกมาเกร็งหน้าท้องเพราะซองอูที่ทำใจกล้านั่นกำลังลูบไล้ตามความยาวของมันเหมือนกำลังวัดขนาดมืออีกข้างก็ส่งถุงยางเข้าปาก ให้ตาย เวลาเดินช้าลงหรือเป็นแดเนียลเองที่ใจร้อน
เขามองเห็นภาพที่ปากขององซองอูค่อยๆอ้าออก ก่อนจะค่อยๆก้มลงแบบที่เป็นวินาทีต่อวินาที เฝ้ารอจนแข็งเกร็งไปหมดจนวินาทีที่ริมฝีปากนิ่มๆนั่นครอบครองส่วนยอดนั่นแหละที่ทำให้แดเนียลแทบสูดปากมันเป็นมุมที่เซ็กซี่มากเหอะ เอาจริง ถุงยางไรนี่อยากจะถอดทิ้งไปแล้วใช้ปากของซองอูแทนแล้ว
ดูหยาบคายไปหน่อย แต่แม่ง
เส้นผมสั้นนุ่มนิ่มชวนจั๊กกะจี้ปัดผ่านไปมาแดเนียลคิดว่าถ้ารอให้ซองอูใส่ให้เสร็จคงเป็นเขาที่เสร็จก่อนเพราะดันตื่นเต้นจับร่างเล็กๆพลิกให้นอนลง ใบหน้าองซองอูยังคงมึนงงที่เห็นเขาทำอะไรรวดเร็วและรุนแรงแบบนี้
มือข้างหนึ่งดึงรั้งชิ้นส่วนสีขาวชิ้นเล็กของซองอูออกไปรูดรั้งไปกองที่ปลายเท้ามืออีกข้างแหวกขาข้างหนึ่งของซองอูออกก่อนจะยัดตัวตนของเขาเข้าไป เพราะแดเนียลไม่เตรียมตัวให้ซองอูก่อนทำให้ค่อนข้างลำบากในครั้งแรกเขาลูบหัวให้คนที่เงยหน้าเพราะถูกใส่กะทันหันเป็นเชิงปลอบก่อนจะเลื่อนมายังเนื้อนุ่มนิ่มบีบนวดให้ผ่อนคลายพอเข้าไปจนสุดแล้วก็แช่ไว้สักพักให้คนข้างล่างปรับตัว
“รีบอะไร มันเจ็บนะ ไอ้เด็กนี่”
“ครับๆ ขอโทษครับคุณนายคัง”
“ขยับซักที มัน...”
“มันอะไรอะ”
“ขยับ! เร็ว!!”
แดเนียลขยิบตารับคำสั่งคนที่นอนกัดปากอยู่ข้างล่างก่อนจะขยับตามคำขอเนิบนาบในช่วงแรกก่อนจะเร่งจังหวะจนเส้นผมของซองอูกระจายเต็มโซฟา ก้มลงไปตามแรงรั้งของซองอูก่อนจะถูกใช้เป็นเครื่องปิดเสียงน่าอายของเจ้าตัวจูบบดเบียดจนริมฝีปากแทบละลาย
“เล็บยาว”
แทนคำต่อว่าของเขา ซองอูก็ใช้เล็บที่เขาว่านั่นจิกลงบนบ่าทั้งสองข้างลากไปถึงท้ายทอยเขา ไม่พ้นพรุ่งนี้เขาคงมีรอยแมวข่วนเต็มหลังแน่ๆแต่แลกกับเสียงครางหวานๆก็ถือว่าเป็นข้อแลกเปลี่ยนที่คุ้มค่าก็ได้
ผ่านแรงอารมณ์ที่ทำให้หอบหายใจผ่านไป แดเนียลกอดร่างปวกเปียกไว้ก่อนจะเอื้อมหยิบซองสี่เหลี่ยมขึ้นมาอีกเมินเสียงบ่นไม่เป็นภาษานั่นก่อนจะรูดรั้งอันเก่าออกแล้วใส่อันใหม่เข้าไป
“พี่สาวพูดว่าอะไรนะครับ อ๋อ หรือกลัวจะเปลืองถ้ายอมมีเบบี้แดนแต่แรกก็ไม่เปลืองแล้วถูกมั้ย”
ขาขาวๆที่พาดบ่าข้างหนึ่งถูกลดลงมาเหมือนจะถีบอกเขาเอาจริงมันชวนรู้สึกแปลกๆนิดหน่อยตอนที่สัมผัสของถุงเท้าแตะหน้าอกเขาอยากจะให้ซองอูใช้มันลูบไปมาก็กลัวจะติดใจ เปลี่ยนใจเป็นยกให้มันสูงแล้วจัดการต่อดีกว่า
แดเนียลตื่นมาตอนเกือบสิบโมงได้กลิ่นขนมปังปิ้งกับไส้กรอกโชยมาจนต้องยอมลุกออกมาปรับอารมณ์ซักพักแล้วจึงสำรวจรอบๆตัว ถุงยางใช้แล้วสี่ห้าอันถูกจัดการไปแล้วเสื้อผ้าที่กองเกลื่อนกลาดนั่นก็ด้วย บนตัวแดเนียลมีผ้าห่มสองผืนผืนแรกเป็นผืนที่แดเนียลเอามาห่มเมื่อคืน อีกผืนคงเป็นซองอูที่เอามาเพิ่ม
เดินงัวเงียเข้าห้องน้ำกะว่าจะล้างหน้าล้างตาเพื่อให้ตาสว่างแต่พอเห็นเงาสะท้อนบนกระจกก็ตาสว่างแม้ไม่แตะน้ำหน้าของเขาถูกวาดด้วยลิปสติกสีชมพูเข้มจนแทบไม่มีที่ว่าง เว้นตรงรอยจูบที่ซองอูเล่นซนเอาไว้ตามจุดไฝของเขาทั้งหน้าอกหน้าท้องถูกวาดเละเทะเป็นผลงานศิลปะของคุณนายคังอย่างสมบูรณ์แบบ กลางหน้าอกมีคำที่ทำให้แดเนียลเห็นแล้วถึงกับหลุดขำออกมา
‘หมาหื่น’
ดูๆไปแล้วคงใช้เวลาทำความสะอาดนานเหมือนกันแดเนียลคิดไปพลางก่อนจะนึกอะไรออก แค่พาตัวคนทำมาเป็นคนทำความสะอาดก็พอแล้วนี่นาไม่เห็นมีอะไรยุ่งยากคิดแล้วก็เดินออกจากห้องน้ำเดินไปหาคนที่กำลังหันหลังเปิดตู้เย็น
ซองอูหันมามองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะขำออกมา แดเนียลกอดอกมองซองอูคงอาบน้ำแล้วตั้งแต่ตื่นมาแต่ไม่เห็นเป็นไรถ้าจะอาบใหม่อีกรอบ
“นี่แหละ บทลงโทษของหมาหื่น พาไปซื้อแท่งใหม่ด้วย ลองลิปกับนายหมดแล้ว”
ขำเข้าไป
แดเนียลรอจนซองอูดื่มนม เก็บขวดแก้วนั่นเข้าตู้ จับคนที่เบาเหมือนตุ๊กตามาพาดบ่าเมินเสียงโวยวายที่ถ้าห้องเขาไม่เก็บเสียงคงโดนเพื่อนบ้านเรียกไปคุยนานแล้ว ก่อนจะเดินตรงไปห้องน้ำทันที
วันนี้ว่างอยู่แล้ว ค่อยไปซื้อลิปอีกก็ได้
---------------------------------------------------------
เพิ่งทำลิปหักไป เสียดายจนเข่าอ่อน
เลยอยากให้คุณผู้จัดการใช้ลิปแพงๆเล่นเหมือนเป็นสีเทียน
และแน่นอนว่าไม่เสียดายเพราะบัตรที่รูดนั่นเป็นชื่อคนอีกคน
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in