องซองอูรวบผมสั้นระต้นคอของตัวเองด้วยยางเส้นเล็กที่อยู่บนข้อมือก่อนจะใช้เท้าคีบรีโมทที่กระเด็นไปอยู่บนพื้นเมื่อราวครึ่งชั่วโมงก่อนขึ้นมา

ครั้งแรกไม่ขึ้น

อีกครั้ง ไม่ขึ้น

ปลายเท้าเริ่มเกร็งจนแทบจะเป็นตะคริวแต่ความขี้เกียจลุกมีมากกว่าทำให้ซองอูพยายามต่อไปสายตายังคงมองไปที่ทีวีตรงหน้าสลับกับรีโมทที่ยังไม่คอมพลีทกับการหยิบมันซักทีจนเมื่อทีวีเปลี่ยนจากโฆษณาหนึ่งไปอีกโฆษณาหนึ่งแล้วรีโมทที่ซองอูอยากได้เพื่อจะเปลี่ยนช่องก็ยังไม่ได้มาและถึงโฆษณาจะเปลี่ยนไปแต่นายแบบก็ยังเหมือนเดิม

คังแดเนียลอีกแล้ว!

ในทีวีตอนนี้ฉายโฆษณาน้ำหอมชื่อดัง มีทั้งหมดสามกลิ่นด้วยกันโดยเอกลักษณ์ของแต่ละกลิ่นจะอยู่ที่ให้ลุคของผู้ใช้ไม่เหมือนกันขวดแรกเป็นกลิ่นแนวสดใส เหมาะกับเด็กผู้ชายวัยรุ่นที่มีรอยยิ้มสดใสกระแทกตาและคังแดเนียลที่อยู่ในเสื้อผ้าสีสันสดใสเล่นสเก็ตบอร์ดไปมาก็ดูเหมาะกับมัน กลิ่นต่อมาเหมาะกับผู้ชายในวัยทำงาน ดูเรียบและเคร่งขรึมเพราะเป็นโฆษณาแบบสั้นจึงไม่ได้อธิบายกลิ่นอะไรมากแต่คังแดเนียลที่อยู่ในชุดสูททางการ ใบหน้าเรียบนิ่งพร้อมกับมือที่กำลังรูดรั้งเนคไทด์ลงนั่นก็เพียงพอที่จะทำให้รู้ว่าน้ำหอมนั่นเหมาะกับแดเนียลอีกเหมือนกัน

ก่อนที่โฆษณาจะจบลงซองอูที่หงุดหงิดกับการเจอหน้านายแบบในจอทีวีก็ใช้เท้ากดปุ่มปิดทีวีซะก่อนเพราะถึงแม้จะดูไม่จบแต่น้ำหอมตัวสุดท้ายเป็นแบบไหนซองอูก็รู้ดี กลิ่นสุดท้ายเป็นแนวเซ็กซี่คังแดเนียลจะมาในลุคสุดฮอตของเสื้อเชิ้ตที่ปลดกระดุมแหวกอกเห็นถึงลอนหน้าท้องสวยโดยที่บนหน้าอกจะมีลิปสติกสีแดงเป็นรอยจูบเด่นกระแทกตาอยู่และเป็นรอยจูบจากนางแบบที่บังเอิญอยู่แถวนั้นพอดี

“พี่ปิดทำไมอะ ผมอยากดูเซ็ทสุดท้ายพอดี”

ซองอูทำเมินเสียงที่ว่านั่นก่อนจะเดินไปเอาป็อปคอร์นที่เวฟไว้ในไมโครเวฟโดย ไม่สนใจคนที่กำลังวิดพื้นอยู่ที่พื้นพร้อมจับเวลาอย่างแข็งขันนั่นแม้แต่น้อยตัวต้นเหตุของความน่ารำคาญที่ซองอูไม่อยากจะเห็นหน้า

ความดังของคังแดเนียลไม่ว่าใครๆก็รู้ดี ลองไล่นับทั้งโฆษณา รายการทีวีดราม่าซีรี่ย์ต่างๆมากมายที่เจ้าตัวไปออกก็เป็นการบ่งบอกความนิยมในตัวแดเนียลได้เป็นอย่างดีทุกวันนี้รูปของคังแดเนียลมีอยู่ทุกที่เล็กใหญ่แค่ไหนแค่เงยหน้าขึ้นมาก็เห็น

ใช่ แม้กระทั่งในห้องของซองอูเอง

ร่างผอมบางในชุดเสื้อยืดสีม่วงตัวใหญ่คลุมต้นขาโชว์ขายาวไร้ตำหนิถุงเท้าสีขาวไร้ลวดลายยาวเลยข้อเท้ามานิดหน่อย คังแดเนียลมองขายาวๆนั่นเดินไปมาอย่างเพลินๆและใช่ คังแดเนียลคนนั้นแหละ คนที่อยู่ในโฆษณาสองสามตัวที่ซองอูเพิ่งจะดูไปคนที่องซองอูที่กำลังก้มลงเอาป็อปคอร์นในไมโครเวฟจนชายเสื้อที่อยู่ด้านหลังร่นขึ้นจนเห็นขาอ่อนและแพนตี้สีขาววับแวมคนนั้นเป็นผู้จัดการให้อย่างไงล่ะ

แดเนียลเท้าคางเลิกวิดพื้น เปลี่ยนมามองวิวดีๆจากมุมต่ำปฏิเสธไม่ได้หรอกภาพสวยๆงามๆของผู้จัดการของเขาน่ะ มันชวนให้ใจเต้นขนาดไหนโดยเฉพาะยิ่งเจ้าตัวชอบใส่แค่เสื้อยืดของเขาตัวเดียวเดินไปเดินมาในห้อง และการใส่ถุงเท้าเพราะไม่ชอบให้เท้าเย็นของคุณผู้จัดการมันก็ยิ่งทำให้การแต่งตัวแบบนั้นดูน่ารักและน่าขย้ำในเวลาเดียวกัน

แดเนียลทำเป็นยืดตัวขึ้นในท่าวิดพื้นต่อเพราะซองอูหันมาชี้หน้าดุเขาที่ละเลยการออกกำลังกาย ขาเรียวยาวขาวๆนั่นเรียกสายตาให้แดเนียลมองตามอยู่ตลอดแม้จะยังวิดพื้นอยู่ก่อนที่ขาขาวๆนั่นจะมาหยุดข้างๆเขาแรงน้ำหนักบนหลังเพิ่มขึ้นแต่ไม่ทำให้แดเนียลเสียหลักกลับกันความร้อนและสัมผัสที่ส่งผ่านเสื้อกล้ามด้านหลังที่เปียกชุ่มเหงื่อของแดเนียลก็ทำให้มุมปากเหมือนจะกระตุกยิ้มอย่างหยุดไม่อยู่

“อย่าอู้ ทำต่อไปสิ วันนี้ฉันรู้สึกเหมือนกล้ามนายจะจมไปหน่อย”

“เห็นตอนไหนอะ เมื่อคืนเหรอ พี่จะเห็นได้ไง ในเมื่อพี่น้ำตาคลอบอกแต่ว่าให้ผมเบาๆหน่อยช้าๆ โอ๊ย”

แรงตีจากข้างหลังทำให้แดเนียลรู้ว่าคนข้างหลังเริ่มไม่อยากฟังทั้งๆที่เขาอยากจะเล่าแบบละเอียดๆกว่านี้ด้วยซ้ำ ซองอูขยับตัวยุกยิกอยู่บนหลังเขาก่อนจะจบที่ท่าขัดสมาธิบนหลังเขาได้ยินเสียงเคี้ยวป็อปคอร์นก่อนที่เจ้าตัวจะตีให้เขาวิดพื้นต่อ

แดเนียลไม่ได้รู้สึกว่าตัวของซองอูหนักอะไร เพราะเจ้าตัวเป็นผู้หญิงผอมรูปร่างสูงโปร่งน้ำหนักที่ไม่น่าจะถึง 50นั่นไม่เคยสร้างความลำบากให้เขาไม่ว่าจะเป็นตอนนี้หรือตอนไหน

อย่างตอนนี้

เรียวขาที่แดเนียลชอบมองกำลังเกาะเกี่ยวอยู่ที่เอวสอบมือของแดเนียลรองตัวซองอูไว้ ในขณะที่มือของซองอูเกาะเกี่ยวอยู่ที่ลำคอหนามือเรียวเล็กแทรกเข้าไปในเรียวผมสีน้ำตาลอ่อนตามจังหวะการรุกจูบของแดเนียลก่อนที่มือนุ่มนิ่มนั่นจะดึงผมตรงท้ายทอยเขาเป็นเชิงสั่งให้หยุดก่อน

“ไปที่เตียงนะ เมื่อย”

“ครับ คุณผู้หญิง”

ผู้จัดการของเขาเป็นผู้หญิงที่มีชื่อเหมือนผู้ชายแต่แดเนียลไม่ได้มีปัญหากับชื่อนั่น องซองอู ก็ดูเป็นเอกลักษณ์ดีทั้งชื่อทั้งนามสกุลนั่นแหละ

ผู้จัดการของเขามีผมสั้นระต้นคอสีดำสนิทมันเคยยาวกว่านี้จนถึงกลางหลังจนเมื่ออาทิตย์ก่อนแค่แดเนียลเผลอหลุดปากชมเรื่องผมยาวสวยๆของนางแบบที่ถ่ายคู่กันว่าเหมือนกับของซองอูวันต่อมาเจ้าตัวก็โผล่มาในผมสั้นระต้นคอที่เซ็ตมาอย่างดี เสียดายผมยาวๆนั่นนิดหน่อยแต่แดเนียลไม่เคยบอกหรอกว่าเขาชอบต้นคอขาวๆของซองอูที่สุดยิ่งตอนที่มีรอยจูบเด่นอยู่บนหลังคอนั่น หรือตอนที่มีรอยฟันของเขายิ่งน่ามอง

ผู้จัดการของเขาสูงร้อยเจ็ดสิบ ดูสูงกว่าผู้หญิงทั่วไปซักหน่อยแต่ไม่เป็นปัญหากับแดเนียลเว้นซะแต่ว่ามันจะทำให้คนอื่นหันมาสนใจคุณผู้จัดการของเขาและชอบมาเสนองานถ่ายแบบให้ซองอูกลับไปทำเหมือนเมื่อก่อนเรื่องอะไรล่ะกว่าแดเนียลจะตื้อให้ซองอูเลิกทำงานถ่ายแบบนั่นมันยากขนาดไหนไม่มีใครรู้หรอก

ผู้จัดการของเขามีใบหน้าที่โดดเด่นสะดุดตาดวงตาเรียวคู่นั้นมีแพขนตาหนา ยิ่งรวมกับคิ้วเข้มๆเป็นเอกลักษณ์ก็ยิ่งขับให้ดวงดาวในตาคู่นั้นดูสว่างระยิบระยับและโดดเด่นแดเนียลชอบมองตาซองอูยิ่งตอนที่ในตาคู่นั้นมีหยาดน้ำคลอเคลียกลิ้งไปมาก่อนจะไหลลงที่หางตา ปากสีสวยธรรมชาติกำลังอ้าออกเพื่อหอบหายใจสลับกับพร่ำบอกให้เขาช้าลงหรือไม่ก็อ่อนโยนขึ้นหน่อยแดเนียลได้ยินแต่ก็ทำเป็นไม่สนใจ เพราะเขาชอบตอนที่ซองอูกัดปากตอนที่กำลังอดกลั้นกับความรู้สึกเสียวซ่านที่เขาตั้งใจก่อ

ผู้จัดการของเขามีขาและแขนที่ยาวแต่ไม่ดูเก้งก้างแดเนียลชอบความเรียบลื่นและนุ่มนิ่มยามสัมผัสมันโดยเฉพาะอย่างตอนที่เรียวขาข้างหนึ่งของซองอูพาดอยู่ที่บ่าของเขา ปลีน่องนุ่มนิ่มชวนให้กัดลงไปและแดเนียลไม่ลังเลที่จะทำมันขาขาวๆสวยที่สุดก็ตอนที่มีรอยจุมพิตสีแดงแต่งแต้มมือเรียวยาวและฝ่ามือนุ่มนิ่มที่คอยดันอกเขาแล้วค่อยทุบลงมาเพราะขัดใจที่หยุดเขาไม่ได้แดเนียลก็ชอบมัน

ผู้จัดการของเขามีความเซ็กซี่ที่ไม่ได้เกิดจากรูปร่างหรือหุ่นของตัวเองร่างผอมบางและหน้าอกขนาดพอเหมาะนั่นน่ารักมากกว่าจะเซ็กซี่แต่เมื่อเอวเล็กๆบิดเร่าหนีความร้อนจากฝ่ามือของแดเนียลหรือหยัดตัวสู้ความร้อนจากมือของเขาหยาดเหงื่อปะพรมไปทั่วร่างเพราะความร้อนจากอารมณ์ข้างในตอนนั้นแหละที่แดเนียลคิดว่าซองอูเซ็กซี่ที่สุด

ผู้จัดการของเขามีกาแล็กซี่เป็นของตัวเอง ทั้งในดวงตาและบนแก้มแดเนียลจูบมันย้ำๆซ้ำๆจนคนที่นอนหอบใต้ร่างหลังผ่านคลื่นอารมณ์รอบแรกผ่านไปเบือนหน้าหนีอย่างนึกรำคาญและเขาไม่ลดละที่จะตามไปหอมหรือพรมจูบจนคลื่นอารมณ์ครั้งที่สองถูกก่อขึ้น

“พรุ่งนี้ อ๊ะ อา นายมีถ่าย อ๊ะ กางเกง อืม ยีนส์นะ”

“นั่นเป็นสาเหตุที่พี่ไม่ควรข่วนผมไง ถูกมั้ย”

 แดเนียลตอบคนที่พยายามรวบรวมลมหายใจกับคำพูดในตอนที่พวกเขากำลังเข้าจังหวะกันอยู่ซองอูซบใบหน้าครึ่งหนึ่งลงกับหมอน แขนข้างหนึ่งจิกลงหมอนที่หนุนอีกข้างขยำผ้าปูแม้จะพยายามรวบรวมความคิดแต่การขยับแต่ละครั้งของแดเนียลก็เหมือนคลื่นรุนแรงซัดสาดจนหายไปหมดเหลือไว้แต่ความขาวโพลน

“ต้อง อืม รีบนอน อ๊ะ พอแล้ว คังแดเนียล”

ซองอูใช้มือผลักหน้าท้องคนที่อยู่ข้างบนให้ถอยห่างออกไปแต่ก็ต้องอ่อนตัวลงเหมือนถูกไฟลนเมื่อแดเนียลที่รู้จุดอ่อนทุกจุดของซองอูกำลังกัดติ่งหูอย่างหยอกล้อปลายลิ้นที่สัมผัสใบหูทำให้ซองอูไร้แรงต่อต้าน ปลายเท้าจิกเกร็งอย่างทำอะไรไม่ได้และได้แต่วอนขอ

“พี่บอกว่าเราควรรีบนอนนี่นา แล้วผมก็เหนื่อยจนอยากนอนแล้วด้วยทำเองละกันนะครับ”

แดเนียลกระซิบข้างใบหูที่ขึ้นสีแดง เป่าลมร้อนๆใส่จนซองอูต้องหดคอก่อนจะจับร่างผอมบางให้พลิกมาอยู่ด้านบน มือสองข้างรองศีรษะเตรียมดูวิวดีๆจากข้างล่างซองอูที่ถูกจับพลิกไม่ทันตั้งตัวใช้มือดันหน้าท้องเขาหยัดตัวขึ้นและเมื่อสบตากันทั้งใบหน้าและตัวก็ขึ้นสีแดงอย่างน่ารักเป็นที่สุดจนแดเนียลอดใจไม่ไหว

คบกันมาห้าปี ซองอูก็ไม่เคยจะเลิกเขินสายตาเขาซักที แต่ก็นั่นแหละแดเนียลไม่คิดว่าเป็นปัญหาหรือถ้าเป็นปัญหาจริงๆก็คงเป็นปัญหาที่น่ารักน่าเอ็นดูจนอยากขย้ำแทบทนไม่ไหวนั่นแหละ

เช้าวันต่อมาคังแดเนียลมาทำงานแบบที่ไม่มีผู้จัดการสาวคนสวยตามมาด้วยมีแต่เพื่อนของผู้จัดการอย่างคิมแจฮวานมาแทนเพราะคุณผู้จัดการเกิดป่วยขึ้นมากะทันหันเป็นเหตุผลที่ผู้จัดการชั่วคราวแบบคิมแจฮวานได้แต่เบ้ปากแต่พูดอะไรไม่ได้เพราะรับเงินมาแล้ว