บ้านต้นไม้



SF

Ong Seongwu x Ha Sungwoon

By Bow_Wern

#บวฟช





ในบ้านต้นไม้ที่ตั้งอยู่ห่างออกจากบ้านเรือนของผู้คน รอบข้างรายล้อมไปด้วยป่าที่เต็มไปด้วยต้นไม้นานาชนิดมีเด็กซนคนหนึ่งกำลังนอนอ่านหนังสือที่ตอนนี้กำลังรู้สึกเบื่อหน่ายเป็นเอามาก


ที่แห่งนี้เป็นหลุมหลบภัยหรือจะเรียกว่าฐานลับแต่ไม่ลับขององซองอูและฮาซองอุนก็ว่าได้ ตั้งแต่ครอบครัวของเขาย้ายมาอยู่ที่นี่เขาก็ได้ทำการเดินสำรวจรอบๆบ้านและเผลอเดินลึกเข้ามาในป่า ทำเอาผู้เป็นพ่อและแม่กังวลจนแทบจะไปแจ้งความแล้ว แต่ในป่านั้นเขาได้เจอเข้ากับองซองอูเขาถึงออกมาได้


องซองอูเป็นคนในพื้นที่แห่งนี้ บ้านของซองอูตั้งอยู่ไม่ไกลจากบ้านซองอุนมากนัก เขามักจะใช้เวลาว่างในป่าแห่งนี้จนชินทางในป่าเป็นอย่างดี ป่าแห่งนี้เป็นเพียงป่าเล็กๆที่เจ้าของพื้นที่ตั้งใจปลูกทิ้งไว้จนในที่สุดเจ้าของป่าก็ย้ายมาตั้งรากฐานอยู่ที่นี่ และการเจอกันของเขากับลูกเจ้าของผื่นป่าแห่งนี้ก็ทำให้การใช้เวลาว่างในป่าของเขากลายเป็นเรื่องสนุกขึ้นมามากกว่าเดิม


ตั้งแต่วันแรกที่ได้เจอกับซองอูซองอุนก็กลายเป็นอวัยวะที่33ขององซองอูไปโดยปริยาย เด็กน้อยวัย17ปีเป็นวัยที่อยากรู้อยากลอง เมื่อเจอซองอูในวัย22ปีที่มีอายุและวุฒิภาวะมากกว่าย่อมเกิดความเคารพและนับถือคนเป็นพี่เป็นธรรมดา และยิ่งคนคนนั้นเป็นคนช่วยชีวิตเขาออกมาจากป่านั้นแล้ว ยิ่งทำให้ซองอุนชอบซองอูมากขึ้นไปอีก


และเมื่อซองอุนร้องขอให้ผู้เป็นพ่อสร้างบ้านต้นไม้ไว้ในป่าให้เขามีหรือที่คนเป็นพ่อจะกล้าปฏิเสธลูกอ้อนจากลูกชายที่แสนน่ารักของเขาเพียงคนเดียวนี้ และตั้งแต่มีบ้านต้นไม้หลังนั้น เวลาว่างของซองอุนและซองอูก็เต็มไปด้วยความหรรษา


“เฮ้ออออ” ซองอุนถอนหายใจออกมาด้วยความเบื่อหน่ายพร้อมกับพับหนังสืออ่านฆ่าเวลาเก็บไว้ตรงข้างกาย เขานอนมองเพดานพลางนับแกะในใจหวังเพื่อจะช่วยให้เขาหลับลงได้ แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลยแม้แต่นิด


เขากำลังรอเจ้าของฐานลับอีกคนที่ต้องไปทำธุระในตัวเมือง วันนี้เป็นวันหยุดแท้ๆทำไมต้องติดธุระก็ไม่รู้ คิดถึงเป็นบ้าเลย




แกร๊ก


เสียงประตูดังขึ้นท่ามกลางความเงียบพร้อมกับการปรากฏกายขององซองอู เขาเดินเข้าไปทิ้งตัวลงข้างๆเจ้าแมวขี้อ้อนของเขาที่ตอนนี้กำลังหลับอยู่บนฟูกหนา เจ้าตัวยังไม่รับรู้ถึงการมีอยู่ของเขาเพราะดูท่าแล้วน่าจะหลับไปสักพักแล้ว


สาบานว่าเขาจะไม่มีวันปล่อยให้ใครเห็นเจ้าเด็กนี่นอนหลับในสภาพนี้เป็นอันขาด


ซองอูไล่สายตาไปยังใบหน้าที่ตอนนี้ถูกแสงของพระอาทิตย์ยามเย็นส่องหน้าไปครึ่งหนึ่งของใบหน้า มือหนาเอื้อมมือไปสัมผัสริมฝีปากสีเชอร์รี่แล้วลูบไล้เบาๆหวังจะให้เด็กขี้เซาตื่นจากฝัน


“อื้ออออออ” ซองอุนครางออกมาด้วยความขัดใจที่ถูกปลุก พร้อมกับปรือตามองภาพตรงหน้าด้วยสติที่ยังเลือนลาง


“ตื่นได้ยังตัวเล็ก พี่กลับมาแล้ว” ซองอูเห็นท่าทางอย่างนั้นจึงรีบปลุกซองอุนทันที เพราะถ้าช้ากว่านี้เขาเกรงว่าความอดทนเขามันจะพังเอาได้


“พี่อง…อื้อออออ” เมื่อซองอุนได้สติก็รีบเข้าไปจู่โจมรีมฝีปากของซองอูโดยที่คนเป็นพี่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลย


ซองอุนกำลังกระหายความอยาก


ซองอุนเสพติดองซองอู


“พี่ซองอู…ซองอุนอยาก…คืนนี้กอดซองอุนนะ” พูดจบซองอุนก็จัดการผลักซองอูลงบนที่นอนแล้วตามขึ้นไปคร่อมไว้พร้อมกับเลื่อนหน้าลงไปยังจุดไวสัมผัสเพื่อที่จะปรนเปรอลิ้นให้กับจุดไวสัมผัสของผู้เป็นพี่


ซองอุนค่อยๆใช้ลิ้นละเลียดชิมตั้งแต่โคนจรดปลาย ทั้งใช้ปากห่อแท่งเอ็นจากที่ค่อยๆทำอย่างช้าๆก็สลับเป็นเร็วขึ้น


“อ่าห์…เก่งขึ้นเยอะเลยนะ…เรา”


ซองอูอดที่จะครางออกมาไม่ได้ ไม่บ่อยนักที่ซองอุนจะยอมออรัลให้เขาและคราวนี้มันเป็นอะไรที่เขาคาดไม่ถึงมาก่อน


เสื้อผ้าของซองอุนที่ตอนนี้ยังไม่หลุดออกจากตัวสักชิ้นในขณะที่ท่อนล่างของซองอูตอนนี้กลับไม่เหลือเสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว ซองอูกำลังรู้สึกเสียเปรียบ


ซองอูเสียดายที่ต้องหยุดการออรัลของซองอุนไว้เพียงแค่นั้นเพราะความอดทนของเขามันถึงขีดจำกัดแล้ว เขาจัดการดึงซองอุนให้ขึ้นมานั่งบนตักเขาและจัดการฉกชิมริฝีปากบางอย่างกระหาย


ฉากรักกำลังดำเนินต่อไปอย่างเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ เสื้อผ้าที่เคยอยู่บนตัวของทั้งคู่ตอนนี้ถูกถอดออกและโยนไปคนละทิศละทาง เมื่อร่างสองร่างไร้ซึ่งสิ่งขวางกั้นระหว่างกัน สัมผัสที่แนบแน่นขึ้นพร้อมกับความอยากปลดปล่อยที่เพิ่มมากขึ้นของทั้งสองคน


“พี่ซองอู เดี๋ยวซองอุนทำเอง…นะ” เมื่อได้ยินเช่นนั้น มีหรือที่คนอย่างองซองอูจะปฏิเสธ


ซองอุนจับท่อนเอ็นของคนใต้ร่างสอดใส่เข้ามาในช่องทางของตัวเองที่ไร้ซึ่งการเบิกทาง


“อึก…อ๊ะ”


“ไม่ไหวก็ไม่ต้องฝืน อ่าห์ เดี๋ยวพี่ทำเอง”


“ไม่ ซองอุนจะทำเอง”


“ตามใจ”


เมื่อเห็นอย่างนั้นซองอูก็ปล่อยให้เด็กดื้อของเขาจัดการต่อ


ซองอุนค่อยๆดันแท่งความต้องการของซองอูเข้ามาในตัวเขาจนมิดด้ามและรอสักพักถึงเริ่มขยับ


“อ๊า อ๊ะ อ๊ะ อื้อออ” จากที่ช้าก็เริ่มเปลี่ยนเป็นเร็วขึ้นพอใกล้ถึงฝั่งฝันก็ผ่อนให้ช้าลงเพราะถ้าเสร็จเร็วก็ไม่สนุกน่ะสิ


คนใต้บันชาที่ตอนนี้กำลังคลั่งเพราะถูกคนบนร่างที่ควบคุมจังหวะเกมรักแกล้ง


“แกล้งพี่เหรอเด็กแสบ” ซองอูพูดจบก็ทำการผลักซองอุนให้นอนลงแล้วจัดการขึ้นคร่อมแทนทั้งๆที่สองร่างยังเชื่อมกันอยู่


“อ๊ะ อ๊ะ ฮ๊า อ๊า พี่ซองอู ใจเย็นๆ” ซองอูไม่ฟังคำประท้วงของคนใต้ร่างแม้แต่นิด เขาจัดกันซอยจังหวะรักอย่างถี่รัว ทั้งเร็วและแรง ทำเอาคนใต้ร่างครางไม่หยุด


“ฮื้อออ อื้อออออ พี่ซองอู อ๊า”


“อ่าห์ ซองอุน”


“ใกล้แล้ว อ๊ะ อ๊ะ”


“พี่ซองอู อ๊ะ จูบซองอุนหน่อย อ๊า” ซองอูทำตามคำเรียกร้องของซองอุนอย่างไม่ขัดเพราะตอนนี้เขาก็ต้องการจูบของคนตัวเล็กเหมือนกัน


“อื้ออออออ” สองร่างแลกจูบกันโดยที่ท่อนล่างก็ยังทำหน้าที่ได้อย่างไม่บกพร่อง ซองอูทั้งดูดดึงและเกี่ยวกระหวัดลิ้นของกันและกันอย่างอ้อยอิ่งสลับกับรัวเร็วตามอารมณ์ที่ปะทุขึ้นเรื่อยๆ


“พี่ใกล้แล้ว ไปพร้อมกันนะ”


“อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาาา”


“อ่าห์” ร่างสองร่างที่ได้ปลดปล่อยความต้องการกระตุกเกร็งพร้อมกัน น้ำสีขุ่นที่ไหลออกมาจากแกนกายซองอุน และซองอูเองก็ปล่อยน้ำรักในตัวซองอุน


จุ๊บ


ซองอูก้มลงไปประทับริมฝีปากลงบนหน้าผากของคนใต้ร่างแล้วทิ้งตัวลงนอนข้างๆพร้อมกับดึงคนน้องเข้ามากอดแน่น
สองร่างยังเชื่อมกันอยู่และไม่มีท่าทีว่าซองอูจะถอดแก่นกายขนาดใหญ่ของตัวเองออกจากช่องทางรักของคนน้องเลย


“พี่ซองอู เอาออกได้แล้ว” ซองอุนบ่นอุบที่คนพี่ไม่ยอมถอดแท่งเอ็นร้อนๆของตัวเองออกสักที


“ถอดออกทำไม เดี๋ยวก็ต้องใส่อีกอยู่ดีแต่เปลี่ยนท่าบ้าง” ซองอูทำการจัดท่าให้คนตัวเล็กอยู่ในท่าวิดพื้นโดยที่แก่นกายยังเชื่อมกันอยู่


“อ๊ะ” คนซ้อนหลังทำการหมุนควงแท่นเอ็นเป็นวงกลมเพื่อกระตุ้นความต้องการของคนน้องให้กลับมาอีกครั้งและเพียงไม่นานก็ได้ผล


“หึ”


“พี่บ้า อ๊า หยุดเลยนะ วันนี้ซองอุนเหนื่อยแล้ว”


“เหนื่อยอะไร พี่ยังไม่เหนื่อยเลย เพิ่งทำไปแค่รอบเดียวเอง” ตอบกลับคนตัวเล็กไปอย่างหน้าไม่อายและเดินหน้าความต้องการของตัวเองต่อ และเหมือนวันนี้จะไม่จบลงเพียงแค่รอบที่สอง…


กิจกรรมรักยังดำเนินไปด้วยความเร่าร้อนของทั้งสองคนในป่าแห่งนี้มีเพียงพวกเขาเพราะในที่แห่งนี้เป็นของเขาเพียงสองคน






จบเถอะจ้า จบเถอะ
ฉลององอุนมีโมเมนต์ยิ่งใหญ่อลังการที่สุดในรอบปี คือมีความสุข คือบั่บเข้าใจใช่มั้ย คือมันบั่บบบบ ฮรุกกกกก
ก็เลยพาองอุนเข้าป่า5555555555
ไปเล่นแท็ก #บวฟช ได้นะคะ