Pairing: Connorson (Hank Anderson/Connor)

Rating: PG

Warning: ฟิคนี้ต่อยอดมาจากเหตุการณ์หลังจากจบเกม เพราะฉะนั้นสปอยล์และอาจ ooc เด้อออ

คอนเนอร์ทวนคำของผู้หมวดคู่หูเบาๆ พร้อมเอียงคอน้อยๆ มองคนถาม เป็นอากัปกิริยาที่คู่หูอย่างแฮงค์ แอนเดอร์สันเห็นจนชินแล้ว

"ใช่สิ นายเห็นมันเป็นงูรึไง" ตำรวจอารมณ์ร้อนอดจะแค่นเสียงตอบออกไปตามนิสัยไม่ได้ขณะที่สายตายังคงกวาดมองไปทั่วร้านขายสัตว์เลี้ยงที่เต็มไปด้วยสัตว์เล็กใหญ่มากหน้าหลายตา “เฮ้ แล้วก็อย่าอุตริเอาตัวที่เป็นหุ่นมาเด็ดขาดเชียวล่ะ ฉันอยากให้ซูโม่มีเพื่อนที่เป็นสัตว์จริงๆ ”

คอนเนอร์ได้แต่กะพริบตาปริบ ก่อนจะหันกลับไปมองสัตว์เลี้ยงต่างๆ ที่วิ่งซนกันอยู่ในกรงที่ตั้งเรียงรายกันอยู่ทั่วร้าน มีทั้งสัตว์เลี้ยงที่เป็นสัตว์ปกติและสัตว์เลี้ยงที่เป็นแอนดรอยด์รุ่นต่างๆ ทั้งสุนัข แมว หรือแม้แต่นกนานาชนิด และถึงแม้เขาจะถูกบอกให้แค่เลือกหมามาเลี้ยงสักตัว และแม้ว่าเจ้าของคำพูดนั้นจะดูไม่ได้ใส่ใจอะไรกับตัวเลือกของเขานัก แต่เขาก็ยังคิดคำตอบไม่ออกอยู่ดี

ที่จริงเขาควรจะแปลกใจตั้งแต่จู่ๆ แฮงค์ก็พูดขึ้นมาว่า ‘คอนเนอร์ ไปซื้อหมาเพิ่มอีกตัวกัน’ แล้ว แต่ตอนแรกเขาก็เพียงคิดว่าผู้หมวดอารมณ์ร้อนคนนี้คงแค่อยากหาเพื่อนเล่นให้เจ้าซูโม่ สุนัขพันธุ์เซนต์เบอร์นาร์ดสุดที่รักเท่านั้น แต่พอมาถึงหน้าร้านเข้าจริงๆ ผู้หมวดแอนเดอร์สันกลับลั่นวาจาออกมาว่าให้เขาเป็นคนเลือกเองเสียอย่างนั้น เล่นเอาดีเวียนต์หนุ่มในชุดไปรเวทเกือบโปรแกรมรวนด้วยความงุนงงและตามไม่ทัน

“แต่ผมไม่....ผมไม่เคยเลือกอะไรแบบนี้มาก่อ—“

“เลือกๆ ไปเหอะน่า ชอบตัวไหนก็เอาตัวนั้น ฉันอุตส่าห์ลงทุนจ่ายให้ทั้งที” แฮงค์ตัดบทก่อนที่อีกฝ่ายจะได้ทันพูดจบพลางผละใบหน้าเหลือบมามองคู่หูข้างกายที่ตั้งแต่ผ่านพ้นเหตุการณ์ปฏิวัติมาได้ก็ทำตัวเงอะๆ งะๆ ผิดจากท่าทีสุขุมในตอนแรกโดยสิ้นเชิง เหมือนกับยังรับมือกับอารมณ์แบบมนุษย์ในตัวไม่ได้ยังไงยังงั้น

“ชอบตัวไหนก็เอาตัวนั้นเหรอครับ...” คอนเนอร์ทวนคำซ้ำอีกหนขณะที่นัยน์ตาคู่สีน้ำตาลไล่มองไปตามกรงสุนัขพันธุ์ต่างๆ ก่อนจะไปหยุดอยู่ที่กรงหนึ่งที่ภายในมีลูกสุนัขขนสีดำกำลังนอนฟัดแท่งกระดูกปลอมอยู่

“ใช่ ตัวไหนก็ได้ อย่างนายคงจะชอบพวกหมาตัวเล็กๆ ใช่ไหมล่ะ งั้นเอาเป็นคอร์กี้หรือปอมเมอเรเนียนก็ไม่เลว...” คราวนี้เป็นทีของแฮงค์ที่ต้องชะงักไปเสียเอง เมื่อหันไปเจอกรงเป้าหมายที่สายตาของคนข้างกายกำลังจับจ้องอยู่ ซึ่งบนป้ายหน้ากรงมีตัวหนังสือดิจิตอลติดไว้อย่างโดดเด่นว่า

“เฮ้ย เอาจริงเรอะ เลือกหมาตัวแรกก็จะเอาของใหญ่เลยรึไง” ตำรวจวัยกลางคนเอ็ดไปเบาๆ ตามประสา แต่คอนเนอร์ที่เหมือนตัดสินใจได้แล้วก็เพียงพยักหน้ารับนิ่งๆ พลางเบนหน้ากลับมามองเขาอย่างฉงน

“ก็คุณบอกว่าชอบตัวไหนก็เอาตัวนั้นไม่ใช่เหรอครับ”

“ก็ใช่ แต่ฉันนึกว่านายจะชอบพวกตัวเล็กๆ ซะอีก แต่เอาเหอะ รอตต์ก็รอตต์วะ ว่าแต่คิดอะไรอยู่ถึงเลือกเจ้านี่ล่ะ ชอบหมาดุรึไง” แน่นอนว่าแฮงค์เองก็ไม่คิดจะคืนคำ แต่ก็อดถามเหตุผลออกไปไม่ได้

คอนเนอร์ยืนกะพริบตาปริบอยู่กับที่อีกสองสามครั้ง ก่อนจะก้มหน้างุดลงด้วยอากัปกิริยาเหมือนคนกำลังเขินไม่มีผิด “ผม...คิดว่ามันเหมือนคุณน่ะครับ”

“เหมือนคุณ... ที่ภายนอกดูดุ แต่จริงๆ แล้วใจดียิ่งกว่าใคร” ดีเวียนต์หนุ่มกล่าวต่อขณะยังก้มหน้าคางชิดอก ไม่ยอมเงยขึ้นมามองคู่สนทนาเลยแม้แต่น้อย “ถ้ามีเจ้านี่อยู่... ผมคงรู้สึกเหมือนมีคุณอยู่ด้วยตลอดเวลา...”

แฮงค์ แอนเดอร์สัน ถึงกับชะงักนิ่งไปอีกรอบ

.......ทำไมมันถึงได้น่ารักขนาดนี้วะ!!

เจ้าของหนวดเคราสีขาวพยายามสลัดความคิดแปลกๆ ที่แล่นพรวดเข้ามาในหัวออกไปไวๆ ก่อนที่ตัวเองจะคิดอะไรเลยเถิดไปมากกว่านี้ พลางส่งเสียงกระแอมแก้เก้อออกมาทีหนึ่ง “เหตุผลอะไรไร้สาระ... แต่ตัวนั้นก็ตัวนั้น”

แล้วคำตอบของเขาก็ได้รับการตอบแทนเป็นรอยยิ้มแป้นจากคู่หูของเขาเป็นเชิงขอบคุณอีกครั้ง

“…เลือกได้แล้วก็ไปหยิบพวกอาหารกับของใช้อื่นๆ มาซะไป ฉันจะไปจ่ายเงินล่ะ จะได้รีบกลับกัน” แฮงค์ตัดบทเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่ทราบ ก่อนจะรีบหันหลังขวับเดินตรงไปที่เคาท์เตอร์จ่ายเงินทันที ทิ้งให้ร่างเล็กกว่ายืนทำหน้างงอยู่ที่เดิมอีกสักครู่แล้วจึงเดินออกไปหยิบของตามคำพูดของอีกฝ่าย

ใช่...รีบจ่ายเงินแล้วรีบกลับ เขาจะได้กลับไปจัดการกับ ‘เจ้าลูกหมา’ ของเขาต่อข้อหาทำตัวน่ารักเกินไป

---------------------------------------------------

end

จบแล้วค่ะกับฟิคกาวๆ ที่เมาทั้งฟิคทั้งคนแต่ง O<--------< หลังจากเล่นเกมจบก็พีคคู่นี้มากๆ จนต้องหาทางระบายกับฟิค ก็เลยออกมาอย่างที่เห็นค่ะ 

หวังว่าจะชอบกันนะคะโฮ ,,T w T) หลังจากนี้ถ้าทำได้ก็อาจจะออกฟิคมาอีกนะค้า เราจะพยายามเพื่อเกมนี้ ฮึบบ