จากชื่อเรื่องแล้วดูสับสน อะไรเล็กๆใหญ่ๆ เด็กๆ ผู้ใหญ่นะ ขอคำขยายด่วนค่ะ คิดว่าคงมีคนเคยได้ยินคำว่า "เด็กไม่ใช่ผู้ใหญ่ในร่างเล็ก " จากรายการสุขภาพหรือไม่ก็โฆษณาสักชิ้นของผลิตภัณฑ์เด็ก ประโยคนี้ต้องการจะสื่อความหมายว่า เด็ก ถึงจะดูเเข็งแรงและคล้ายกับผู้ใหญ่มากแค่ไหนแต่ร่างกายเขายังต้องการการดูแลที่มากกว่า  อ่อนแอกับบางสิ่งที่ผู้ใหญ่อย่างเราพบเจอเป็นปกติในแต่ละวัน เราจึงต้องปกป้องเขาด้วย....... STOP !!  ไม่ได้มาขายของเว้ย กำลังเพลินเลย แหะๆ  ก็อย่างที่เล่ามา ส่วนประโยคหลังนั้นเราคิดเองเป็นการมองมุมกลับกัน แล้วกับผู้ใหญล่ะ?

         วันนี้เรามีหน้าที่ต้องดูแลลูกพี่ลูกน้อง อายุ 8 ขวบ น้องเป็นเด็กธรรมดาคนนึ่ง ดื้อตามประสาวัย บ้านแทบเเตกวิ่งเล่นไปมา แต่เด็กคนนี้แหละที่ทำให้เราได้เห็นมุมมองอะไรใหม่ๆ ที่ไม่ใช่เเค่เพราะความเป็นเด็กแต่มันมีอะไรที่มากกว่านั้น อาจจะเป็นสิ่งที่เราหลงลืมไปเมื่อเติบโตขึ้น

        
"พี่งาม！ เนอร์อยู่ในห้องคนเดียวไม่ได้ พี่งามอยู่เป็นเพื่อนเนอร์ก่อน"

          ด้วยความที่เป็นเด็กผู้ชายซนๆ ติดเล่นพิเรนๆ ติดเกมส์ ไม่คิดว่าจะมีมุมอ่อนไหว พูดพร้อมเกาะเเขนเราไว้อย่างอ้อนวอน เฮ้ย!เมื่อกี้ยังวิ่งหัวชนฝาทั่วบ้านคนเดียว นี้อยู่ในห้องคนเดียวไม่ได้จริงดิ? อำกันเปล่าเนี่ย แต่ตามประสาเด็กคงไม่แปลกซินะ ที่จะมีสิ่งที่กลัว เป็นมุมอ้อนจากเด็กชายตัวเล็ก ที่เราคิดว่าไม่น่าจะมี  

　　　มีเรื่องที่ทำให้เรารู้สึกว่าความเป็นเด็กไม่ได้ทำให้สุภาพบุรุษในตัวน้องแกน้อยลงเลย วันนี้ฝนตกหนักและพื้นก็ลื่นมากด้วย น้องใส่เสื้อกันฝนที่ยาวเลยเเขนออกมาได้หนึ่งคืบ　และเขย่งก้าวกระโดดมาหา 

"เนอร์จะกันฝนให้พี่งานเอง เดี๋ยวรอบต่อไปเนอร์จะไปกันให้พี่เล็ก"

　　　เอาจริงดิ ตัวเเค่นี้เองนะ ทำไมทำตัวหล่อจังว่ะ ฮ่าๆๆ เราประทับใจไปเลย ตัวน้องยังไม่ถึงไหล่เรา ด้วยซ้ำ เลยต้องย่อตัวเดินให้แขนเสื้อของน้องกันฝนไว้ ตามที่น้องต้องการ 

　　　ไม่อยากจะเชื่อ ใช่เด็กคนเดียวกับที่เกาะเเขนเราแล้วบอกว่าอยู่ด้วยกันก่อนเพราะอยู่คนเดียวไม่ได้จริงๆหรอ อะไรทำให้มีความรู้สึกว่าอยากดูแลคนอื่นทั้งๆที่ตัวเล็กแค่นั้นกัน？

　　　เด็กๆชอบทำให้เรานึกย้อนกลับไปในอดีต เคยเป็นและอยากเป็นในสิ่งที่ดีๆเพื่อที่จะได้ดูแลและปกป้องสิ่งที่รัก ก็อย่างที่รู้กันร่างกายเด็กไม่เหมือนผู้ใหญ่จริงๆ อ่อนแอในบางสภาพอากาศ (เพิ่งเข้าใจว่าเด็กทารกโดนยุงกันนิดหน่อยจะตุ้มแดงใหญ่มากเมื่อเทียบกับผู้ใหญ่ เลยปล่อยให้น้องวัยขวบกว่าๆโดนยุงละเลง แม่บ่นจนหูชา) แต่กับจิตใจคนละอย่างนะ คงจะดูถูกร่างกายน้อยๆแบบนั้นไม่ได้แล้ว 

　　　พอเจอน้องก็ทำให้เรานึกมองกลับมาที่ตัวเอง แต่ก่อนและตอนนี้เราต่างกันยังไงบ้าง 

• เคยมีคำสัญญาที่คิดว่าจะต้องทำได้แน่ๆ
  
• เคยมีความฝันบ้าๆบอๆ แต่ตั้งมั่นว่าต้องเป็นจริงสักวัน
  
• เคยพูดไว้เลยชาตินี้จะไม่แตะเบียร์เหล้าสักหยด

            โอเคพูดมาขนาดนี้พร้อมมีคำว่า 'เคย '  นำหน้า ชัดเจนว่าทำพังลงไปหมดแล้ว พอโตขึ้นอะไรในมุมมองเด็กๆก็เปลี่ยนไป ดีขึ้นบ้างเเย่ลงบ้าง ผู้ใหญ่หลายคนทำให้เรารู้เลยว่าเด็กยังดูโตกว่านะ เคยเจอผู้ใหญประเภทที่ไม่เคยผิดกันมั้ย ทุกอย่างที่ทำคือถูก และตอนเด็กเราก็มองว่ามันถูกตามที่เขาว่า แต่พอมามองใหม่มันไม่ใช่ และ บางกรณีหนักหน่วง ด้วยความที่เราเป็นเด็กเขาเป็นผู้ใหญ่ เมื่อเราทำผิดเราขอโทษ แต่ถ้าเขาทำผิด ก็ปล่อยผ่านๆไป เขาเป็นผู้ใหญ่แล้วไม่เป็นไรหรอกเนอะ เดี๋ยวนะๆเราว่ามันเเปลกๆ ขอโทษมาขอโทษกลับดิ โกงกันเปล่าเนี่ย อย่าหลอกเด็กซิค่ะ อีกตัวอย่างคือคุณตาเราเอง ตาเป็นคนหัวดื้อกับหลายๆเรื่อง ด้วยความที่เป็นคนดูเเลทุกคนมา ถึงแม้ร่างกายตอนนี้จะมีอายุมากแล้ว แต่ตาก็อยากทำให้เช่นเคย จึงเกิดอาการงอแงอยากจัดนู้นยกนี้บ่อยๆครั้ง ห้ามกันสนุกสนานเลยทีนี้คนในบ้าน ฮ่าๆๆ 

              ผู้ใหญที่ดีก็ใช่ว่าจะไม่มี มีให้เราเอาเป็นตัวอย่าง  เป็นเเรงบันดาลใจได้อีกเยอะ แต่ต้องมองกันนานๆหน่อย เพราะช่วงเวลาที่ผ่านไป สร้างให้เด็กตัวเล็กๆ ค่อยๆโต เปลี่ยนเป็นผู้ใหญ่อีกคนจากสภาพแวดล้อมรอบตัวที่เขาจะเจอ เหตุผลบางอย่างเปลี่ยนเราไป มันก็ดีที่จะยึดฝังไว้กับอะไรๆในวัยเด็กเช่นการไม่ดื่มเหล้าแน่ๆ ทั้งผิดศีล ทั้งทำให้เมาเกิดอุบัติเหตุ ข่าวก็ออกอยู่บ่อยๆ แต่ถ้าเราไม่ชิมในวันนั้นเราคงไม่รู้รสชาติและรู้ขอบเขตการดื่มของเรา(โชคดีมั้งที่ชิมแล้วไม่ชอบ มันขมจริงๆชอบชานมมากกว่า) เด็กถึงร่างกายจะเล็กไม่จำเป็นว่าจิตใจความรู้สึกจะเล็กไปด้วย และผู้ใหญ่ไม่ได้หมายความว่าทุกอย่างที่ทำจะถูกเสมอ ทุกคนมีข้อผิดพลาดกันได้ และสุดท้ายเราหวังว่าโตมาน้องเนอร์จะยังอยากกันฝนให้เราอยู่เช่นเคย ถึงเเม้ว่าอาจจะไม่กลัวการอยู่คนเดียวเเล้วก็ตาม : ) 

ปล.    ขอบคุณรูประกอบจากอากู๋(กลูเกิล)

ปล２ น้องชื่อเต็มว่า กันเนอร์ พ่อน้องชอบทีมฟุตบอลที่มีสัญญาลักษณ์เป็นปืนใหญ่

ปล３ขอโทษคุณตาที่เอามาเม้าท์นะคะ นอกจากเรื่องงอแง ตามีเรื่องน่ารักๆอีกเยอะเเยะเลย