PMDD (Premenstrual Dysphoric Disorder) หรืออาการรุนแรงก่อนมีประจำเดือน มักพบใน 8-10% ของผู้หญิงวัยมีประจำเดือน ผู้หญิงที่มีอาการของ PMDD มีได้ทั้งอาการทางกายและอาการทางใจ ซึ่งจะมีอาการประมาณ 1-2 สัปดาห์ก่อนมีประจำเดือน
อาการทางใจที่พบ คือ อารมณ์แปรปรวนง่าย หงุดหงิด มีอารมณ์เศร้าอย่างกะทันหัน วิตกกังวลมากกว่าปกติ เครียดและกระสับกระส่าย มีความคิดโทษตัวเองหรือต้องการจะฆ่าตัวตาย
ส่วนอาการทางกาย คือ เบื่ออาหารหรือกินมากกว่าปกติ อ่อนเพลีย คัดหน้าอก ปวดเมื่อยกล้ามเนื้อ นอนไม่หลับหรือหลับมากเกินไป
ใครที่อ่านมาถึงตรงนี้แล้วคิดว่าตัวเองเข้าข่ายก็ลองไปปรึกษาหมอซะนะ เพราะคนที่มี PMDD จะต้องได้รับการรักษา ไม่ใช่กินยาพาราแล้วจะหายกันง่ายๆ
ฉันเป็นคนหนึ่งที่ไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้ แต่ก่อนฉันก็พอรู้จักอาการทางใจก่อนมีประจำเดือนอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมาย ยิ่งได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคซึมเศร้า ฉันก็ยิ่งคิดว่า อารมณ์เศร้าอย่างรุนแรงและความคิดฆ่าตัวตายเป็นเรื่องปกติของฉัน ฉันมักจะมีอาการปวดคัดเต้านมอย่างรุนแรง ชนิดที่ว่ายกแขนอาบน้ำแทบไม่ไหว ปวดเมื่อยตามตัวโดยเฉพาะหลัง มีอารมณ์เศร้าได้ง่ายและยาวนานเป็นพิเศษ วิตกกังวล กลัว และเครียดง่าย อาการเหล่านี้จะมาก่อนเมนส์มา 1 อาทิตย์ จะเริ่มทุเลาลงตอนที่เมนส์มาและหายไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเมื่อเมนส์หมด ฉันคิดว่าผู้หญิงคนไหนก็เป็นกัน จนฉันได้มาอ่านเจอบทความหนึ่งเกี่ยวกับ PMDD จึงได้ฉุกคิดและถามแม่เป็นครั้งแรกในชีวิต
"ไม่นะ แม่ไม่เห็นจะเป็นอย่างงั้นเลย" แม่ตอบฉันอย่างงี้ นั่นแหละฉันถึงเริ่มคิดแล้วว่า หรือว่าฉันจะมีอาการ PMDD กันนะ
"หมอคะ ฉันสงสัยว่าตัวเองจะมีอาการของ PMDD " ฉันบอกหมอไปวันหนึ่งที่เราได้เจอกัน หมอถามอาการของฉันอย่างละเอียด ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ
"อาการก็เข้าข่ายนะ แต่ไม่ต้องกังวลไปหรอก เพราะยาที่กินอยู่มันก็รักษา PMDD ได้เหมือนกัน" หมายความว่า PMDD สำหรับตัวฉันก็เหมือนเป็นซับเซ็ตของโรคซึมเศร้าอย่างรุนแรงที่ฉันเป็นนั่นเอง ผู้หญิงที่ป่วยเป็นโรคซึมเศร้าอย่างรุนแรงอยู่แล้ว ก็มีโอกาสสูงที่จะเป็น PMDD ร่วมด้วยนั่นเอง
หมอยังบอกฉันอีกด้วยว่าวิธีการรักษา PMDD ปกติแล้วมีด้วยกัน 2 วิธี นั่นคือ กินยาคุม แต่วิธีนี้จะส่งผลให้อารมณ์สวิงเป็นอย่างมาก และอีกวิธีก็คือกินยาต้านเศร้าในช่วงที่มีอาการ ส่วนใหญ่จะเป็นยาในกลุ่ม SSRIs คือเป็นยาที่ทำหน้าที่เพิ่มสารเซโรโทนินในสมอง หรือลดการดูดซึมกลับของสารเซโรโทนิน ยาที่ฉันกินอยู่ถึงแม้จะอยู่ในกลุ่ม SSNIs แต่การออกฤทธิ์มันก็คล้ายๆกัน ฉันโล่งใจไปเปราะหนึ่งที่อย่างน้อยก็ไม่ต้องกินยาเพิ่ม
ส่วนสาเหตุของโรค PMDD ไม่เป็นที่ปรากฏแน่ชัด แต่ก็มีนักวิจัยหลายคนที่รวบรวมสาเหตุออกมาคร่าวๆ
1. พันธุกรรม อันนี้คนที่เป็นก็จะซวยหน่อยตรงที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ ยังไงก็ลองถามแม่ๆยายๆที่บ้านดูว่ามีอาการของ PMDD รึเปล่า
2. ความแปรปรวนของฮอร์โมนเพศหญิง คือในร่างกายมีค่าฮอร์โมนเอสโตรเจนและโปรเจสเตอโรนสูงกว่าปกติ ซึ่งสิ่งนี้เกิดขึ้นได้ง่ายในผู้หญิงวัยมีประจำเดือน
3. มีนิสัยวิตกกังวลหรือมีความเครียดสูงในชีวิตประจำวัน ข้อนี้จะเกี่ยวข้องกับสารสื่อประสาทในสมองที่อาจมีปริมาณผิดปกติ ทำให้เกิดอาการทางใจของโรค PMDD ได้สูง
ทั้งนี้ทั้งนั้นอาการ PMDD อาจดีขึ้นได้ถ้าออกกำลังกาย (ยาวิเศษของทุกโรคในโลกนี้) กินอาหารที่มีประโยชน์ มีวิตามินสูง และหาเวลาผ่อนคลายตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นการทำสมาธิ เข้าร้านนวด เข้าสปาซะบ้าง วิธีนี้จะช่วยผ่อนคลายความเครียดและปรับสารสื่อประสาทในสมองอันเป็นสาเหตุหนึ่งของโรค PMDD ได้นั่นเอง
ส่วนคนที่มีโรคซึมเศร้ารุนแรงอย่างฉันนั้น ก็ต้องรับกรรมกันต่อไป เพราะความเศร้า เครียด และวิตกกังวลมันอยู่จนเป็นเพื่อนฉันไปแล้วล่ะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in