การเข้าวอร์ดจิตเวชครั้งที่ 5 ของฉันครั้งนี้เป็นอะไรที่สนุกมาก ฉันได้เพื่อนเพิ่มขึ้นมา 6 คน หนึ่งในนั้นมีชื่อว่า L ซึ่งเป็นคนริเริ่มการต่อ Lego เพื่อฆ่าเวลา ไม่นานหลังจากนั้นสมาชิกในแก๊งคนอื่นๆก็ซื้อเลโก้มาต่อตามกันหมด ฉันยังจำได้ดีถึงบรรยากาศวันเสาร์อาทิตย์ที่หัวหน้าพยาบาลไม่เข้าวอร์ด เรายกเก้าอี้อันเขื่องหันไปทางสวนที่ร่มรื่น และไปเหมาโต๊ะเคลื่อนที่ของโรงพยาบาลมาต่อๆกันเพื่อวางเลโก้ ทุกคนขมักเขม่นต่อเลโก้ของตัวเองอย่างตั้งใจ พยาบาลเปิดเพลงคลอให้ฟัง เราบางคนร้องเพลงไปพลางต่อเลโก้ไปพลางอย่างมีความสุข แต่งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลาฉันใด การจากลาย่อมมาถึงฉันนั้น พวกเราหลายคนต้องออกจากวอร์ดเนื่องจากหมอเชื่อว่าเราอาการดีขึ้นแล้ว ฉันออกจากวอร์ดเป็นคนที่ 4 ทิ้งให้อีกสามคนต้องผจญภัยในโลกเคตามีนและการช็อตไฟฟ้า ส่วนฉันต้องมาให้เคตามีนในฐานะผู้ป่วยนอกอีก 6 ครั้งทุกอาทิตย์