นี่ก็นานแล้วหลังการสนทนาครั้งล่าสุดในค่ำคืนวันศุกร์คืนนั้น ที่หน้าจอสี่เหลี่ยมสว่างๆของผมไม่ปรากฏข้อความที่ส่งมาจากเธออีกเลย ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าผมเริ่มรอเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ อาจจะตั้งแต่ในคืนวันศุกร์คืนนั้นที่ผมแบกความเหงามาหลบซ่อนหลังแก้วเบียร์บนโต๊ะไม้ หรือบางทีก็ไม่แน่ใจว่าผมอาจจะรอเธอมานานกว่านั้น อาจจะรอเธอตั้งแต่ก่อนได้เจอเธอด้วยซ้ำ ทว่าปัญหาก็คือเธอเองก็กำลังรอใครบางคนเช่นกัน แต่ก็นั่นแหละ...เราต่างรอคนที่สมควรรอ