แต่คือ ช่วงเวลาหลังจากนั้น ช่วงเวลาที่ว่า...เราจะอยู่กับมันต่อไปยังไง และ จะอยู่กับตัวเองต่อไปอย่างไรต่างหาก 

•••

เมื่อวานนี้ ผมกดรีเฟรชหน้าจอบนโทรศัพท์มือถือรัวๆ แล้วสุดท้าย ผมก็ต้องเจอกับความผิดหวัง

ถ้าถามว่าชินไหม มันก็ต้องชินได้แล้วแหล่ะ เพราะนี่ก็ผิดหวังกับเรื่องเดิมๆ เป็นปีที่ 4 ติดต่อกันแล้ว 

ก็มีเผื่อใจไว้บ้าง แต่ก็นั่นแหล่ะ อย่างที่เรารู้ๆกัน เมื่อเจอเข้าจริงๆ มันก็มีโหวง มีเศร้า มีซึมกันบ้าง

ถ้าถามว่าครั้งนี้แตกต่างจากครั้งก่อนยังไง สิ่งหนึ่งที่สัมผัสได้คือ ครั้งนี้ตัวเองลุกขึ้นมาจากความผิดหวังได้ง่ายกว่าเดิม และ เร็วกว่าเดิม 

แต่ก็ยังมีอาการเจ็บลึกๆ อยู่ในใจเหมือนเดิม

•••

หนึ่งในนิสัยที่แก้ไม่ได้ (และคงแก้ไม่หายไปตลอดชีวิต) คือ การชอบคิดถึงความผิดหวังที่เกิดขึ้นในชีวิต และก็โทษตัวเองซ้ำๆ ว่าทำไมตอนนั้นไม่ทำให้ดีกว่านี้ ทำไมตอนนั้นไม่ทำแบบนั้นแบบนี้ แต่อาการที่ว่าก็ไม่ได้มาบ่อยหรอก มันชอบแว้บไปแว้บมา ผุดขึ้นมาในหัวตามแต่จังหวะและอารมณ์ที่มันอยากจะมา 

แต่ครั้งนี้ เราคิดว่า (และหวังว่าจะ) จัดการตัวเองได้ดีขึ้น 

ความผิดหวังงวดนี้ทำให้เราหันกลับมาคุยกับตัวเองมากขึ้นกว่าเดิม 

สิ่งที่เราหวัง เราอยากได้มันจริงๆ ใช่ไหม?

เรามีอย่างอื่นที่อยากทำมากกว่าไหม?

แล้วชีวิตเรา จะเอาอย่างไรต่อไป? 

มีหนทางอื่น ที่พาเราไปผลลัพธ์เดียวกันได้อยู่ไหม? 

ถ้าไม่ได้มันจริงๆ เราจะลองลุยไปด้วยทางของตัวเองไหม? 

ฯลฯ 

ถึงตอนนี้มันผ่านมาแค่ 1 วันจากความผิดหวัง มันคงจะคุยกันไม่ได้หมดหรอก 

แต่มันก็คงต้องค่อยๆ ว่ากันไป 

เพราะสิ่งที่ผ่านไปแล้ว มันแก้อะไรไม่ได้ ก็คงทำได้แค่ยิ้มให้กับมัน ขอบคุณที่เข้ามาเป็นอีกหนึ่งบทเรียนในชีวิต น้อมหัวให้ด้วยความคารวะ แล้วโบกมือลาเพื่อเดินก้าวต่อไป 

•••

เวลาเจอกับห้วงเวลาอะไรประมาณนี้ ผมมีวิธีรับมือกับมันในแบบของตัวเอง

ผมจะเปิดคอมพิวเตอร์ เปิดเพลงๆ นึงฟัง เร่งเสียงดังๆ หน่อย 

ร้องตาม คิดถึงเนื้อเพลง แล้วก็ทำตามสิ่งที่เพลงมันบอก 

และมันก็ได้ผลทุกครัง 

•••

So make the best of this test, and don't ask why
It's not a question, but a lesson learned in time

ป่ะ ไปต่อกัน :)