Lucas x Mark

"ที่นี่ S* Entertainment ครับ ผมอยากสั่งไก่ทอดชุดใหญ่"

ลูคัส หว่อง เพิ่งมาเป็นเด็กฝึกได้ไม่นาน แต่ก็ดูจะสนิทสนมกับคนทั้งบริษัทไปแล้ว ทว่ามีคนหนึ่งที่เขารู้สึกยากจะเข้าหาอยู่ เพื่อนรุ่นเดียวกันผู้แทบไม่มีเวลาว่างมาคุยเล่นกับใครเลย

มาร์ค ลี

ทั้งที่อายุเท่ากัน แต่มาร์คกลับมีความสามารถมากมายแบบที่ลูคัสได้แต่มองด้วยความประทับใจ มาร์คแร็ปเก่ง ร้องเพลงก็ได้ แต่งเพลงก็เพราะ เต้นก็มีเสน่ห์ เป็นส่วนผสมของศิลปินที่ทุกคนอยากมี เขาได้แต่มองมาร์คด้วยความชื่นชม แต่ไม่มีโอกาสคุยกันตรง ๆ สักที

"สั่งอะไรมากินเหรอ"

แต่เหมือนโอกาสจะมาถึงแล้ว

ตากลมใสของคนถามมองมาทางเขาอย่างสนใจ มาร์ค ลี ที่เพิ่งออกจากห้องซ้อมเดินตรงมาทางเขา ดูเหมือนจะได้ยินที่เขาพูดโทรศัพท์เมื่อครู่

"อ๋อ" ลูคัสรีบตอบกลับ "ไก่ทอดน่ะ"

"กินด้วยได้ไหม ฉันยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เที่ยง"

พูดพลางทำหน้ามุ่ยแล้วลูบท้องประกอบให้เขาเห็นความทรมานเป็นรูปเป็นร่างมากขึ้น ลูคัสก้มมองคนตัวเล็กกว่าแล้วพยักหน้าหงึกหงัก

"ได้สิ กินด้วยกันได้"

"งั้นอีกครึ่งชั่วโมงเจอกันที่ห้องอาหารนะ"

มาร์คพูดแล้วก็เดินแยกไปอีกทาง ปล่อยให้ลูคัสมองตามจนอีกฝ่ายเดินหายลับไปในมุมตึก

ไม่รู้ว่าในสายตาคนอื่นเป็นยังไง แต่ในสายตาของลูคัส มาร์คเป็นคนที่ยอดเยี่ยมมาก

เขามีภาพว่ามาร์คเป็นคนที่ยากจะเอื้อมถึง ไม่ว่าใครก็รู้ มาร์ค ลี จะได้เดบิวต์เร็ว ๆ นี้แน่นอน ด้วยความสามารถขนาดนี้และช่วงเวลาที่เพิ่งมีการประกาศมาว่าจะมีโปรเจ็กต์ใหม่ของค่าย ยังไงมาร์คก็ต้องได้เปิดตัวในโปรเจ็กต์นี้นี่แหละ

ความสามารถพร้อม หน้าตาก็ดี ไม่มีข้อไหนให้พวกผู้ใหญ่มองข้ามมาร์คไปได้เลย

"...สวี่ซี ไม่กินเหรอ"

ชื่อจริงของเขาหลุดออกมาจากปากอีกฝ่าย ทำเอาลูคัสสะดุ้ง

"อะ โทษที กินสิ ๆ"

มาร์คจ้องหน้าเขาอยู่พักหนึ่ง "คิดอะไรอยู่เหรอ เครียด? หรืออะไร บอกได้นะ"

"ก็เปล่า..."

"มันเหนื่อยน่ะ ฉันเข้าใจ ยิ่งอยู่ไกลบ้านด้วย" พูดพลางเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง "สับสนตลอดเลยด้วยว่าที่เลือกอยู่นี่ถูกใช่ไหม"

"..."

ลูคัสจ้องมองเสี้ยวหน้าด้านข้างของคนตรงหน้า

"...มาร์คทำได้อยู่แล้ว"

มาร์คหันมาหาเขา ก่อนจะยิ้มกว้าง

"ขอบคุณนะ" กลับมาสนใจเซ็ตไก่ทอดตรงหน้าอีกรอบ "อยู่กับสวี่ซีแล้วรู้สึกดีจริง ๆ พลังบวกเยอะจัง"

เขากะพริบตาปริบ ๆ

"ก็ ถ้ารู้สึกแบบนั้น จะมาอยู่ด้วยกันบ่อย ๆ ก็ได้นะ"

มาร์คยิ้มจนตาหยี

"ไว้ว่าง ๆ ฉันจะมาคุยด้วยบ่อย ๆ"

"ฉันรอเลยล่ะ"

"รีบกินเถอะ เดี๋ยวต้องไปซ้อมอีก"

ลูคัสมองคนที่ตั้งหน้าตั้งตากินด้วยความเอ็นดู

ก็ถ้ามาร์ครู้สึกแบบนั้นกับเขา เขาก็อยากจะเป็นพลังบวกให้ทุกคนจริง ๆ นั่นแหละ

โดยเฉพาะกับมาร์ค ถ้าทำให้มาร์คหายเหนื่อยได้ เขาคงจะมีความสุขสุด ๆ ไปเลย

เพราะแค่มาร์คยิ้มให้ เขาก็รู้สึกแบบนั้นแล้ว

fin