ถ้าไม่มีกาแฟที่รออยู่ในวันพรุ่งนี้เช้า บางทีเธออาจตายไปแล้วในหลายค่ำคืนที่ผ่านมา

ชีวิตมีหลายเรื่องให้คิดกว่านั้นมาก แต่หากคิดถึงเรื่องอื่นนอกเหนือจากกาแฟไปอีกก็อาจจะยิ่งสร้างปัญหาให้กับช่วงเวลาค่ำคืนเสียเปล่า

หากเป็นเมื่อก่อน ถ้าอยากพบกับวันพรุ่งนี้ เธอก็คงเพียงแค่นอนหลับไป แต่ตอนนี้เธอไม่สามารถทำแบบนั้นได้อีกแล้ว ไม่ใช่ว่าหลับไม่ได้แต่ต้องตัดสินใจให้ได้ก่อนว่าจะยังอยากพบกับวันพรุ่งนี้อยู่ไหม

‘กาแฟของพรุ่งนี้เช้า’ คือสิ่งที่ทำให้ได้บทสรุปเร็วขึ้น ยังไงก็ยังอยากดื่มมันอยู่ดี

และถ้ายังอยากดื่มกาแฟก็ไม่มีทางเลือกนอกจากหลับและรอเวลาที่จะตื่นขึ้นมาใหม่ในตอนเช้าอีกครั้ง

พอเขียนออกมาแบบนี้ก็จะรู้สึกว่ากาแฟดูเป็นสิ่งพิเศษซะเหลือเกิน

ทั้งที่จริงๆแล้ว มันอาจเป็นคำสาปก็ได้

เพราะอดคิดถึงกาแฟไม่ได้ก็เลยยังต้องวิงวอนให้ตัวเองอยู่ในถึงพรุ่งนี้เช้า

กลับกันถ้าไม่มีกาแฟ ก็อาจจะไม่ต้องวุ่นวายกับการตัดสินใจซ้ำแล้วซ้ำเล่าในยามค่ำคืนก็ได้

ที่จริงก็รู้คำตอบอยู่แล้วล่ะ ว่าคำสาปของกาแฟไม่มีอยู่จริงหรอก 

มันจะมีช่วงเวลาที่กาแฟหมดอยู่เสมอ ช่วงเวลาที่รู้ก่อนหน้าว่ากาแฟจะหมดแต่เธอก็ไม่ได้กระตือรือร้นที่จะไปหาซื้อกาแฟมาเติม 

ที่จริงแล้วเธอรู้ดีว่าถึงไม่มีกาแฟ เธอก็จะยังหลับตาลงเพื่อตื่นขึ้นมาในวันพรุ่งนี้ได้อยู่ดี

บทสรุปในค่ำคืนจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ถ้าไม่ใช่กาแฟ ก็จะมีชาร้อน ถ้าไม่ใช่ชาร้อน ก็จะมีขนมปัง

และดูเหมือนว่าข้ออ้างเหล่านี้ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหมดลง