ว่าคุณเป็นคนที่ทำให้ฉันอยากเจอตัวฉันเองนะ

ฉันเคยวิ่งเป็นหลายร้อยไมล์ให้พ้นจากสถานที่เฮงซวยนี่

เพราะความจริงไม่ใช่มันที่เฮงซวยแต่เป็นฉัน

โชคดีที่คุณเดินสวนทางมา

โชคดีที่คุณมาเยือนที่แห่งนี้พอดี

คุณคงเห็นสีดำมืดในกลวงสมองของฉันที่ส่งผ่านมาทางสายตา

และคุณบังเอิญเป็นคนใจดี

คุณไม่ได้ดึงมือฉันให้หยุด

คุณเอากระเป๋าเดินทางหนักเกือบสองกิโลกรัมตีหน้าฉัน

ฉันล้มหงายหลัง

คุณไม่ได้รับฉันอย่างในหนังรักหลายเรื่อง

คุณปัดฝุ่นที่กระเป๋าคุณเป็นอย่างแรก

ฉันลุกยืนขึ้นเอง

มองหน้าคุณนิ่งๆ

เพราะฉันเจ็บ เหมือนฟันจะหัก ฉันเลยพูดไม่ได้

คุณขอโทษแล้วทำหน้าตื่นตะหนก

ฉันรู้สึกว่าฟันโยก

ไม่แน่ใจว่าคุณได้ถามอะไรต่อไหม

หน้าจอฉันก็ดับ

ฉันตื่นขึ้นในตอนบ่ายของวัน

พบตัวเองอยู่ที่เดิมบนกลางถนนที่ห่างจากบ้านหลายร้อยไมล์

ผู้คนพลุกพล่าน สัญจรไปมา

ฉันสะดุ้งตัวยืนขึ้นด้วยความอับอาย

ฉันนอนกลางถนนนี่เมื่อคืน

ฉันหิว กะเดินไปหาของกิน

แต่ดันปวดฟันมากๆขึ้นมา

ฉันเดินเลือดกลบปากหาร้านหมอฟัน

พลางคิดว่าทำไมคุณไม่ช่วยฉันวะ

เกือบบ่ายสามตอนที่แดดออกแรงๆฉันจึงหาร้านหมอฟันเจอ

มองเห็นแค่ประตูทางเข้าเล็กๆในตรอกลึก

ไม่ได้ไกลจากกลางถนนนั่นเท่าไร

ฉันหลงเดินวนไปมาเองล่ะ

ฉันโยนห่อทาโก้รสชาติจืดทิ้งลงถัง

ตอนเดินหาฉันหิวไม่ไหวเลยทนกินทั้งๆที่ปวดฟันสุดๆ

ฉันเกือบจะเปิดประตูเข้าไปถ้าไม่เห็นบรรยากาศในคลินิกผ่านช่องกระจกก่อน

ในนั้นมีผู้ชายตัวใหญ่หน้าไม่เป็นมิตรประมาณหกเจ็ดคน

อ่อ! ฉันเห็นคุณด้วย

คุณไม่ควรขับรถชนแล้วหนีนะ มันทำให้ฉันโกรธ

คุณใส่เสื้อกราวนด์เก่าๆโดนมัดติดกับเก้าอี้

มีเทปปิดปากของคุณ

ข้างคุณมีพยาบาลอายุมากอีกคนถูกมัดอยู่

ฉันเห็นเธอพยายามคุยกับพวกผู้ชายตัวใหญ่

เธอน้ำตาเต็มหน้า

แต่ก็ยังพยายามเจรจากับพวกนั้น

คุณคล้ายคนนอนไม่หลับตาคุณลึกโหลว

แต่คุณมองพวกนั้นตลอด

ฉันตัดสินใจเดือนเข้าไปตอนที่เห็นว่าพยาบาลคนนั้นพูดบางอย่างกับคุณ

ผมว่าผมไม่น่ารอด

มาวันแรกแท้ๆ

คุณป้าพยาบาลดันมีคดีขโมยเงินติดตัว

ทำให้พรรคพวกของเขามาเอาเงินคืน

แน่นอน คุณป้าไม่มีให้

ผมติดใจก็แค่ทำไมคุณป้าเลือกขโมยเจ้าของบ่อน

ทำไมไม่ขโมยของคนธรรมดา

แต่ช่างมันเถอะ ตอนนี้แก้อะไรไม่ได้แล้ว

ผมกับคุณป้าถูกพวกมันกักมาตั้งแต่เมื่อวานเย็น

คุณป้าบอกว่าสามีเธอจะเอาเงินมาให้

ผมคิดว่าเธอแค่ถ่วงเวลา

ในตรอกนี้คนแทบไม่เดินผ่าน

ผมไม่สามารถเรียกใครมาช่วย

ผมกลัวพวกผู้ชายตัวใหญ่ๆนี้พอๆกับคุณป้า

พวกเขาด่าทอและขังพวกเราจนกว่าจะได้เงินคืน

แต่อีกความคิดหนึ่ง

เวลาก็ผ่านมาร่วมวัน

ผมกลัวพวกเขาจะเปลี่ยนใจจากเอาเงินเป็นจัดการแทน

ผมเสนอเงินของผมตั้งแต่ตอนแรกซึ่งพวกมันก็เอาไปทั้งหมด

แต่จำนวนเงินยังไม่พอเงินต้นที่คุณป้ายักยอกมา

ทักษะคุณป้าคงไม่ธรรมดา

และตอนที่คุณป้าหมดคำมาต่อรอง

พวกผู้ชายทำท่าเบื่อเต็มทน

คุณป้ายังอุตส่าห์หันมาบอกผมว่าป้าคิดคำพูดไม่ออกแล้ว

ผู้ชายตัวใหญ่สุดข้างหลังคนอื่นจึงเดินเข้ามา

ซึ่งผมว่าไม่น่ามาคุย

ผู้ชายตัวใหญ่สุดหยุดเดินตอนฉันเอื้อมไปจับไหล่เขา

อะไร เขาหันมาถาม

ลูกค้าคนอื่นหรอ ผู้ชายคนอื่นพูด

ใช่ ฉันปวดฟัน ฉันบอก พลางชี้รอยเลือดเป็นทางที่ปากให้ดู

วันนี้ร้านปิด อีกคนตะโกนไล่

ฉันมองเหยื่อสองคนนั่งนิ่งตามองด้วยความสงสัยขั้นสุด

ผู้หญิงที่เป็นพยาบาลขยับปากเป็นคำว่า

ช่วย-ด้วย

หนี้พนันหรอ ฉันถามไป

หนี้อะไร ก็ไม่ใช่เรื่องของแก ไปหาร้านทำฟันร้านอื่นไป

ผู้ชายที่ฉันจับไหล่อยู่ขึ้นเสียงใส่

คุณป้าขยับตัวถอยหลัง คุณยังจ้องฉันอยู่

ทันทีที่ฉันปล่อยมือจากไหล่ผู้ชายตัวใหญ่

มืออีกข้างของฉันก็พุ่งเข้าไปที่ลูกกระเดือกของมัน

ไม่มีใครทันตั้งตัว

บทที่ฉันถนัดหนักหนาก็เริ่มบรรเลง

มันเป็นตอนเย็นมากแล้วที่ผมกำลังทำงานของผม

ผมส่งเครื่องมือทำฟันให้คุณป้าล้างทำความสะอาด

แล้วส่งฟันซี่ล่างให้เจ้าของที่เพิ่งลุกจากเตียงทำฟัน

ต้องทำไงกับมัน เธอถาม มองฟันแปลกๆ

เอ่อ ทำอะไรกับมันก็ได้ครับ คนส่วนมากจะโยนมันขึ้นหลังคาเพราะเชื่อว่าฟันซี่ใหม่จะได้ขึ้นเร็วๆ

โอเค เธอรับฟันไปจากผมแล้วเดือนออกนอกคลินิก

อย่าให้เธอไปๆ เรียกเธอกลับมาก่อน คุณป้ารีบตะโกนบอกกผมพอเห็นเธอปิดประตู ผมก็ตั้งตัวไม่ทันเหมือนกัน

ผมออกมานอกร้าน

เธอโยนฟันของเธอไปลงที่หลังคาตึกเก่าๆตรงข้ามคลินิก

พวกคุณขอบคุณฉันไปแล้ว เธอหันมาบอก

หลายครั้งด้วย เธอพูด

ใช่ครับ แต่ เอ่อ ขอพวกเราตอบแทนคุณอีก คุณป้าอยากทำอาหารเย็นให้คุณทาน เอ่อ ถ้าคุณไม่ว่าอะไร

เสียงผมสั่นแปลกๆ เธอเหมือนครุ่นคิด

ความจริงมันมีตอนนึงที่ฉันเล่าผิดไป

ฉันเป็นพวกไม่ชอบคนขี้ขลาด

ที่เห็นแก่ตัวเองโดยไม่สนว่าคนอื่นจะเป็นอย่างไร

ตอนที่ฉันชั่งใจว่าจะเข้าไปในคลินิดีไหมเพราะฝ่ายผิดก็คือคุณป้าที่ไปขโมยเงินเขาก่อนแล้วไม่รับผิดชอบไม่หนีไปดีๆพาคนอื่นมาซวยด้วย แต่พวกนั้นก็ขู่อย่างเดียว ทำไมไม่หลีกเลี่ยงการใช้กำลัง หาวิธีอื่นทวงเงิน

ตอนนั้นที่กระจกบานบนผนังด้านหลังคุณ

ฉันเห็นขาเก้าอี้ของคุณที่ถูกเลื่อนมาอยู่ข้างหน้าเก้าอี้คุณป้า

ฉันเห็นมือของคุณที่ถึงจะถูกมัดจนเขียวกางฝ่ามือราวกับว่ามันจะกันคุณป้าจากคนพวกนั้นได้

ฉันเห็นสายตาของคุณที่มองพวกนั้นอยู่ตลอดไม่ใช่เพราะหวาดกลัวแต่เป็นการมองท่าทีว่าพวกนั้นจะเข้ามาทำร้ายคุณป้าเมื่อไร

ฉันเดาว่าถ้าพวกนั้นเริ่มเมื่อไรคุณจะล้มเก้าอี้ตัวเองไปข้างหน้าคุณป้า ทำในสิ่งที่คุณจะทำได้

ฉันเห็นแบบนั้น ฉันจึงผลักประตูเข้าไปหาเรื่องเอง

ผมรอคำตอบเธอ ขณะที่กำลังรู้สึกคุ้นหน้าเธอแปลกๆ

ผมว่าผมทำอะไรสักอย่างไว้ผมจึงรีบมาที่คลินิก

เพื่อจะวิ่งกลับไปรับผิดอะไรซักอย่าง

แล้วเธอก็ตอบกลับมา 

อืม ฉันหิวพอดี