? นักเขียน : หวังหยวน ( นักแสดง, นักร้อง, ฑูตทางการศึกษาของ UNICEF)
รายได้จากการเขียนคอลัมน์ทั้งหมด หวังหยวนบริจาคให้กับมูลนิธิ Yuan ค่ะ?

หยุดพักอยู่ในสถานที่ที่ค่อนข้างแปลกตาด้วยระยะเวลาที่ค่อนข้างยาวนานสักหน่อย ผมไม่ได้สัมผัสกับประสบการณ์แบบนี้มานานแล้วครับ จำได้ว่าครั้งแรกที่เหยียบเข้ามายังผืนดินอันถูกทำนุบำรุงด้วยแม่น้ำฮวงโหแห่งนี้ ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน ภายในใจของผมเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกอบอุ่น อ่อนโยน ทั้งยังคุ้นเคย ที่นี่ไม่ได้มีตึกคอนกรีตสูงระฟ้าตั้งตระหง่านมากมายนัก ถนนหนทางค่อนข้างอยู่ลึก หมดปัญหาเรื่องเสียงจ้อกแจ้กจอแจและเสียงเอะอะโวยวายลงไปได้บางส่วน มองดูทิวทัศน์นอกหน้าต่างเปลี่ยนผ่านไปภาพแล้วภาพเล่า จู่ๆก็เกิดสัญชาตญาณในใจว่าผมคงจะได้มีช่วงเวลาที่สงบสุขและเป็นตัวเอง ณ ที่แห่งนี้

เป็นอย่างที่คาดคิดไว้ หลังจากสงบจิตใจได้ไม่นานผมก็ค้นพบความสนุกของการตกปลาแล้วครับ มีอยู่วันหนึ่งหลังจากเลิกงาน ผมนำอุปกรณ์ตกปลาและม้านั่งตัวเล็กติดตัว ออกไปหาผืนน้ำตามใจต้องการ ดวงอาทิตย์ในฤดูร้อนมักจะอยู่ยั้งยาวนาน เข้าใกล้โพล้เพล้เต็มทีแล้วแท้ๆ ทว่าแสงอาทิตย์ยังคงร้อนจ้าสาหัส ผมตั้งใจนั่งลงในที่ร่มเย็น มีใบไม้หนาแน่นปกคลุม ค่อยๆเริ่มเตรียมอุปกรณ์ ผูกเบ็ดและสายให้เรียบร้อย นำเหยื่อมาติดไว้ที่เบ็ด ยกคันเบ็ดขึ้น ออกแรงเหวี่ยงไปด้านหน้า กลางผืนน้ำเกิดเป็นระลอกคลื่นขึ้นมาเบาๆหนึ่งครั้ง ต่อจากนั้นจึงนั่งรอปลาว่ายมาติดเบ็ดอยู่เงียบๆ

เฝ้ารออยู่เป็นเวลานาน อุณหภูมิความร้อนที่สูงขึ้นเริ่มพรั่งพรูออกมารอบร่างกาย ทว่าบนผืนน้ำยังคงเงียบสงบไร้สิ่งเคลื่อนไหว คนที่มาด้วยต่างทยอยตกปลากันได้แล้ว ผมเริ่มรู้สึกร้อนใจขึ้นมาแล้วครับ ผ่านไปอีกสักพักหนึ่ง ในที่สุดผมก็รู้สึกได้ว่าคันเบ็ดกระตุกเล็กน้อย "ติดเบ็ดสักที!" ผมคิดในใจ เมื่อออกแรงดึงมันขึ้นมา ปลาตัวน้อยขนาดเท่านิ้วชี้ดิ้นสะบัดไปมาอยู่ตรงหน้า พาให้รู้สึกหดหู่ในทันใด ผมเหวี่ยงเบ็ดลงไปในน้ำอีกครั้ง ไม่คิดว่าจะไม่ทันระวังจนสายเบ็ดไปเกี่ยวกับกิ่งไม้เข้า ยิ่งทำให้รู้สึกท้อแท้ใจเข้าไปใหญ่เลยล่ะครับ

เวลาค่ำลงอีกหน่อย ดวงอาทิตย์ไม่ได้ร้อนแรงขนาดนั้นแล้ว พวกเราตัดสินใจว่าจะเก็บเบ็ดและกลับที่พักกัน ก่อนจะกลับ ผมปล่อยปลาตัวน้อยกลับลงไปในน้ำอย่างระมัดระวัง ขณะที่เงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง พบว่า ณ ตอนนี้ยังมีนักตกปลาอีกหลายคนที่ยังอยู่ริมน้ำ บางคนตกได้ค่อนข้างมหาศาล และมีบางคนเหมือนกันกับผมที่ในถังแทบจะว่างเปล่าไร้สิ่งมีชีวิต แต่พวกเขายังคงจิตใจสงบโดยไม่มีข้อยกเว้นและเฝ้ารอกันอย่างใจจดใจจ่อต่อไป

ในตอนนั้นเอง จู่ๆก็ราวกับว่าผมตระหนักอะไรขึ้นมาได้ ตอนเด็กๆได้ยินผู้อาวุโสที่ชอบตกปลากล่าวไว้ว่า 'ปลาตกไม่ยาก แต่การจะตกปลานั้นยาก' ตอนนั้นผมทั้งงุนงงและไม่เข้าใจ แค่รู้สึกว่าประโยคนี้ลึกซึ้งและพูดยังไงก็ดูไม่คล่องปาก ไม่เคยครุ่นคิดถึงความหมายที่แฝงอยู่ข้างในจริงๆ ตอนนี้ผมเพิ่งเข้าใจว่า 'การจะตกปลานั้นยาก' แท้จริงแล้วยากที่จะทำใจให้สงบ หากว่าแรกเริ่มเดิมทีความปรารถนาที่จะตกปลามีเพียงแค่ต้องการจะเก็บเกี่ยวมัน ถ้าอย่างนั้นเราก็อาจจะไม่สามารถสัมผัสกับความสนุกของการตกปลาได้อย่างแท้จริง

เวลาผ่านไปสองวัน หลังจากเลิกงาน ผมนำคันเบ็ดและม้านั่งตัวเล็กไปยังริมน้ำ ครั้งนี้ผมทำจิตใจให้สบาย ไร้เรื่องฟุ้งซ่าน แม้ว่ายังคงเก็บเกี่ยวไม่ได้มากมาย ทว่าผมสัมผัสได้ถึงความรู้สึกมหัศจรรย์ที่ว่า "ปลาตัวไหนเต็มใจก็จะว่ายเข้ามาติดเบ็ด" ระหว่างทางกลับ จู่ๆฝนก็ตกลงมาทั้งแดดจ้า มองออกไปยาวไกลไม่มีที่สิ้นสุด รุ้งสายหนึ่งแผ่โค้งขึ้นมา ราวกับว่าธรรมชาติกำลังตกภูผาจากที่ที่ไกลแสนไกล