[Eamon]
"เอม่อน มีคนส่งจดหมายมาหา" แม่ตะโกนเรียกผมจากห้องซ้อม ผมรีบวิ่งออกมาดู หวังว่าจะเป็นคอเนอร์ที่เป็นคนส่งจดหมายมา
"ดูเหมือนว่าจะส่งจากอังกฤษ ลูกมีคนรู้จักที่นั่นหรอ"
"เจ้าคอเนอร์ไงแม่"
"ที่ชอบมาแต่งเพลงตอนกลางคืนกับลูกน่ะหรอ"
ผมพยักหน้า แล้วหยิบจดหมายจากมือของแม่ไป วิ่งขึ้นไปบนห้อง แล้วฉีกซองจดหมายนั่นออกมา ก็พบกับกระดาษหนึ่งแผ่น และของเล็ก ๆ ในนั้นอีกหนึ่งอย่าง ผมรีบคลี่จดหมายนั่นออกแล้วอ่านมันอย่างตั้งใจ
'ถึง เอม่อน
ที่โรงเรียนเป็นยังไงบ้าง นายคงได้ตั้งใจเรียนอย่างที่นายอยากทำแน่ ๆ ฝากบอกดาเรน แกร์รี่ แลร์รี่ อิกกิ แล้วก็แบร์รี่ด้วยนะว่าฉันคิดถึง รวมทั้งนายด้วย
ฉันมาที่นี่ ที่อังกฤษ ไม่รู้จักใครเลยซักคน เงินติดตัวก็แทบไม่มี แต่ยังพอหาที่พักได้
ให้ทายว่าฉันพักที่ไหน
ฉันนอนที่บ้านพักหลังเก่าของเจ้าของท่าเรือ ตอนนี้ฉันทำงานเป็นเด็กเฝ้าเรือของเจ้าของท่า เขาใจดีมากเลยล่ะ แถมยังเล่นกีตาร์เป็นด้วย พอเขารู้ว่าฉันมาจากไอร์แลนด์ เขาก็ต้อนรับขับสู้ แถมให้ที่พักเราด้วยจนกว่าจะหางานทำได้ และระหว่างนี้ก็ให้ฉันเฝ้าเรือที่มาจอด ส่วนราฟิน่าก็ออกไปสมัครงานข้างนอก
ใจจริงฉันอยากเอา Demo เพลงไปเสนอที่บริษัทเพลงมาก แต่ว่าถ้ายังไม่มีเงินเก็บซักก้อน การตะลอนไปเรื่อย ๆ มันไม่ไหวแน่ ๆ อีกอย่างฉันไม่รู้จักใครในอังกฤษเลยซักคน มีคอนเนคชั่นจากที่เล็ก ๆ ไปก่อนน่าจะดีกว่า เพราะตอนนี้ฉันอยู่ที่นี่ เขาก็ให้ที่พัก อาหาร เงินเล็ก ๆ น้อย ๆ กับฉัน และเรือของปู่ฉันก็ยังอยู่ดี เขาบอกว่าต่อให้ฉันออกไปตามหาฝัน เขาก็ยังจะเก็บเรือนี้เอาไว้ให้ฉัน ในอู่เรืออยู่ดี ฉันไม่มีทางลืมความช่วยเหลือของเจ้าของท่าเรือนี้แน่ ๆ
ตอนนี้ฉันเขียนเพลงเพิ่มได้อีกครึ่งเพลงแล้วล่ะ พอไม่มีนายแล้วการคอมโพสเพลงมันก็ยากขึ้นเรื่อย ๆ หรือเพราะฉันชินที่มีนายอยู่ก็ไม่รู้
ปล. อย่าลืมเล่าเรื่องของนายให้ฉันฟังด้วยล่ะเอม่อน
Grá
- C -'
หลังจากที่ผมอ่านจดหมายจบ ผมก็แอบอดยิ้มไม่ได้ เพราะอะไรน่ะหรอ ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน เพียงแต่ผมรู้สึกว่า อย่างน้อยก็ยังมีจดหมาย ที่ทำให้ได้รู้สึกเหมือนไม่ได้หายไปไหน แน่นอนว่าผมรู้สึกแปลก แต่ทำไงได้ หมอนั่นมันวิ่งออกจากงานไปโดยที่ไม่ได้บอกใครเลย
แน่นอนว่าผมเขียนจดหมายตอบกลับทุกฉบับ
บางครั้งแม่ก็ฝากของส่งไปให้เจ้านั่นกับราฟิน่าด้วย แน่นอนว่าผมเป็นคนออกค่าส่งเอง บางครั้งดาเรนก็ฝากของไปให้คอเนอร์ แกร์รี่กับแลร์รี่ก็ฝากไปให้ แบร์รี่ก็ด้วยล่ะมั้ง ผมเองก็จำไม่ค่อยได้
เราโต้ตอบจดหมายกันไปเรื่อย ๆ จนมีอยู่ช่วงนึงที่เจ้านั่นไม่ได้ส่งจดหมายมาอย่างเคย จากเดือนละครั้ง กลายเป็นสี่ถึงห้าเดือนครั้งนึง คนรอก็รอต่อไปสิ ส่วนเจ้านั่นก็คงไม่รู้ เจ้านั่นเขียนบอกแค่ว่าได้งานใหม่ทำ ค่อนข้างวุ่นวาย แล้วก็อาจจะไม่ได้เขียนจดหมายมาหาบ่อย แล้วใครจะไปตรัสรู้ได้ว่าไม่ได้บ่อยถึงขนาดหายไปสี่ถึงห้าเดือนเลย แต่ทำไงได้ล่ะ
จริงๆตอนนี้ผมก็ต้องตั้งใจเรียนเพื่อสมัครเข้ามหาวิทยาลัยแล้วด้วย ถ้าคอเนอร์อยู่แม่ก็คงให้ผมไปเรียนอย่างที่ตั้งใจไว้ แต่เจ้านั่นไม่อยู่ ผมก็ต้องไปเรียนตามที่แม่ต้องการ อย่างน้อยก็มีวิชาที่ผมชอบอยู่ดี ถึงแม้มันจะน้อยก็ตาม
ช่วงที่ผมปีสุดท้าย ผมเตรียมตัวสมัครเข้ามหาวิทยาลัย เหนื่อย และน่าเบื่อมาก ผมแทบไม่ได้จับกีตาร์เพื่อซ้อมเลยซักนิด
และจดหมายของเจ้านั่นก็ส่งมา มีแต่เรื่องทั่ว ๆ ไป ยกเว้นในตอนท้ายของจดหมาย
'...ปล. นายคงเตรียมตัวเข้ามหาวิทยาลัยแล้วสินะ เรียนเผื่อฉันด้วย
Go n-éirí leat!
- C -'
แค่นี้ก็มีความหมายสำหรับผมแล้วล่ะ
ตอนนี้ผมเข้ามหาวิทยาลัยได้เรียบร้อยแล้ว ผมบอกทุกคนแล้วยกเว้นเจ้านั่น ผมไม่รู้ว่าคอเนอร์จะย้ายที่อยู่เมื่อไหร่ หรือยังอยู่ที่เดิมรึเปล่า ผมอยากเขียนจดหมายไปบอกจะแย่ แต่ทำไงได้ ผมก็ได้แต่รอที่จะให้เจ้านั่นส่งจดหมายมาหาผม เพื่อที่ผมจะได้รู้ว่าอยู่ที่เดิมหรือย้ายที่อยู่ใหม่ ผมเขียนเรื่องที่ผมอยากเล่าลงกระดาษหมดแล้ว และรอวันเจ้านั่นส่งจดหมายกลับมา
กว่าผมจะได้จดหมายจากเจ้านั่น ก็ปาเข้าไปช่วงสอบของผม แน่นอนว่าผมยุ่ง แต่ผมก็เจียดเวลาเขียนที่อยู่ใหม่ และไปส่งจดหมายที่ไปรษณีย์เองกับมือ ผมทำด้วยความเคยชินตลอดเวลา สามปีแล้วที่ผมส่งจดหมายให้เจ้านั่น แต่ไม่ได้เจอตัวเลยซักครั้ง
แน่นอนว่าเจ้านั่นไม่ได้ส่งรูปมาให้เลยซักครั้ง มีแต่ผมที่ส่งรูปผม ดาเรน แลร์รี่ แกร์รี่ อิกกิ และแบร์รี่ ที่เป็นรูปรวมไปให้เจ้านั่น ผมไปเที่ยวกับวงอยู่บ่อย ๆ นั่งเขียนเพลงกับแลร์รี่ แกร์รี่อยู่ก็่บ่อยพอ ๆ กัน แต่ผมก็ยังอยากแต่งเพลงกับเจ้านั่นอยู่เหมือนเดิม
เข้าปีที่สี่ที่เจ้านั่นวิ่งออกจากห้องประชุมไป
ผมเองก็เลิกหวังที่จะได้รับจดหมายจากเจ้านั่นแล้ว มันนานแล้วล่ะที่ไม่มีจดหมายจากคอเนอร์ส่งถึงผม
ผมได้แต่อ่านจดหมายฉบับเก่าซ้ำไปซ้ำมา จนผมแทบจะจำเนื้อความได้หมดแล้ว
น่าเบื่อที่ต้องอ่านซ้ำ ๆ แต่มันก็ยังดีกว่าไม่มีอะไรเกี่ยวกับคอเนอร์ให้รู้เลย
ผมหยิบจดหมายฉบับล่าสุดที่คอเนอร์ส่งมาให้อ่าน แต่ล่าสุดในความหมายนี้ก็ประมาณหกถึงเจ็ดเดือนได้แล้วล่ะ
'ถึง เอม่อน
ตอนนี้ฉันได้รับการติดต่อกลับจากทางค่ายเพลงแล้วล่ะ ติดต่อให้เข้าไปเสนอเพลงเท่านั้นนะ แต่ฉันจะพยายามเต็มที่ที่จะให้เขาเซ็นสัญญากับวงของเรา แล้วฉันจะกลับไปแจ้งข่าวดีกับนายด้วยตัวของฉันเอง เตรียมตัวให้พร้อมไว้ล่ะ
นายเรียนใกล้จบรึยังเอม่อน ฉันอยู่ที่นี่ ฉันเองก็ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ส่วนราฟิน่าก็ได้งานทำมานานอยู่เหมือนกัน แต่ไม่เคยได้บอกนายเลยซักครั้ง
ฉันทำงานอยู่ที่สตูดิโอเพลง เป็นกีตาร์แบคอัพให้กับนักร้องที่มาอัดเพลงที่สตูดิโอนี้ เจ้าของสตูดิโอใจดีมากเลยล่ะที่ให้ฉันซ้อมเพลง อัดเพลง และทำงานที่นี่ ถ้ามีพวกนายอยู่ด้วยก็คงสนุกกว่านี้ ที่นี่มีทั้งนักร้องใหม่ นักร้องรุ่นเก๋าเต็มไปหมดเลย นายอาจจะชอบก็ได้ พี่ชายฉันก็ด้วย
เดี๋ยวฉันต้องเตรียมตัวไปซ้อมเพลงแล้วล่ะ พรุ่งนี้จะมีคนมาอัดเพลง เจ้าของสตูดิโอให้ฉันไปเล่นกีตาร์เป็นแบคอัพให้เขา ฉันจะพยายามเต็มที่เลยล่ะ
ปล. อยู่ที่นี่เหงาชะมัด ไม่น่าเชื่อว่าเกือบสี่ปีแล้ว นายน่าจะมาอยู่ด้วยกัน
chailleann tú
- C -'
หลังจากจดหมายฉบับนี้ ก็ไม่มีจดหมายฉบับอื่นใดส่งมาหาผมเลย แม้แต่ดาเรนก็ยังไม่มีมา
ผมไปถามเบรนดอน พี่ชายของคอเนอร์ เจ้านั่นก็ไม่ส่งจดหมายมาหานานแล้ว น่าจะนานพอ ๆ กับที่ผมไม่ได้รับจดหมายจากเจ้านั่น
หรือเจ้านั่นจะย้ายที่อยู่อีก
ผมก็ได้แต่รอจดหมายจากเจ้านั่นเหมือนเดิม
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in