ไม่มีใครหรอกที่อยากจะจากกัน
มันเป็นช่วงเวลาที่ยากที่จะทำใจ
ต่อให้เขาบอกเองว่าเขานั้นไม่ได้จากฉันไปไหน
เพียงแต่เขาคนเดิมไม่อยู่แล้ว มีเพียงแต่เขาคนใหม่ ที่ยืนอยู่ต่อหน้าฉัน
ถึงแม้เขาจะบอกล่วงหน้าแล้วก็ตาม แต่ทุกอย่างมันรวดเร็วเกินกว่าจะรับไหว
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นจากตู้สีฟ้า ฉันรับสายนั้น และนั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้ยินเสียงของเขา
ถึงแม้ตอนนี้ฉันอยู่กับเขาคนใหม่ คนที่ทำให้ฉันหวนคิดถึงเขาคนเก่า เมื่อคราวที่ยังได้ออกเดินทางไปด้วยกัน ฉันยังจำสายตาอ่อนโยนของเขาได้ น้ำเสียงที่แฝงด้วยความกระตือรือร้น รอยยิ้มที่อ่อนหวาน สัมผัสจากฝ่ามือของเขา
กับเขาคนใหม่ เขาก็ยังน่ารัก ออกจะดื้อไปซักหน่อย สายตาที่เต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าและอ่อนแรง แต่เขาก็ยังคงสร้างรอยยิ้มให้กับฉันได้เสมอ
เขาไม่ชอบการถูกสัมผัส แต่ฉันก็ยังคงกอดเขาเสมอ ถึงแม้ว่าจะใช้เวลานาน กว่าเขาจะชิน และกอดตอบฉันกลับมา
เขาเคยบอกฉันว่า จะไม่ปล่อยให้อันตรายเกิดขึ้นกับฉัน ... แต่การเดินทางครั้งแล้วครั้งเล่าของเรา มันมักจะมีอันตรายเกิดขึ้นเสมอ แม้ว่าในเหตุการณ์นั้น ฉันและเขาจะแยกจากกันไม่ว่าด้วยเหตุอะไรก็ตาม เขาก็ยังคงกลับมาช่วยฉันเสมอ
เพียงแค่สัมผัสเล็ก ๆ จากเขา ก็ทำให้ฉันอุ่นใจ
ฉันเชื่อในตัวของเขา ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม
If you love me in any way, you’ll come back.
เขาก็กลับมาหาฉัน
เหมือนที่เขาเคยบอกฉันเอาไว้ ว่าจะไม่ปล่อยให้ฉันตาย จะไม่ยอมให้เกิดอันตรายขึ้นกับฉัน
แต่การเดินทางของเรามันต้องมีวันสิ้นสุด
และวันนั้นก็ได้มาถึง
มันยากที่จะทำใจ
ยากที่จะผ่านมันไปให้ได้
ฉันแค่หวังเพียงแค่ว่า เขาจะไม่ลืมฉัน เพียงเท่านั้นก็พอ
Goodbye Doctor.
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in