[....อนึ่งบันทึกการชมการแสดงดนตรีสดในครั้งนี้ เนื้อหามุมมองมาจากข้าพเจ้าซึ่งเป็นเมนทากะ กรุณาทำใจขณะอ่าน เพราะเนื้อหานี้มีความเอนเอียงและอวยเมนอยู่มากพอสมควร ไม่ใช่รีวิวที่ถูกต้องล้านเปอร์เซ็น เป็นเพียงบันทึกความทรงจำฉบับนึงเท่านั้น...]

------------------------------------------------

เช้าวันที่ 30  ตุลาคม ปีพุทธศักราช  2561   

ตื่น........สายซวยแล้ววว

แต่ดีว่าจากโรงแรมมาฮอลแค่ 14 นาที   ถึงฮอลเกือบๆสิบโมงเช้า  คิดในใจหางแถวคงไปไหนต่อไหนละ  ที่ไหนได้แต้มบุญยังเหลือนิดหน่อย คนน้อยมาก อยู่ไม่ไกลเลย แต่แค่สิบนาทีหลังจากนั้นก็จะหาหางแถวไม่เจอละ   นั่งดูดนมกล่องรอเขาเปิดขายกู้ดสิบเอ็ดโมง  ภาพด้านล่างนี้คือจุดขายของช่วงยามเย็นตะวันสาดแสงทองสนธยา

ซื้อของเสร็จสรรพประมาณเที่ยงเองแล้วบ่ายสองบ่ายสามคือไม่มีแถวแล้ว ของก็ยังเหลือเยอะ  รีบออกมาทำมายยยยย  ตัดสินใจไปหาอะไรกินรองท้อง   แล้วค่อยกลับมาบ่ายๆซึ่งเริ่มคึกคักขึ้นหน่อยมีแบนเนอร์ให้เซ็นสามแผ่น ก็ลงเจิมให้ครบ  Miss you all from Thailand   ผิดๆ ใครจะไปเขียนแบบนั้นกัน 

  

             ใกล้ๆห้าโมงครึ่งก็เตรียมไปยืนเตร็ดเตร่หน้าฮอล  ทำไมคนน้อยจังแฮะ  ไม่มีใครมาต่อแถวเลยแล้วอารีน่าที่เขาประกาศๆนั่น   มันหมายถึงชั้นป่ะนะ  ตัดสินใจถามคนข้างๆไป นาทีนี้จะแอ้บเป็นคนปุ่นไม่พูดไม่จากะใครแล้วตกม้าตายเข้าฮอลไม่ได้มันคงไม่แนว 

 ดีนะที่ถาม โอ้ยยยยยอารีน่าต้องไปเข้าอีกฝั่ง  อยู่ไกลมากเดินหาไปทั่ว จนเจอคนใจดีพาเราไปส่งที่หางแถวเขาที่นี้มันต้องยืนตามลำดับเลขที่ของแต่ละบล็อกไง คนก็เข้ามาถามว่าเลขเท่าไหร่  ดีที่พอจะท่องเลขภาษาเขาได้  ก็ตอบไปแบบพยัมให้พิรุธน้อยที่สุด   ความจริงตอนนั้นยืนเหงื่อตกเพราะตั๋วเรามันไม่ยอมเปลี่ยนแถบเทาเป็นสีส้มแบบชาวบ้านเขา 

ใจเต้นตุ๊มๆต่อมๆ  แพนิคทั้งวัน กระทั่งห้านาทีสุดท้ายก่อนถึงหน้าประตูสตาฟ  แถบบัตรก็ยอมเปลี่ยนเป็นสีส้มให้  ยื่นมือถือตัวเองให้เขากดแบบมือสั่นๆ  แล้วหน้าจอก็ขึ้นตอบกลับมา Thank you  โอ้โหหหหหหห นาทีนั้นอยากจะเหมาแตรวงมาเป่ารอบฮอล เข้าได้แล้วโว้ยยยยยยยย

เอาล่ะเข้าฮอลได้สักทีต่อไปนี้เราก็ไปซึมซับบรรยากาศแบบคลาสสิคๆ  กับผู้ชายในชุดสูทผูกเนคไท  จับไมค์สะพายกีต้าร์ 

ขอต้อนรับท่านผู้มีเกียรติทุกท่านเข้าสู่คอนเสิร์ตสุดสเปเชี่ยลครั้งแรกแต่คงไม่ใช่ครั้งเดียวกับวันโอเคร็อก วิท ออเครสตร้า กัน ณ บัดนาว

คอนเสิร์ตเริ่มเวลา 18.40 โดยประมาณ

เปิดขึ้นด้วยซาวน์อลังการเหมือนอยู่ในโลกแฟนตาซีเป็นเสียงฮาร์ปเครื่องสายตัวใหญ่ กับแสงสีสายรุ้งขอต้อนรับทุกคนเข้าสู่เพลงเปิดสำหรับวันนี้ นั่นก็คือ Change  ทั้งดนตรีทั้งเนื้อเพลง เป็นเพลงที่สดใสมากบวกกับการเปิดตัวทั้งสี่คนด้วยชุดสูททางการเต็มยศ ไม่ถอดใช่มั้ย อย่าหลอกดาวนะ  นาทีนั้นคือก็กรี๊ดลืมตายกันไป การเปิดตัวที่สุดยอดมากจริงๆ  วางรูป 

ขยับองศาอีกนิดด้วยเพลงที่สอง  Ending story  เป็นเพลงที่เราจะได้ฟังทากะแร๊พสด  ดนตรีของเพลงนี้ไม่ค่อยแตกต่างจากต้นฉบับนัก จะได้ยินเครื่องสายพวกไวโอลินเชลโล่วที่เพิ่มเข้ามาเท่านั้น  มันจะชัดมากตอนที่ทากะแร็พแล้วมีเครื่องสายเป็นแบล็กกราวน์ตอนนั้นคือ โคตรอลังเลย ความรู้สึกเวลาดนตรีปกติประสานเข้ากับออเครสต้ามันประหนึ่งว่าฮอลจะระเบิดเลยคุณ   คิดแล้วยังขนลุกไม่หาย

เพลงที่สาม Missing  Automation เป็นเพลงที่จำไม่ได้แล้วเคยเอามาเล่นคอนไหนมั้ย  สารภาพว่าเพิ่งมารู้จักเพลงนี้ในคอนนี้  ถึงได้ย้อนไปหาฟัง  ไวโอลินเพลงนี้เด่นมาก เป็นเพลงที่ฟังละให้ความรู้สึกดิ่งๆอย่างบอกไม่ถูก    ในเพลงนี้เองจะมีช่วงที่ทากะเว้นจังหวะกล่าวเปิดตัววงแปปนึงแล้วกลับเข้าเพลงกันต่อสุดยอดมากจริงๆ 

เข้าสู่ดนตรีอินโทรเพลงที่สี่ที่เราคุ้นเคยอย่างดี Cry out  ทุกคนพร้อมใจกันร้อง โว้ว โอ้ โว้ว แล้วปรบมือประกอบจังหวะตอนที่ทากะเริ่มเข้าเพลงเชื่อว่าสาวกวันโอหลายคนร้องเพลงนี้ได้ โอ้ยยยยย ชอบดนตรีแบบประสานออเครสต้าจัง  ดีจังวะ เพลงนี้ปกติทากะจะสั่งพิท  แต่ด้วยลักษณะฮอลและการเล่นแบบออเครสมั้ง คนเลยพร้อมใจกันปรบมือ ยืนร้องมากกว่า   ทากะเลยสั่ง  3  2 1  Jump !!!   เอ้าเราก็โดดกับเขาด้วยสิ   ยอมใจในความหมุนตัวของทากะในชุดสูท   โอ้ยแน่นมั้ยนะน้อนน

จบจากเพลงที่สี่ต่อด้วย  Decision  เพลงที่สาดแสงไฟสีเขียวไปทั้งคอน   ขึ้นเพลงแบบออเครสตร้าอินโทร   โคตรดีย์เลย   แกกกกกกกกก เราชอบมากกกกกก    น้ำตาไหลแล้ว   เป็นเพลงที่จอไม่ฉายภาพขึ้น เราจะได้ยินเสียงทากะกับแสงสีเขียวในคอนเป็นการเสพเพลงจริงๆ   เป็นครั้งที่แรกที่เราฟังเพลงนี้สดด้วย  ยืนน้ำตาซึม ชอบมากจริงๆ   ฮืออออออออ

You say it's alright

You say it's ok

It's up to you?

Is that the truth, Tell me

 I'm feeling used with no one to save me.

ไม่ให้หยุดกันเลยทากะต่อด้วยเพลง  Answer is near  ที่ถ้าคนรู้จัก  Answer is clear  จะอารมณ์นั้นเลย ช้าๆ อะคูสๆ โยกตัวตามเบาๆ ไหลไปกับดนตรี กับเพลง กับเสียงทากะ  ไม่รู้คิดไปเองมั้ยเหมือนจะเป็นกีร์ต้าโปร่งที่โทรุใช้เล่นกับเพลงนี้   เสียงมันโปร่งๆ สะอาดๆ  ใสๆ  แบบอะคูส ไม่ค่อยได้ฟีลหนักเหมือนต้นฉบับ  ให้ฟีลเบาสบายมากกว่า ฟังละจะล่องลอย

You  know the answer is inside of me.....

มาต่อกันด้วย MC  เปิดของวง  เหมือนเป็นช่วงที่ทุกคนรอคอย

MC  วันนี้เริ่มด้วยโทรุล่ะ ฟังเขาไม่ออกหรอก จับได้บ้างเป็นบางคำ 555555  ประมาณว่าวันนี้ก็คอนแบบพิเศษนะครับ  โอกาสที่จะได้เล่นแบบออเคสตร้า   มันจะมีฟีลอยู่ตรงนึงที่เสียงเล็กๆของทากะเสริมเข้ามาแล้วเราก็กรี๊ดเว้ย  เนี่ยก็เป็นชิปเปอร์อ่ะ  พายโทรุกะหนักมาก   โทรุก็ตามสเต็ปขอเสียงอารีน่าหน่อย สบายดีมั้ย แสตนด์ล่ะเป็นไง  แล้วก็ฝากเนื้อฝากตัวกันไป

 ต่อจากโทรุ ปกติคิดว่าจะเป็นเรียวตะแล้วถึงต่อด้วยพี่โมะ แต่วันนี้พี่โมะมาก่อนเลย ตอนได้ยินเสียงพี่โมะ คือใจอ่อนใจบางไปหมด   วันนี้ส่วนนึงก็อยากมาให้กำลังใจพี่โมะเต็มที่  หอบกำลังใจมาเต็มบ่า   เพราะก่อนจะถึงวันคอนไม่นานพี่โมะเพิ่งเจอมรสุมหนักมา 

เหมือนเป็นช่วงเวลาที่ทุกคนรอคอย  พอรู้ว่าพี่โมะได้พูดต่อ ทุกคนตะโกนเรียกดังมาก เรียกกันไม่หยุด กรี๊ดให้ส่งเสียงให้จนพี่โมะต้องหยุดฟังทุกคน  หน้าพี่จ๋อยมากเหมือนจะร้อง  แล้วก็ตอบขอบคุณกลับมาแบบอึ้งๆ จากนั้นถึงจะMCต่อสั้นๆแล้วจบลงแบบไม่ร่าเริงเหมือนปกติ  

 แต่เพราะเสียงทุกคนที่ตะโกนต่อเนื่องคิดว่าคงทำให้หลังจากนี้พี่โมะต้องดีขึ้นแน่ๆ   กอดพี่นะ  ยิ้มเยอะๆ ทุกคนรักพี่โมะนะกลับมาโพสต์รูปเนื้อย่างตอนดึกก็ได้เราจะไม่ว่าแล้ว

ต่อจากพี่โมะก็คือเรียวตะ คนสดใสวัยโอซาก้า ก็ช๊งเชิ้งตามเรื่องราวไป  มีทากะมาช่วยเสริมไม่ขาด เรียวตะก็เรียกโมริจังๆอยู่ตลอดน่ารักอ่ะ   แล้วปิดท้ายด้วยทากะที่หันไปแซวโทรุอีกว่าพยายามทำตัวเท่ห์ๆเพราะมาอยู่บ้านมาโอซาก้าทั้งๆที่ปกติก็เป็นแบบนั้นอยู่แล้ว  อันนี้ได้ยินคำว่าอิเคเม็งชัดมาก    ตลกกกกก ละโทรุตอนแรกเหมือนจะพูดต่อไม่ถูกเลยหัวเราะใส่ไมค์เสียงต่ำๆ   คนดูก็หัวเราะตาม  เป็นโมเม้นที่น่ารักเหอะ  ชอบเวลาทากะหัวเราะกับโทรุมากๆเลย   ใจชิปเปอร์จะพัง 55555555555555

ทากะก็เริ่มพูดเข้าเพลงต่อไป  Yokubō ni Michi ta Seinendan(欲望に満ちた青年団) เพลงนี้ไม่เคยอ่านชื่อเพลงได้เลย  เลยชอบเรียกว่าเพลง bad day dreams เพราะเอามาจากเนื้อ 55555  ตอนดนตรีขึ้นคือบับ  เหยยยยยยยยยยย เพลงนี้เพลงที่ทากะเล่นกีต้าร์ตอนคอนโยโกฮาปี  2014 ได้ฟังสดแล้ววว   ได้ฟังแล้ว  ท่อนที่ชอบที่สุดก็คือ

I'm not alone, I'm not alone

We're not, we're not, we're not not  alone

 ป็นฟีลเป็นความหมายที่ดีมาก  ก็โยกกันไปเพลินเลย

จบจาก Bad day dreams เอ้อเรียกงี้ละ  คือกรี๊ดเลย  เพราะทากะขึ้นเนื้อมาทันทีว่า  

Kimiwo omou kimochi wa KAGEROU 

มันคือ KAGEROU  คาเงโร่ววววววววววววววว ขอพื้นที่กรีดร้อง   ชอบเพลงเนนนนนนนนนนนน้   ชั้นชอบมันมากไม่คิดว่าจะได้ฟังสดเว้ย   โอ้ยยยยยย ยิ้มแก้มแตกแล้ว

แล้วทากะก็ปล่อยให้พวกเราร้องต่อด้วยท่อน  Tsutaerarezu  boku  wa tadayou... ออเครสถึงขึ้นรับ หัวนึกไปถึงภาพทากะวิ่งไปรอบเวทีตอนสมัยบูโดกันเลย    ตอนตะโกนชื่อเพลงนี้  เนื้อเพลงก็หวานมากเถอะ ประโยคที่แปลว่า ‘เมื่อนึกขึ้นมาก็ชอบเธอเข้าแล้ว’  ตายยยยยยย  

แถมตายหนักเพราะเพลงนี้มีโมเม้น  คือก็พยายามมองหนักมากเมื่อไหร่เรือจะเข้าชิปกัน   จนมาได้วันช็อตกะเพลงนี้ที่ทากะไปยืนร้องอยู่ข้างๆกีต้าร์โทรุอันนั้นคือใกล้กันสุดแล้ว    ดีใจแล้ว 555555555  อ่ะแปะภาพหลักฐาน

ยังคิลกันไม่จบ   ทากะคิลต่อด้วย  Yes I AM   เพลงรักในรัก  หวานกว่า Living Dolls ล้านเท่า 

ยิ่งท่อน  Say my name         

I've got to take my chance to change  your heart  

แหมไม่รู้เลยนะคะว่าใครร่วมแต่งเนื้อ55555555555555

เป็นเพลงที่ฟังละอมยิ้มตามตลอดเวลา  ชอบก่อนจบเพลงอ่ะได้ยินเหมือนเสียงฮาร์ปเครื่องสายตัวใหญ่ๆที่ใช้นิ้วกรีดกรายดีด เสียงหวานๆ มาไล่ส่งท้าย มันแฟนตาซีมากเลย กุมใจ

จบ Yes I AM ลงไปทากะก็เริ่มร่ายอะไรไปเรื่อย ก็เล่าๆเรื่องที่มาทำออเครสนี่ล่ะ กัน พูดเรื่องตอนซ้อมกับวงออเครสแล้วก็หันไปชวนโทรุคุยไปอีกกกก คุยกันหงุงหงิงอยู่สองคนประหนึ่งจะเลิกร้องเพลงแล้วจะคุยกันจนจบสองชั่วโมงเลย   ได้นะนี่ก็ยืนฟังต่อไปได้ แม้จะไม่รู้เรื่องมากก็ตาม 

อ่อ MC ช่วงนี้ล่ะมั้งที่เรียวตะเผาว่าทากะบังคับให้ไปเล่นวิโอล่าเอามาประกอบเจแปนทัวร์ปีก่อน  ทากะคงต้องชอบเครื่องสายแน่เลย  ฮ่าอันนี้ล่ะที่โทรุบอกว่าอยากเล่น  recorder

เม้าๆกันจบก็ถึงเพลงโปรดของเราอีกเพลงที่ทำมาไม่รู้กี่เวอร์ชั่นแต่ก็ยังชอบทุกเวอร์ชั่นร่ำไป

ขอต้อนรับเข้าสู่เดี่ยวกีต้าร์บายโทรุนำขึ้นเพลง One way ticket  จ้า  ทากะขึ้นมาเสียงสูงมาก แอบหลงด้วยเหอะ 555555 แต่ก็ชอบนะ ชอบอยู่ดีอ่ะรอบออเครสนี้ทากะเปลี่ยนเนื้อล่ะ  พยายามแกะแล้วจำมา อะไรอ่ะ  you stay with me  หรอประมาณนี้อ่ะ รอแผ่นอีกที ฮิฮิ

เพลงต่อมาดนตรีเปิดมาเศร้ามากรู้เลย  Pierce   ตอนแรกคิดว่าต้องมาร้องไห้กับเพลงนี้แน่ทั้งเนื้อหาทั้งภาวะแห้งแล้งของเรือ   แต่เอาวะพอเห็นเขาจีบกันบนเวทีเราก็ใจชื้นยืนฟังอย่างสงบสุข   พอเป็นเพลงช้าเพลงอีโมคนปุ่นไม่ค่อยร้องตามกันนะ   เขายืนฟังกันแบบได้ยินแค่เสียงดนตรีกับเสียงทากะเพียวๆ  ชอบทากะไล่เสียงท้ายเพลงแบบเอื้อนหรอ เรียกไรวะอารมณ์แบบเอื้อนเสียงต่อสูงๆนั่นล่ะ  บอกไม่ถูก เอาเป็นว่ามันดีอ่ะ

ต่อจาก  Pierce  ในฮอลเงียบลง  เข้าสู่ช่วงของการบรรเลงแบบ Instrument   โคตรจะอลังเลย เหมือนกำลังดูหนังบู้ยังไงยังงั้น    เวลาเครื่องสายออเครสปะทะกีต้าร์ประสานด้วยเบสนี่มันกร๊าวมากเลยนะคุณ   ดุดันทรงพลัง  แล้วมันจะมีบางจังหวะที่เหมือนโทรุยืนโซโล่เสียงกีต้าร์บาดๆอารมณ์อยู่ในบาร์แจ๊สเหงาๆอ่ะ    อารมณ์แบบนั้นเลย   คุณเค้าเท่ห์มากเลยล่ะ  สูทอีกไรอีก เวลาเสียงกีต้าร์มันครวญนะ   ดูพี่หลีดเขาสะใจแล้วอินมาก   แล้วพอเวลาฝั่งออเครสสาดดนตรีปะทะกลับ   พลังรุนแรงประหนึ่งยืนอยู่กลางทะเลบ้าคลั่งจะถูกพัดปลิวเอา   สะกดทุกคนมากๆ ฮึกเหิมราวกับจะออกรบ หายใจไม่ออกกันเลยทีเดียว

พัก....แปะภาพๆ 

เงียบลงไม่ทันไร แล้วต่อด้วยเพลงใหม่เลย   เพลงใหมมมมมมมมม่  Stand out fit in ดนตรีขึ้นมาอย่างโอลิมปิกมากกกกก  แต่ฟังๆไปไม่รู้ทำไมนึกถึงไลอ้อนคิง อันนี้คิดเอง    เพลงนี้แทบไม่มีเครื่องดนตรีหนักๆเลย    มีแค่กีต้าร์โปร่งของโทรุขึ้นมารับช่วงเกือบกลางเพลง    แต่มันดีมากเลยนะตอนทากะ ไล่ไฮโน้ตไล่บันไดเสียง   ขนลุกเกรียว   แต่ฟังๆไปก็เหมือนอยู่ในผับเหมือนกันมันก็จะตื้ดๆหน่อยๆ   คือชอบมากอ่ะ ฟังสบายมาก ดูอารมณ์ดีอย่างบอกไม่ถูก นี่รอวันปล่อยแทบไม่ไหวแล้วเนี่ย  เสียงทากะไล่โน้ต ยังลอยวนอยู่ในหัวอ่ะ   

ไม่รอช้าให้หญ้ายาวต่อกันด้วยเพลงต่อไปขึ้นมาด้วยกลองเพียวๆจากพี่โมะ เวทีรอบด้านมืดสนิทมีแค่พี่โมะเท่ห์คนเดียวไม่ปลอมปน  ดนตรีทรงพลังปลุกพลังราชัยน์ในตัวคุณ  ใช่..... I was king นั่นเอง   จำได้เลยเวทีสาดสีทองอร่ามมากกกก โคตรราชา   งานดนตรีก็อลังตั้งแต่ต้นฉบับละ   พอเอามาบรรเลงแบบออเครสเต็มวง   ฮึกเหิมกว่าเดิมล้านเท่า  ตะโกน when I was king  กันแบบใส่อารมณ์มากอินในอิน

When I was king  
We had everything

[ทากะเท่ห์เนอะ อิอิ]

I was king จบกันลงไป ตอนดนตรีเพลงใหม่ขึ้นยืนอึ้งกันอยู่พักนึง  นึกไม่เพลงอะไรวะ  แต่คุ้นมากอ่ะ  แล้วก็แบบ พอจังหวะนึงสมองมันจะเก็ทเองเลยเว้ย   The beginning  อ่าาาาาาาาา คนตบมือเร่งจังหวะกันรัวมาก   เป็นเพลงที่แค่ยืนตบมือตามก็มันส์ละอ่ะ ให้ตายสิ แล้วก็คอยเป็นคอรัสช่วยทากะ   โคตรมันส์เลย   ดีที่แฟนบอยในหลุมยังไม่อยู่ในวัยตกมันส์ น้องโดดกันแบบถนอมเข่ามาก  เรามาอิงแอบแนบรั้วเลยปลอดภัยเป็นอย่างดี

แต่เพลงต่อมานี่ก็พร้อมจะร่วมลงไปตายกะเขานะ    Mighty Long fall!!!!   เกร้ดดดดดดดดดด  ยิ่งใหญ่มากกกกกกกกกก ทาเครุได้ฟังอยู่ใช่มั้ย  ทาเครุคงร้องไห้แล้ววววว   เวทีแดงฉานข้างล่างดิ้นกันประหนึ่งพร้อมลงนรกมันส์สุดเฮดแบงกันหัวจะหลุด  ภาพเคนชินนี่ฉายเข้าหัวมาเป็นฉากๆเลย  ดุเดือดมาก ตอนทุกคนจั้มๆๆๆ หันไปเห็นทีมงานข้างๆ แม่งก็มันส์ไปกะเราด้วย   อิจฉาาาา พี่ต้องได้ดูทุกรอบอ่ะ    เอ้าแปะภาพปลากรอบที่ยืมคอนวันอื่นมา แต่เวทีก็จะสีแดงประมาณนี้ล่ะ

ยืนหอบเงียบๆ ทากะก็เริ่มต้นพูดต่อยังคงขอบคุณทุกคนในวันนี้  ขอบคุณวงออเครสทั้ง  53  ชีวิต มีเสียงโทรุดีดกีต้าร์คลอไปเรื่อยๆ บรรยากาศซึ้งมากกกกก  คนก็ยืนฟังกันแบบตั้งใจมาก   แต่ทากะชอบแร็พอ่ะ ฟังไม่ทัน เสียงในคอนมันก็นัวด้วยจับยากมาก

แล้วเพลงสุดท้ายในลิสต์ก่อนอังคอร์ก็เริ่มด้วยไวโอลิน  กับภาพบนจอที่มืดสนิท

มันคือเพลง Fight the night  ทุกคนยืนนิ่งตั้งใจฟังมาก มันเข้ากับบรรยากาศช่วงนั้นที่วงกำลังเจอข่าว   ยังจำภาวะของตัวเองตอนนั้นได้เครียดเลยว่าวงจะโดนอะไรมั่ง  คอนจะยกเลิกมั้ย  ทุกคนโอเครรึเปล่า ทากะเป็นไงมั่งนะ โคตรเป็นห่วงเมนเลย เป็นห่วงทุกคนมากๆ

แล้วพอมายืนหลับตาฟังเพลงให้กำลังใจเพลงนี้ ก็อยากเป็นส่วนนึงที่ได้ส่งพลังกลับไปให้เขาบ้าง  ให้รู้ว่ามีคนมากมายอยู่ข้างพวกนายนะ  สู้ต่อไปนะเว้ย  เราชอบตอนก่อนจบเพลงนี้มาก มันจะมีไฟที่ฉายอยู่เหนือวงออเครสตร้าที่ตอนแรกจะกระจายทั่วเวทีแล้วพอดนตรีค่อยๆจบลงไฟก็ไล่ดับลง  ดับลงตามจังหวะกลอง   จนเหลือแค่ส่วนตรงกลางเล็กๆ  แล้วก็ดับลงปิดทิ้งทุกอย่างไว้ในความมืดอีกครั้ง เหลือแค่เสียงตบมือสนั่นหวั่นไหวที่นานกว่าปกติ

เมมเบอร์หายลงหลังเวทีไปแล้ว คนเริ่มส่งเสียง encore เรียกศิลปินให้กลับขึ้นมาอีกครั้ง เรายังเหลือโควต้ากันอีกสองเพลง วงไม่ปล่อยให้ร้องนานเลย 

แล้วก็เปิดมาด้วยซาวน์อันคุ้นเคย  We are  เพลงนี้ในเวอร์ชั่นนี้เหมือนตัวเองได้เป็นส่วนนึงของ 18 fes  ยังไงไม่รู้ เป็นเพลงปลุกขวัญกำลังใจโดยแท้  บรรยากาศอบอวลมาก  รู้สึกว่าทุกคนก็คงได้พลังกันไปจนล้นละนะ

เพลงสุดท้ายแล้ว ตามแบบฉบับวันโอ  ต้องปิดคอนด้วยเพลงที่มันส์ที่สุด 

 สวัสดี Kanzen kankaku Dreamer คิดว่าทุกคนคงรู้จักความมันส์ของเพลงนี้เป็นอย่างดี  ไหนๆก็จะจากกันไปกับค่ำคืนนี้ก็ต้องจบแบบประทับใจที่สุด   เพลงไหนจะมันส์เท่านี้ล่ะจริงมั้ย  แค่ได้ตะโกน เฮ้ เฮ้ เฮ้  ก็โคตรสนุกแล้ว

หลังถ่ายรูปเสร็จก็ไม่คิดว่าจะได้เห็นอะไรต่อ  แต่จู่ๆตอนนึงทากะก็ยื่นไมค์ใส่อกพี่โมะ  อารมณ์แบบตอนนี้นายต้องพูดแล้วนะ  แฟนๆรอฟังอยู่นะ   แล้วพี่โมะก็พูดเว้ย มีคนออกมาแปลให้ว่าพี่โมะก็ขอโทษที่ทำให้ไม่สบายใจนะ  แต่ยังไงก็อยากให้สนับสนุนวงกันต่อไป  โอ้ยยย  อยากกอดพี่โมะ  ไม่เป็นไรนะ ทุกคนไม่โกรธพี่เพราะเรื่องในอดีตหรอก กลับมาลงรูปเนื้อตอนดึกเหมือนเดิมเถอะ  

ก่อนลงจากเวทีกันไป  เห็นทากะหันมาส่งจูบให้   นี่ก็ชื่นใจ  หลับฝันดีล่ะอ่ะ  55555555555555  [ตัดอารมณ์ไปมั้ยเนี่ย]

เขียนมาถึงบรรทัดนี้   ก็ยังรู้สึกดีอยู่นะ  คิดถึงบรรยากาศตอนนั้น  เรื่องราวที่เกิดขึ้นตลอดสองสามเดือนที่พยายามกันมา   มันพิสูจน์ให้รู้ว่าไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ  ไม่มีอะไรได้มาฟรีๆ  มันถึงคุ้มค่าทุกครั้งเวลาที่ได้รับมา   และครั้งนี้เราแลกมันด้วยความพยายามใส่มันเข้าไปทุ่มเกินร้อย แลกด้วยหยาดเหงื่อ   แต้มบุญ และพลังใจอีกมหาศาล  มีท้อ   มีเดินหน้า ได้เรียนรู้อะไรอีกเยอะมากๆ เหนือสิ่งอื่นใดคือได้เห็นจิตใจคน   เพียงแค่การไปคอนเสิร์ตที่หลายคนมองว่าช่างไร้สาระเหลือเกิน   แต่ทุกการเดินทางเราจะได้อะไรกลับมาเสมอ  มันไม่เคยสูญเปล่าหรอก  อยู่ที่ว่าเราจะมองหาสิ่งที่ซ่อนอยู่เจอรึเปล่า

จนกว่าจะได้พบกันใหม่  หวังว่าคงไม่นานเกินรอนะ  เพราะตอนนี้คิดถึงอีกแล้วล่ะ :)

Credit picture from  IG : 10969taka, toru_10969, tomo_10969, ryota_0809