Ong Seongwu x Park Jihoon

Title : 옹성우씨

#cloudystory

Note; ไม่ได้แตะเวิร์ดนานเลยอาจจะแปลกๆไปหน่อย ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ :ㅡ)

☁☁ ☁ 

ที่ปรึกษาปัญหาหัวใจ

ในหนึ่งกลุ่มต้องมีใครสักคนนั่นแหละที่ได้รับตำแหน่งนี้และแน่นอนว่าเขาหนีตำแหน่งนี้ไม่พ้น(ถึงแม้ว่าบางทีจะทำได้แค่นั่งฟังเฉยๆก็เถอะ)​

"พัคจีฮูน~ กุทะเลาะกับเขาอีกแล้วอะ"

เจ้าของชื่อพัคจีฮุนเงยหน้าขึ้นจากหน้าจอโทรศัพท์ แอบกลอกตาเมื่อเป็นเพื่อนตัวดีคนเดิมที่เดินเข้ามาพร้อมกับประโยคที่เขาฟังมาครั้งที่5แล้วในสัปดาห์นี้

"วันนี้เรื่องอะไรอีกล่ะ?" เขาเสยผมหน้าม้าที่เริ่มยาวพลางดูดชานมไข่มุกลงคออึกใหญ่ในขณะที่เพื่อนตัวดีเริ่มสาธยายถึงปัญหาระหว่างมันกับแฟนรุ่นพี่ที่อยู่คณะเศรษฐศาสตร์​คนนั้น ฟังไปฟังมาก็ดูแล้วปัญหาของมันก็ยังวนอยู่ที่เดิม พี่เขาไม่ชอบให้มันซิ่งกลับคอนโดตอนดึกๆ แต่สายเลือดนักซิ่งในตัวแพจินยองที่มีล้นเหลือนั้นยอมแฟนไม่ได้ ก็เลยยังเป็นปัญหาที่เถียงกันอยู่ทุกวี่ทุกวัน

"ล่าสุดเขาจะยึดน้องปีโป้กู ละจะเอาไอ้มะม่วงเวสป้าสีเหลืองอ๋อยนั่นมาให้กูใช้มันใช่เหรอ!?!?!" น้องปีโป้ที่เพื่อนรักหมายถึงก็คงไม่พ้น kawasakininja สีแดงสดลูกรักของมัน พัคจีฮุนได้แต่ถอนหายใจเฮือกพลางตบไหล่เพื่อนให้ใจเย็นลง ก่อนจะส่งยิ้มแหยให้กับผู้คนมากมายใต้ถุนอาคารของคณะที่กำลังหันมามองพวกเขาเป็นตาเดียว

"แต่กูว่าพี่เขาทำเพราะเป็นห่วงมึงนะ มึงชอบขี่รถเร็วอะ กูซ้อนมึงก็ยังแอบกลัวเลย ละมึงไม่ชอบใส่หมวกอีกมันก็น่าเป็นห่วงปะวะ" พอเห็นว่าเขาไม่เข้าข้างแพจินยองก็เริ่มทำหน้ายู่ยี่

"ไม่ต้องมาหน้างอ กูไม่ใช่แฟนมึง มึงลองคิดนะ ขี่เวสป้าก็เท่ไปอีกแบบปะวะ เซอร์ๆหน่อยงี้" เขาลองหว่านล้อมและเสียงที่เงียบลงไปของแพจินยองนั้นก็เป็นสัญญาณอันดีว่าเจ้าตัวกำลังเก็บเอามันไปขบคิด

"เอาเป็นว่ากูจะลองคิดดูก่อนก็ได้" เจ้าเพื่อนตัวดีพยักหน้าหงึกหงักอยู่กับตัวเองขณะที่เขาลอบถอนหายใจ อย่างน้อยชีวิตเขาก็น่าจะปลอดภัยขึ้นถ้าซ้อนเวสป้ามันแทนน้องปีโป้

"แล้วเมื่อไหร่มึงจะมีแฟนกับเขาสักที"

"อ่า..."

"แต่ว่าถ้ามีแล้วขี้บ่นแบบแฟนกุ ไม่ต้องมีก็น่าจะดีกว่า เนอะ!"

ยังไม่ทันได้ตอบอะไรแพจินยองก็ลากคอเขาไปหาชาไข่มุกแก้วใหม่ก่อนเราจะหัวปั่นไปกับคลาสเรียนที่ยิงยาวไปจนสี่โมงเย็น

อันที่จริง...พัคจีฮุน คณะนิเทศศาสตร์​ชั้นปีที่2คนนี้มีข้อเท็จจริงอย่างหนึ่งที่คนไม่ค่อยจะรู้

"พี่ทำอะไรกินอะ?"

"สปาเก็ตตี้ขี้เมาของโปรดเธอไง ไหนมาจุ๊บเหม่งดิ๊"

"เหย ไม่เอาาา"

จุ๊บ!

"ย่าห์ องซองอู!!!!"

พัคจีฮุนคนนี้ มี แฟน แล้ว

ไม่ใช่สาวสวยจากคณะไหนอย่างที่ใครๆชอบคาดเดาหากแต่เป็นเจ้าของตำแหน่งเดือนลับของคณะนิเทศฯเมื่อสามปีที่แล้วต่างหาก

"สระผมวันไหนเนี่ย หัวเน่าแล้วอ้วน"พัคจีฮุนสีหน้ายุ่งเหยิงในขณะที่ใครอีกคนกำลังหัวเราะร่า

งั่ม

"โอ๊ย จีฮูนน~ เจ็บนะเนี่ย"ตัวพ่อแห่งกิจกรรมมหาลัยที่มีนามว่าองซองอูยืนลูบแขนที่ขึ้นรอยฟันพลางเบะปากและกระพริบตาปริบๆ

เหอะ! น่าสงสารมากมั้ง!

"ทำเราเจ็บละยังจะเดินหนีอีก"

"ก็จะไปหายามาทาให้นี่ไงเล่า ฮึ่ย!!!"

ใครจะไปรู้ว่าพัคจีฮุนเจ้าของตำแหน่งที่ปรึกษาปัญหาหัวใจของเพื่อนๆน่ะก็มีปากเสียง(?)​กับแฟนไม่เว้นวันเหมือนกันนั่นแหละหน่า

☁☁ ☁ 

"เธอยังไม่นอนเหรอ?" เจ้าของร่างสูงโปร่งที่ตอนนี้หัวเปียกซ่กจากการสระผมเดินเข้ามาใกล้เขาซึ่งกำลังนอนเอกเขนกอยู่บนโซฟาเบดตัวใหญ่กับกองชีทหลายแผ่นที่วางกระจัดกระจาย เพราะวันมะรืนมีเทสย่อยและพรุ่งนี้เขามีซ้อมงานพิธีกรของมหาลัยถึงต้องรีบอ่านตุนไว้ซะตั้งแต่วันนี้ และแน่นอนว่าคนที่ต้องทำงานด้วยก็ไม่ใช่ใครที่ไหน คนแถวนี้นี่ล่ะ

"อือออออ มะรืนมีเทส พรุ่งนี้กลัวเลิกดึก เดี๋ยวไม่ได้อ่าน"เขายืดแขนขึ้นเพื่อบิดขี้เกียจจนเจ้าเสื้อนอนตัวย้วยนี่เลิกตามขึ้นมา

"ฮึ่ย หมั่นเขี้ยวว่ะ" แล้วก็โดนหยิกพุงไปตามระเบียบ:ㅡ(

"พรุ่งนี้เลิกกี่โมง?" เจ้าของเส้นผมเปียกชื้นดึงแขนเขาขึ้นให้นั่งดีๆก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ

"บ่ายสามครึ่ง"

" เขานัดกี่โมงนะ สี่โมงใช่รึเปล่า?" พัคจีฮุนไม่ได้ตอบอะไรนอกจากพยักหน้าหงึกหงัก

"ให้ไปรับมั้ย?"

"ไม่เอาาาาา" ใบหน้าหล่อที่นิ่งลงทำให้พัคจีฮุนเริ่มหูลู่หางตก"ไม่อยากให้เพื่อนล้ออะ"

โอเคเขายอมรับว่าเหตุผลของเขาน่ะมันโคตรจะเด็กเลย แต่ทำยังไงได้ล่ะ ถึงจะเห็นเขารับงานมหาลัยแบบนี้ แต่ก็ใช่ว่าเขาจะชอบเป็นจุดสนใจจากคนเยอะๆเสียหน่อย แล้วยิ่งแฟนของเขาคนนี้ดันเป็นคนที่ถูกเรียกว่าเดือนลับของคณะแบบนี้ ไม่อยากจะเดาเลยว่าถ้าหากมีใครรู้เข้า เขาจะถูกจับจ้องจากสายตากี่คู่กัน

"เฮ้อ พี่แล้วแต่เธอแล้วกัน นี่จะห้าทุ่มแล้ว อย่านอนดึกล่ะ โอเคมั้ย?" 

"อื้อ" เขาได้แต่เอียงศีรษะรับสัมผัสจากมือใหญ่ที่แตะลงบนกลุ่มผม เจ้าของร่างสูงโปร่งยืดตัวขึ้น ยีผมเขาอย่างหมั่นเขี้ยวก่อนจะเตรียมตัวเข้านอน

"กู๊ดไนท์"

"กู๊ดไนท์ครับ"

☁☁ ☁ 

ถึงจะรับปากไปแล้วว่าจะไม่เข้านอนดึกแต่ตั้งแต่ตอนนั้น จนถึงในเวลาเที่ยงคืนตอนนี้ พัคจีฮุนก็ยังไม่มีสาระจากชีทเรียนเข้าสมองสักตัว และก็ไม่มีทีท่าว่าจะง่วงนอนเมื่อในห้วงความคิดของเขามีแต่เรื่องขององซองอู

เขารู้ว่าเขาเอาแต่ใจไปหน่อยในเรื่องนี้ ใครๆก็อยากคบกับแฟนอย่างเปิดเผยทั้งนั้นแหละ จริงๆแล้วเขาก็ไม่ได้ปิดอะไรขนาดนั้น มีคนที่รับรู้ถึงสถานะของหัวใจเขาอยู่หลายคน ถ้าหากใครถามเขาก็ตอบไปตรงๆได้นะว่าเขามีแฟนแล้ว แค่ไม่บอกว่าแฟนของเขาเป็นใครก็เท่านั้นแต่คนส่วนใหญ่ไม่ค่อยชอบถามเขาตรงๆ และมักจะคิดนั่นคิดนี่กันไปไกล ซึ่งเขาก็ไม่อยากจะไปอธิบายอะไรให้มันยืดยาว ปล่อยให้คนอื่นเขาคิดกันไปก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรนัก

แต่ก็นั่นแหละ คนที่คิดเยอะน่ะ แฟนเขานู่น องซองอูมักจะบ่นทีเล่นทีจริงอยู่บ่อยๆเรื่องที่เขาไม่ยอมบอกใครสักทีเรื่องแฟน แต่พัคจีฮุนก็รู้อีกนั่นแหละว่าที่ทำพูดเล่นไปงั้นความจริงแล้วองซองอูน่ะนอยด์จริงๆ

อ่า...หรือเขาจะเปิดตัวแฟนไปเลยดีนะ? 

แต่ว่า...มันจะไม่เป็นอะไรใช่รึเปล่า?

"โอย คิดเยอะก็ปวดหัวอะ พอแล้ว" เขาบ่นอุบอิบเมื่อรู้สึกปวดหัวตุ้บๆ ยันตัวขึ้นนั่งเก็บชีทที่เกะกะให้เรียบร้อยเมื่อคิดว่าไม่มีประโยชน์​ที่จะอ่านมันแล้วในคืนนี้ เขายืดมือคว้าโทรศัพท์จากอีกฟากของโซฟาขึ้นมาไถเล่นแจ้งเตือนจากแอพ instagram ที่เขาเพิ่งจะลงรูปอาหารเย็นวันนี้ไปเด้งขึ้นมาบนหน้าจอ

__may295 dinner by @__august258
woooooojinn_ อี๋ อวดผ-
__may295 @woooooojinn_ ;P

เขาหัวเราะคิกคักหลังจากตอบคอมเม้นจากเพื่อนสนิทสมัยมัธยมปลาย ก่อนจะกดสลับแอคเคาท์กลับไปที่อีกหนึ่งแอคที่มีคนฟอลอยู่เกือบๆจะห้าหลักและไม่ได้ปิดเป็นprivate เป็นแอคที่เขามักจะใช้ลงรูปงานและกิจกรรมภายในมหาลัยเสียมากกว่าจะลงรูปส่วนตัว

ไหนๆก็นอนไม่หลับไลฟ์สักนิดก่อนนอนดีมั้ยนะ?

ไม่รอให้สมองได้ประมวลผลรู้ตัวอีกทียอดคนดูก็เพิ่มขึ้นมาเป็นหลักร้อย

0529.jihoon.igis live now!

"อ่า สวัสดีครับ ยังไม่ง่วงนอนครับก็เลยมาไลฟ์ ทุกคนทำไมยังไม่นอนกันเนี่ย?" เขาเอ่ยทักทายคอมเม้นจากหลายๆคนที่หลั่งไหลเข้ามา หัวเราะกับเพื่อนหลายคนที่เข้ามาแซวบ้าง ฮัมทำนองตามเพลงที่เปิดคลอไว้เบาๆบ้าง กระทั่งคอมเม้นจากใครบางคนทำเขาสะดุ้งโหยง

'osw_onge: จีฮุนนี่ อันยอง'​

พัคจีฮุนรู้สึกว่าหลังของเขาตรงแน่วขึ้นมาอย่างกระทันหันเขามองคอมเม้นนั้นอีกทีขณะที่ดึงคอเสื้อนอนที่ยืดย้วยขึ้น

'องซองอูเหรอ?!!' 

'องซองอูมาเม้นเหรอ? omg!' 

"อ.. อ่า องซองอูชี่? ทำไมถึงมาอยู่นี่ล่ะครับเนี่ย" พัคจีฮุนรู้ดีว่ารอยยิ้มและเสียงของเขาคงประหลาดน่าดู แต่จะให้ทำยังไงเล่า ร้อยวันพันปีไม่เคยเอาแอคนี้มาคุยกับเขา แล้ววันนี้มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย?! แล้วไหนว่าจะเข้าไปนอนไงเล่า ทำไมถึงมาโผล่ที่ไอจีของเขากันล่ะคุณองซองอู!

'เอ๋ ทำไมซองอูถึงมาเม้นละเนี่ย? สนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่นะ?'​

'ทำงานด้วยกันเลยสนิทกันเหรอ?'​

'osw_onge: สวัสดีครับ ผมองซองอูชี่ครับ'​

'หวาาาาาาาา ทำไมฉันเขินอะ'​

'>_<'

อ่า...ให้ตายเถอะ

เขาก็เขินเหมือนกันนั่นแหละ!!

อยู่ๆมือไม้ของเขาก็รู้สึกเกะกะไปหมดได้แต่จับคอเสื้อที่ยืดย้วยอยู่แบบนั้น และหน้าของเขาคงจะตลกน่าดูถึงได้มีแต่คอมเม้นแซวไหลมาไม่หยุดหย่อน

'​อ๋าทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะจีฮุน~~'

'คึคึ น่ารักอะ'

'​เขินรึเปล่านะ~~~ คึคึคึ' 

"องซองอูชี่ทำไมถึงยังไม่นอนล่ะครับ?" เขาได้แต่บ่ายเบี่ยงขณะถอดแว่นสายตาที่สวมไว้ออก พลางมองคอมเม้นที่หลั่งไหลเข้ามามากมายตั้งแต่องซองอูปรากฏตัวขึ้นมา

'osw_onge: องซองอูชี่กำลังจะไปนอน'

'osw_onge: แต่ว่ามีแจ้งเตือนขึ้นมาน่ะสิ'

พัคจีฮุนมองคอมเม้นนั้นในขณะที่เริ่มรู้สึกว่าแก้มของเขามันร้อนไปหมดและคงจะขึ้นสีจัด

ย่าห์พูดแบบนี้มันไม่เหมือนกับว่าตั้งแจ้งเตือนของเขาไว้รึไงเล่าองซองอู!!!

จีฮุนได้แต่เข่นเคี้ยวฟันถึงคนที่คงกำลังยิ้มอย่างพึงพอใจอยู่ภายในห้องนอนก่อนจะมองคอมเม้นที่ไหลมาอย่างประหม่า

"อ๋อ องซองอูชี่กำลังจะไปนอนเหรอครับ? ผมไปขัดขวางการนอนขององซองอูชี่สินะ? อ๋า..." เขาพยักหน้าหงึกหงักอยู่กับตัวเองในขณะที่ไล่สายตาอ่่านคอมเม้น เมื่อไม่เห็นว่ามีคอมเม้นจากใครคนนั้นขึ้นมาอีกก็เดาเอาว่าเจ้าตัวคงจะออกจากไลฟ์เขาไปแล้ว

แต่ดันทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้ให้เขานี่สิ...

" องซองอูชี่ออกไปแล้วเหรอครับ? อ่าน่าจะออกไปแล้วสินะ? อ่า.. " พัคจีฮุนได้แต่งึมงำอย่างไม่รู้จะทำอย่างไร เมื่อคอมเม้นที่หลั่งไหลเข้ามามีแต่คำถามที่เขาไม่รู้จะตอบออกไปอย่างไรดี

'สนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะจีฮุน~?'

'นี่ว่านี่เคยเห็นสองคนนี้ไปข้างนอกด้วยกันนะ'

'จะว่าไป ก็คุ้นๆเหมือนกันแหะ แต่ตอนนั้นคิดว่าไปทำงาน'

'เหมือนจีฮุนจะเคยบอกว่ามีแฟนีซัมติงนะ?'

'ถ้ามีซัมติงจริง ก็โคตรน่าจะน่ารักเลยนะเนี่ย>_<' 

'แค่คิดก็ฟินละอะ ㅠㅠ' 

'น้องจีฮุน~ ทำไมนิ่งแบบนั้นล่ะ~'

เขาได้แต่ยิ้มแห้งๆก่อนจะพูดคุยกับหลายคนอีกนิดหน่อยและขอตัวเข้านอน แต่ถึงจะบอกไปแบบนั้น สุดท้ายตัวเขาก็ยังนั่งอยู่บนโซฟาตัวเดิมและขบคิดถึงหลากหลายคอมเม้นที่ผ่านสายตา

หรือว่า… เปิดตัวไปเลยจะดีจริงๆนะ?

"ไหนบอกว่าจะมานอนไง" เสียงทุ้มที่ดังอยู่ข้างหูทำเขาสะดุ้งโหยง พัคจีฮุนฝากรอยมือไว้บนไหล่ใครอีกคนที่กำลังร้องโอดโอยโทษฐานทำเขาตกใจทั้งในไลฟ์ และตอนนี้ด้วย

"พี่ทำผมตกใจอะ นึกอะไรมาเม้นเนี่ย?" เขาทำหน้างอในขณะที่องซองอูเดินอ้อมโซฟามาทิ้งตัวลงข้างๆพร้อมรอยยิ้ม

"ก็อยากเม้นไอจีแฟน ไม่ได้เหรอ?" 

"มันก็... ก็ได้นั่นแหละ"

"ทำให้เครียดมั้ยเนี่ย?" สุ้มเสียงทุ้มที่เต็มไปด้วยความห่วงใยพร้อมกับอ้อมแขนที่ดึงเขาไปกอดเอาไว้ทำให้จีฮุนผ่อนเรื่องวุ่นวายในอกลง

"พี่อยากให้ผมบอกทุกคนมั้ย?"

"นี่ไม่ได้เครียดเหรอ?" เขาส่ายศีรษะเป็นคำตอบก็มันไม่ได้เครียดจริงๆนี่ "เอาจริงๆก็อยากให้คนอื่นรู้เธอขยันน่ารักซะขนาดนี้ เหนื่อยหวงจะแย่แล้ว แต่ก็นั่นแหละเอาที่เธอสบายใจ แค่ไม่ไปบอกใครว่าโสดก็พอ" เขาทำหน้ายู่ยี่เมื่อถูกบีบเข้าที่ปลายจมูก

เอาที่เธอสบายใจ...

"ไปนอนได้แล้วอ้วน ดึกแล้ว" 

"อื้อ! "

ความสบายใจของเขาก็ควรเป็นความสบายใจขององซองอูเหมือนกัน

☁☁ ☁ 

bjy ส่งข้อความถึงคุณ

'ย่าห์ พัคจีฮุนอธิบายมาเลยนะ!!! ทำไมไม่เคยบอกกันเลยเนี่ย!!!'

bjy ส่งรูปภาพ

☁☁ ☁ ☁ ☁ 

Talk ;

อ่า สวัสดีค่ะ แบบว่าไม่เจอกันนานเลยนะคะ 555555

อย่างแรกต้องขอโทษที่หายไปนานมากๆเราไม่ค่อยมีฟีลบวกกับมีปัญหาส่วนตัวนิดหน่อยแล้วก็เรียนเยอะต้องขอโทษด้วยจริงๆค่ะ จะพยายามมาเขียนฟิคให้ทุกคนได้อ่านบ่อยๆนะคะ T - T

อย่างที่สอง 19มิถุนา 2019 องวิ้งมีโมเม้นแล้วนะคะ แงงงง ; _ ; เราไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกออกมายังไงแต่ก็มีความสุขมากๆ หวังว่าทุกคนก็คงจะมีความสุขมากๆเหมือนกันนะคะเป็นวันดีๆอะเนอะ TwT

แล้วก็อย่างสุดท้ายนานมากแล้วที่เราไม่ได้เขียนฟิคสดๆแบบเรื่องนี้ 555 เรื่องนี้เขียนมาสดมากๆ ถ้าผิดพลาดตรงไหนต้องขออภัยทุกคนไว้ ณที่นี้ด้วยจริงๆนะคะ T – T

หลังจากนี้ก็มารอองวิ้งไปด้วยกันอีกนานๆเลยนะคะ!

#cloudystory

☁ ☁ ☁