????


สวัสดี
คุณช่วยรับหัวใจของผมไปหน่อยได้มั้ย
หัวใจของผมー
ความรักที่บรรจุอยู่ในนั้นมันล้นทะลักออกมา
ไหลไปซอกนิ้วของทั้งสองมือและทิ้งคราบกรังสีแดงไว้
ผมถูกมองเป็นขอทานแปลกประหลาด
นั่งมองผู้คนเดินผ่านที่ข้างถนนอยู่ทุกวัน
ผมเสนอสิ่งนั้นให้
พวกเขาเพียงแต่เดินไปข้างหน้า
รังเกียจที่จะชำเลืองตามองแม้เพียงเสี้ยววิ




ได้โปรด
โปรดรับมันไปเถิด
หัวใจของผมー
ผมกำลังปวยเป็นโรคขาดความรัก
โรคเรื้อรังที่ต้องคุณทั้งหลายช่วยรักษา
ร่างกายกำลังระเหิด
และหัวใจของผมกำลังถูกย่อยสลายด้วยความเฉยชา

ย่อยยับและผุพัง

คุณー
มือของคุณดูใหญ่โตพอที่จะรองรับหัวใจของผม
ผมยื่นมันให้คุณด้วยมือทั้งสอง
สีหน้าของคุณบ่งบอกถึงความสงสัย
คงเพราะเนื้อตัวผมที่อาบด้วยสีแดงของความรัก
คุณเดินจากผมไปด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนเป็นครุ่นคิด




สวัสดี
คุณช่วยรับหัวใจของผมไปหน่อยได้มั๊ย
หัวใจของผมー
ผมยังคงอ้อนวอนทุกคนที่เดินผ่าน
เสียงของผมเริ่มแผ่วเบาลงจนคล้ายเสียงลมพัดเอื่อย
ความเฉยชาพวกนั้นเข้าเล่นงานหัวใจของผมจนมันพยายามหลบหนี
ผมยังคงโอบอุ้มมันไว้ให้อยู่ในฝ่ามืออันเปียกโชก

เป็นวันนั้นที่คุณเดินเข้ามาช่วยประคองหัวใจของผมไว้ด้วยมือคู่ใหญ่
ชุดสูทของคุณเริ่มแปดเปื้อนด้วยสีแดงของความรัก
ผมได้รับการเยียวยาในวินาทีที่คุณรับมันไป
หัวใจที่บรรจุความรักจนล้นทะลักออกมา
ผมยกมันให้คุณทั้งหมดแม้ภายในโพรงต้นไม้ชีวิตของตนจะกลวงโบ๋
ผมทำมันสำเร็จแล้วและไม่มีอะไรจะขอคุณอีก
มีเพียงคำอ้อนวอนเดียวชั่วชีวิตที่คุณโอบอุ้มมันไว้

จงคลั่งรักผมด้วยกำลังทั้งหมดที่มี