ถ้างั้นคงต้องให้สงบสติอารมณ์หน่อยแล้วล่ะ...
.
.
"หืม.... ของในตู้เย็นหมดแล้วแฮะ..."ทากะเอ่ยพร้อมถอนหายใจ ก่อนจะปิดประตูตู้เย็นลง
"นี่ มีใครจะเอาอะไรมั๊ย ฉันจะออกไปซุปเปอร์"ทากะพูดขึ้น พร้อมหยิบกระเป๋าสตางค์และเสื้อโค้ท
"เอ๊ะ! ซุปเปอร์หรอ ไปด้วยๆ ฉันอยากจะไปเดินเล่นซักหน่อย! เรียวตะ! นายก็ไปด้วยกันสิ!" ชายหนุ่มผมประบ่าปลายสีเขียวพูดขึ้นพร้อมเชิญชวน
"เอาสิ... โทรุ.. นายจะไปด้วยมั๊ย.."ผมพูดพร้อมหันถามคนที่กำลังนอนดูโทรทัศน์อยู่ที่โซฟา
"พวกนายไปเถอะ ฉันอยากจะพักอยู่นิ่งๆ วันนี้แต่งเพลงมาทั้งวันแล้วด้วย" โทรุเอ่ย ก่อนจะนอนดูโทรทัศน์
"เอางั้นก็ได้.. เรียวตะ นายขับรถของโทรุไปนะ"ทากะพูดก่อนโยนกุญแจรถมาที่ผม
.
.
ซุปเปอร์แห่งหนึ่ง..
"เดี๋ยวฉันจะไปซื้อของทำอาหาร พวกนายจะไปไหนก็ได้ แต่อย่าวุ่นวายมากล่ะ" ทากะพูด ก่อนจะหยิบตระกร้าแล้วเดินแยกออกไป
.
.
"สตูว์เนื้อของเย็นนี้ สเต็กของคืนพรุ่งนี้ สลัดของเช้าพรุ่งนี้ อืมมมมม" ผมบ่นพึมพำกับตัวเอง
ก็แหงล่ะ ปกติ ผมจะเป็นคนทำอาหารให้ทุกคนในวงกินแหละนะ ผมกะว่าวันนี้จะซื้อเยอะซะหน่อย เพราะลงทุนเอารถออกมาแล้ว
ผมเดินซื้อของไปเรื่อยเปื่อย หยิบนู่นหยิบนี่ใส่ตระกร้าไปเรื่อย
*ปี๊ปๆ!!!*
เสียงข้อความจากโทรศัพท์มือถือของผมดังขึ้น
{เรียวตะเอารถไปซ่อม นายซื้อของเสร็จเมื่อไหร่บอกฉัน เดี๋ยวเดินไปรับ ------โทรุ}
หา!! รถเสีย!? ตอนนั่งรถออกมาเมื่อกี้ยังไม่เห็นเป็นอะไรเลยนี่นา!
ก็จริงอยู่ที่ซุปเปอร์กับบ้านมันห่างกันแค่ 3 ซอย
ผมรีบหยิบของลงตระกร้าด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะเดินไปจ่ายเงินที่เคาท์เตอร์
.
.
เมื่อผมจ่ายเงินที่เค้าท์เตอร์เสร็จ ผมก็ถือของพะรุงพะรังออกมาที่หน้าซุปเปอร์ ก่อนวางของแล้วจะหยิบมือถือส่งข้อความหาโทรุ
"เสร็จแล้วหรอ..."เสียงทุ้มละมุนดังขึ้นข้างหลังผมก่อนจะหยิบขอทั้งหมดไปถือเอง
"มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย "ผมถามเจ้าของเสียง
"ตั้งแต่เรียวตะส่งข้อความมาบอกน่ะ..." โทรุตอบพลางเดินนำหน้าผมไป
"แล้วทำไมหมอนั่นไม่บอกฉันตั้งแต่ลงรถนะ" ผมบ่นอุบ
"ไม่รู้สิ...กลับกันเถอะ..." โทรุตอบ
.
.
.
"ถึงบ้านซะที!!" ผมพูดพร้อมทิ้งตัวลงโซฟา...
โทรุเดินเอาของไปวางที่ครัวก่อนจะทิ้งตัวลงบนโซฟาและเปิดโทรทัศน์...
ผมนั่งพักซักพัก ผมก็ลุกขึ้น เพื่อไปทำอาหารเย็น...
ผมเริ่มต้นแยกอาหารเก็บไว้ในช่องต่างๆของตู้เย็น
แบ่งของที่จะทำคืนนี้ ล้างของ แล้วเริ่มหั่นส่วนผสม ก่อนจะใส่ทุกอย่างลงในหม้อแล้วเปิดไฟทำสตูว์เนื้อ
"คืนนี้ไม่ต้องทำเผื่อ2คนนั้นนะ..."โทรุที่กำลังยืนพิงประตูด้านหลังผมพูดขึ้น
"ห๊ะ!! อะไรเนี่ย 2 คนนั้น!!นอกจากจะทิ้งฉันไว้ที่ซุปเปอร์แล้วยังทิ้งให้ฉันทำอาหารเก้ออีก มันจะมากไปแล้วนะ!!" ผมทั้งหัวเสีย ทั้งหงุดหงิด ผมอุส่าห์เก็บอารมณ์มาเพื่อบ่นเจ้าพวกนั้นที่บ้านแล้ว เจ้าพวกนั้นยังไม่ยอมกลับมาบ้านอีก
ผมปิดไฟเตาที่ทำสตูเนื้อ ขยี้ผมอย่างหงุดหงิดก่อนจะควานหาโทรศัพท์เพื่อโทรไปบ่นเจ้าพวกนั้น
*หมับ!!*
โทรุจับมือผมไว้
"ใจเย็นๆลงก่อนเถอะ..."เขาพูด
"หยุดนะโทรุ! ถ้านายห้ามฉันจะบ่นนายด้วยอีกคนนึง!"ผมพูดพร้อมทั้งพยายามดึงมือตัวเองออกจากโทรศัพท์จากโทรุ
"ถ้างั้นคงต้องให้สงบสติอารมณ์หน่อยแล้วล่ะ"โทรุเอ่ยก่อนจะผลักผมออกจากเตาไปพิงกับเคาท์เตอร์ครัว ก่อนจะก้มลงจูบผม
เป็นจูบที่ไม่ได้รุนแรงแต่แผ่วเบา ในขณะเดียวกันก็ทำผมใจสั่นไปหมด
"อื้อออ!!!!!" ผมพยายามจะดิ้นหนี แต่เจ้าคนตัวใหญ่ ใช้มือข้างหนึ่งโอบเอวผมไว้ แล้วใช้มืออีกข้างดึงมือถือออกจากมือถือผมไปวางไว้บนเหนือเคาท์เตอร์ด้านบนที่ผมเอื้อมไม่ถึง
"ฮ๊า!!เดี๋ยวสิ!! นายจะทำอะไรน่ะ---"ผมพยายามหันไปต่อว่าคนตัวสูง แต่ไม่ทันได้พูดจบประโยค ร่างสูงก็โน้มตัวลงมาจูบผมอีกครั้ง
แต่การจูบครั้งนี้ต่างกับจูบเมื่อกี้ ปลายลิ้นของโทรุตวัดเกี่ยวเข้ามาในปาก มือข้างหนึ่งโอบเอวของผม ส่วนมืออีกข้างประคองท้ายทอยไว้
เป็นการจูบที่รุนแรงราวกับจะช่วงชิงทุกอย่างไป
ผมพยายามดิ้นและผลักเจ้าคนตัวสูงออกไป แต่จากจูบเมื่อกี้ มันทำให้แรงของผมหายไปเกือบทั้งหมด
"...ท...โทรุ...นี่..มันห้องครัว" ผมพูดเตือนของเจ้าคนร่างสูงตรงนี้
"แล้วไง..." โทรุพูดด้วยน้ำเสียงไม่สนใจพร้อมซุกไซร้ไปตามลำคอและใบหูของผม
"ฉันต้องทำกับข้าว.. อืออออ" ผมพยายามพูดหาข้ออ้าง แต่ดันเผลอครางออกไป
"หืม...แบบนี้นายทำกับข้าวไม่ได้หรอก..."เจ้าคนตัวสูงกระซิบข้างหูพร้อมซุกไซร้รุนแรงกว่าเดิม
"ต้องทำให้ใจเย็นลงกว่านี้แแล้วล่ะนะ" โทรุพูดพร้อมยกยิ้มมุมปาก
.
.
(ตัดจบ----/โดนตี)
.
.
.
โทรุบรรจงจูบผมอย่างแผ่วเบาก่อนจะเปลี่ยนเป็นจูบที่เร่าร้อน ปลายลิ้นตวัดพัลวัน กอบโกยทุกสิ่งทุกอย่างออกไป
มือข้างหนึ่งประคองศรีษะของผมไว้ และมืออีกข้างเลื่อนลงไปปลดกางเกงของผมพร้อมเกี่ยวลงไปที่ขาแล้วใช้เท้าเขี่ยออกไป
ก่อนจะใช้มือข้างนั้นกอบโกยแก่นกายของผมไว้เต็มมือ
"อึกก!!โท...รุ..."ผมครางออกมารับกับจังหวะมือของอีกคนที่กำลังรูดรั้งแก่นกายของผมอยู่
เขาเริ่มเร่งจังหวะมือขึ้นอย่างช้าๆ พร้อมกับกระแสอารมณ์ที่ค่อยๆพุ่งสูงขึ้น
โทรุละจากการจูบ มาซุกไซร้กับคอและใบหูของผมแทน ผมรู้สึกถึงปลายจมูกและลิ้นชื้นๆที่เหมือนกับว่าจะหยอกล้อผมอยู่
"ขาไม่มีแรงแล้วหรอ.."เขากระซิบข้างใบหูของผมพร้อมหยุดมือที่รูดรั้งแก่นกายของผม
ก่อนพยุงตัวผมขึ้น จับผมหันหลัง พิงเข้าเคาท์เตอร์
"จับเคาท์เตอร์ไว้ดีๆล่ะ"เขาพูด
ตอนนี้สติผมแทบจะหลุดลอยออกไปแล้ว แต่ก็พยายามจับเคาท์เตอร์ครัวไว้ ซักพักผมได้ยินเสียงเปิดตู้เย็นข้างหลังผม พร้อมรู้สึกถึงอะไรเย็นๆถูกชะโลมลงที่ช่องทางด้านหลัง
"เดี๋ยวนะโทรุ นายเอาเจลหล่อลื่นใส่ไว้ในตู้เย็นหรอ" ผมหันไปถาม
"ก็.. เตรียมพร้อมไว้เผื่อเหตุการณ์ไม่คาดฝัน" โทรุพูดพร้อมยิ้มยียวน
"ไม่สิ!! มันไม่ใช่เรื่องที่ควรภูมิใจเล--- อ๊ะ!!"ผมกำลังจะหันไปบ่นเจ้าคนตัวสูง แต่ไม่ทันได้บ่นจบ ผมก็สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่แทรกเข้ามาในช่องด้านหลัง
"ยังจะมีอารมณ์มาบ่นอีกนะ" โทรุกระซิบข้างหูผมพร้อมขบติ่งหูแล้วลากลิ้นเลียไปตามต้นคอ
"อ๊ะ!! อื้อออ!!"ผมครางตอบรับเจ้าคนตัวสูง ขณะพยายามแทรกนิ้วมือเข้ามาเพิ่มขึ้น
"ตอบรับดีขึ้นนะ...อย่างน้อยก็ดีกว่าเมื่อ2วันก่อน"เจ้าคนตัวสูงพูดขึ้นก่อนจะนวดคลึงภายใน
*เฮือก!!*
ผมสะดุ้งเมื่อเจ้าคนตัวสูงสัมผัสบางสิ่งบางอย่างภายในได้
"เจอละ..."โทรุเอ่ยก่อนจะเริ่มกดย้ำๆลงบนจุดที่ทำให้ผมสะดุ้ง มืออีข้างก็จับแก่นกายของผมรูดรั้งขึ้นลง
"อ๊ะ!ย...หยุด!..พอ...ก่อน.. อืออ!!" ผมครางตอบรับกับจังหวะการกดของเจ้าคนตัวสูง
เพียงเวลาไม่นาน ผมก็ปลดปล่อยของเหลวออกมาเปรอะเปื้อนมือของเขา
"อืม... อยากเห็นอะไรดีกว่านี้จังเลย" โทรุพูดพลางสวมเสื้อกันฝนให้แก่นกายของเขา
"พร้อมยัง?" เขาถามผม
"เดี๋ยว!! นายจะทำอะไร!?"ผมถาม
เขาไม่ตอบอะไรผม
โทรุดันแก่นกายของเขาเข้ามาจนสุดในครั้งเดียวก่อนจะแช่ไว้ให้ช่องด้านหลังปรับตัว
"อึก......."ผมร้องออกมา
เมื่อผ่านไปซักพัก เขาเริ่มสร้างจังหวะที่ช้าแต่หนักหน่วงขึ้น ผมครางตอบรับตามแรงอารมณ์ที่ได้รับมา
มือ2ข้างลูบไล้ลำตัว ปากก็พรมจูบไปทั่วใบหน้าและลำคอ
.
"นี่...ทากะ...ช่วยทำอะไรให้หน่อยสิ"เขากระซิบข้างหูผมก่อนจะจับมือผมขึ้นมารูดรั้งแก่นกายของตัวผมเอง
"อ๊ะ!! ด..เดี๋ยว..อือออ.. ไม่ไหว..หรอกนะ.. แบบนี้น่ะ..."ผมพยายามบอกเจ้าบ้านี่
แต่ดูเหมือนจะไม่ได้สนใจอะไรผมเลย มือหนายังคงจับมือผมมารูดรั้งแก่นกายของผม พร้อมขยับแก่นกายของตัวเองอย่างช้าๆ
"อ๊ะ...พอแล้ว.. หยุด...มือ..ก่อนโทรุ อ๊าาา!! เสร็จแล้ว!! อืออออออ!!"ผมพยายามพูดบอกเจ้าคนตัวสูง แต่ไม่ทันจะพูดจบผมก็ปล่อยของเหลวใส่มือของตัวเองและเจ้าคนตัวสูงนี่ไปก่อน
ผมหอบพร้อมพยายามจับเคาท์เตอร์ครัวเพื่อพยุงตัวเองไว้แต่เจ้าคนตัวสูงจับผมพลิกตัวผมให้หันมาเผชิญหน้ากับเขา พร้อมประคองขาผมขึ้นข้างนึงและแยกขาผมออก ทั้งๆที่เจ้าตัวยังไม่ได้ถอนแก่นกายออกไปจากผม
"อ๊ะ!! เดี๋ยว!! โทรุ!!"ผมพูดออกมา
โทรุเริ่มกระหน่ำจูบผมด้วยจูบที่รุนแรงจนผมอีกครั้ง ก่อนจะถอนริมฝีปากไปกระซิบพร้อมขบกัดใบหู
"เสร็จนำไปก่อนอย่างนี้ก็แย่สิ"
เขาเปลี่ยนเป้าหมายจากริมฝีปาก ซอกคอ และใบหูมาเป็นยอดอก ค่อยๆสัมผัสอย่างแผ่วเบาก่อนจะดูดและขบกัดผ่านเสื้อยืดที่ผมใส่อยู่ มือข้างหนึ่งยังประคองขาและสะโพกยังขยับด้วยจังหวะหนักหน่วง
"อ๊ะ!! โทรุ!! "ผมครางรับกับจังหวะของเจ้าคนตัวสูง
โทรุเริ่มเร่งจังหวะขึ้นพร้อมกับริมฝึปากที่ยังซุกซนกับยอดอก
แต่เมื่อผ่านไป เจ้าคนตัวสูงหยุดซุกซนกับยอดอก
ค่อยๆลดจังหวะการขยับลงพร้อมเลื่อนริมฝีปากระซิบข้างใบหูอย่างแผ่วเบา
"นี่...นายน่ะ รู้สึกยังไงหรอที่ฉันรู้สึกยังไงบ้างหรอ... ที่ฉันรู้จักร่างกายนายดีกว่าตัวนายซะอีก..." โทรุเอ่ยพร้อมยิ้มมุมปาก
"อ..อะไรนะ.. อ๊ะ!!"ขณะที่ผมกำลังจะถาม เขาก็กระแทกเข้ามาที่จุดอ่อนไหวภายในอย่างหนักหน่วงและรุนแรง พร้อมเร่งจังหวะมากขึ้น
อารมณ์และจังหวะที่เพิ่มขึ้นเรื่อย ทำสติหลุดหายไปครั้งแล้วครั้งเล่า
ตอนนี้ตัวผมมีความรู้สึกต่างๆเต็มไปหมด
ทั้งร่างกายที่รู้สึกร้อนขึ้น...
ปากที่ร้องครางไม่ได้ศัพท์พร้อมเรียกชื่ออีกฝ่าย..
แขนสองข้างที่จิกไปทั่วร่างและสร้างรอยแดงทั้วร่างอีกฝ่าย..
"โท..รุ..หยุด...ไม่ไหว.. จะเสร็จ.. จะเสร็จอีกแล้ว.. อื้ออออ..."
"อึกก.. งั้น... พร้อมกัน..นะ..ทากะ.."
เมื่อถึงบทรักบทสุดท้าย โทรุโถมอารมณ์ใส่ผมมาไม่ยั้ง ก่อนที่จะปลดปล่อยอารมณ์ทั้งหมดเข้ามาพร้อมกับผมที่ปลดปล่อยอารมณ์จนเลอะหน้าท้องของอีกฝ่ายไปหมด
.
.
"แฮ่กก..."ผมหอบหายใจแล้วทิ้งตัวเองลงไปนั่งพิงเคาท์เตอร์กับพื้น
แต่ยังไม่ทันได้พักดี เจ้าคนตัวสูงก็แบกร่างผมพาดบ่าอีกครั้ง
"เดี๋ยวสิ! โทรุ!"
"คืนนี้ยังไม่จบง่ายๆหรอกนะ"
"ขอ[ทำโทษ]ที่ทำตัวฉันเลอะไปหมดหน่อยละกัน"
"ทากะของฉัน"
.
.
สงสารสตูว์ ฮือออออออ 55555555!!
ฟิคเรทค่ะ งอกสดๆร้อนๆ !
ฟฟฟฟฟ
มาคุยเล่นกับเราได้นะคะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in