คำถามหลายคำถาม ความคิดเห็นหลายมุมมองที่เราพบเจอในชีวิตประจำวัน ทั้งจากคนใกล้ตัว และคนไม่รู้จัก 

 "แต่งตัวเยอะๆ ดูเกินๆ ดูพยายาม ดูปลอม"

 "คนแต่งหน้าหนาๆ มันดูเหมือนคนไม่มั่นใจในตัวเอง"

 "ทำไมโตแล้วยังแต่งตัวเหมือนเด็ก"

 คำพูดประมานนี้ เราว่าไม่ใช่แค่สาวโลลิต้าหรอก แต่เหล่าผู้คนนอกกระแสทั้งหลายต้องเคยเจอกันคนละครั้งสองครั้งมั่งล่ะ

 

 และเรายอมรับว่า คำพูดเหล่านี้ บั่นทอนความสุขของเรามากเลย(ในช่วงแรกๆ ตอนนี้นะหรอ โนสนโนแคร์)

 แน่นอน มีหลายส่วนในตัวที่เราเองก็ไม่พอใจ จะรูปร่าง หน้าตา หรืออะไรก็ตาม

 แม้คนอื่นคนไหนจะบอกเราว่า สิ่งที่ธรรมชาติให้มาดีที่สุดแล้ว ที่เราเป็นอยู่นี่ดีที่สุดแล้ว "เธอทำแบบนี้ดีกว่านะ" "เธอทำแบบนี้ไม่ดีนะ" แต่เราก็ยังทำใจให้เชื่อคำของพวกเขาเหล่านั้นไม่ได้

 

 เราจึงเลือกที่จะใช้เครื่องสำอาง และเสื้อผ้าในการเติมเต็มส่วนที่เรารู้สึกว่าขาด ปิดส่วนที่เรารู้สึกว่าเกิน  

 แม้นั่นจะทำให้เราออกห่างจาก ความพึงพอใจต่อตัวเราของสังคมรอบข้าง แต่มันทำให้เราเข้าใกล้อุดมคติของตัวเองได้มากขึ้น

 เราชอบตัวเองที่สะท้อนอยู่ในกระจกตอนนี้

 เราชอบตัวเองในแบบนี้

 เราเชื่อว่า ถ้าเราตอบตัวเองได้ว่า เราแต่งตัวไปเพื่อใคร ความมั่นใจที่จะใส่ชุดต่างๆก็จะมาเอง

 แน่นอน เราก็ไม่ได้ใส่ชุดโลลิต้าตลอกเวลา 365วันหรอก มันก็ย่อมมีวันที่เราอยากเป็นส่วนหนึ่งในสังคมกระแสหลัก อยากเป็นสาวป๊อบปุล่าในสายตาคนทั่วไปบ้าง ในตอนนั้น เราก็จะ"แต่งตัวเพื่อให้คนอื่นชื่นชม" ใช่ หมายความว่า ถึงจะไม่ใช่ชุดโลลิต้า แต่เราก็มีความสุขที่ได้ใส่เสื้อผ้าตามเทรนด์ ตามความชอบของกลุ่มเป้าหมาย เพราะนั่นคือความต้องการของเราในวันนั้น

 แต่ในวันที่เราตัดสินใจ"แต่งตัวเพื่อตัวเอง" สายตาคนรอบข้างจะไม่สามารถทำอะไรเราได้ เราจึงเลือก"สิ่งที่เราอยากจะเป็น"ได้โดยไม่ต้องแคร์คำพูดของใครๆ และให้ความสุขกับตัวเองได้10000% (แน่นอนว่า สิ่งเดียวที่เรายังแคร์คือ TPO)

แบบนี้แหละ การแต่งตัวทุกวันจึงสนุกมาก

________________________

นี่เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของเรา เพราะชอบมีคนมาถามว่า เจอคนมาว่าทำไงดี อะไรแบบนี้

นี่คือวิธีจัดการความคิดของเรา 

แค่อยากแชร์ เผื่อจะเป็นแนวทางหนึ่งให้คนที่เจอเรื่องแบบนี้เหมือนกัน