ส่วนตัวแล้ว ชอบเหลือเกิน ไอ้ละครรักข้ามภพข้ามชาติ ผ่านเป็นแสนล้านปีฉันก็ยังรักเธอเพียงคนเดียว น้ำเน่า ซ้ำซาก แต่ชะนีขี้อ่อนไหวชอบอะไรโรแมนติคอย่างชั้นนี่ชอบนักแล ยิ่งรันทด เศร้าเคล้าน้ำตาก็ยิ่งชอบบบบบบ ส่วนเรื่องที่จะนำมารำลึกให้คนอ่านได้ยลกัน กะคื้อออ ภูตพิศวาส นั้นเองงง

จะเล่าเนื้อเรื่องจากความทรงจำล้วนๆ ผิดพลาดอย่างไรก็ให้อภัยกันด้วยนะคะ (ไหว้ย่อ) 

ดาว(นุ่น วรนุุช) เป็นวิญญาณที่ตายช่วงสงครามโลกครั้งที่2 ที่ถูกสะกดเอาไว้ จนกระทั่งมารุต (เขตต์ ฐานทัพ) นักศึกษาคณะจิตรกรรม (ไหม) ซึ่งเดาเอาจากการแต่งตัวเซอร์ๆ ถือกระดานวาดรูปไปมา บังเอิ๊ญได้คลายมนต์สะกดโดยไม่รู้อิโหน่อิเหน่ เลยทำให้วิญญาณที่ถูกจองจำมานานของนางเอกได้เป็นอิสระเสียที มารุตเกิดถูกชะตาจึงหาวิธีช่วย เพื่อให้เธอกลับมาเป็นมนุษย์อีกครั้ง เนื่องจากร่างของดาวยังสมบูรณ์ไม่มีบุบสลาย (ได้ไงวะ) แม้จะผ่านเป็นหลายสิบๆปีก็ตาม 

เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวกับรักข้ามภพใดๆ แค่อยากเล่าเฉยๆ อิอิ 

ส่วนตัวชอบการนำเสนอภาพลักษณ์ของนางเอกมากๆ นุ่งซิ่น เสื้อสีขาวพอดีตัว ผมยาวสลวยผูกดอกจำปีคลอเคลียไว้ โหยยยยย แล้วนุ่นอ่ะนุ่นวรนุช บอกได้คำเดียวว่าตายอย่างสงบ งามมมม งามปะล้ําปะเหลือ  แม่คุณ คนอะไรจะสะอาดบริสุทธิ์ผุดผ่องขนาดนั้นนน ภาพลักษณ์คือผ้าขาวเว่อร์  อิชั้นนี้อยากจะเอาจำปีทั้งสวนมาพันทั้งหัวไปเล๊ยย นาทีนั้นต้องสู้แล้วป่ะ ตัวอย่างที่ดีขนาดนี้ เยาวชนอย่างเราในตอนนั้นต้องทำตามแล้วป่ะ บอกเลยว่าไม่พลาด

คือคนดูอย่างเราๆ ก็ต้องดูออกแล้วไหม ว่านางเอกจะมาสายไหน เห็นอย่างนี้ก็ต้องมุตาแล้วเปล่าวะ เตรียมใจเช็ดน้ำตาดูความมหาวิบากกรรม วินาศสันตะโรได้เลย คนดูที่ด่านางเอกว่าไม่สู้คน โง่ ก็คือ หยุดก่อนอานนท์ (เบรกดวยฝ่ามืออรหันต์) แต่งแบบนี้ ซิ่นยาวเลยตาตุ่มขนาดนี้ จะมาใจเริงไม่ได้ มันไม่ใช่อ่ะกิ๊ฟ พวกเธอหวังความซาบซ่าดั่งโซดาฟองผุดปุดๆจากน้ำเปล่าไม่ได้ มันไม่ด้ายยยย 

ถึงเรื่องนี้จะแนวดราม่าจ๋า แต่ความโรแมนติกก็คือทะลุปรอทมากจ้า หวานขึ้นตา เดี๋ยวก็ร้องไห้ เดี๋ยวก็เขินกัดหมอน คนดูอย่างชั้นแทบจะเป็นไบโพล่าแทน แต่ส่วนใหญ่ก็จะดูไปก่นด่าไปถึงนางเอกของเรื่อง ทำไมโง่งี้วะ โว๊ะ ไม่ล้ายหลั่งจายอั๊วเลย (อ้าว ตกลงยังไง อีคนเขียน) 

แหมมมม เข้าใจคำว่า 'เข้าใจแต่ทำไม่ได้' ไหมคะ ใช่ค่ะ ดิชั้นเป็นคนแบบนั้น ก๊ากกกก หาความเอาแน่เอานอนไม่ได้ แต่นางก็น่าด่าจริงจริ๊ง ขนาดตอนนั้นเป็นแค่เด็กตัวกะเปี๊ยกยังอารมณ์เสีย รับไม่ได้อย่างแรวงหนิ้ คิดดูว่าถ้าดูตอนนี้จะเป็นยังไง 

ทึ้งหัวมันไปเลยลู้ก! ตบอีก! ตบแรงๆ เอาให้ปลิวไปถึงสุไหงโกลก อย่าให้อีนางร้ายมันได้กลับม๊าาา ภูติพิศวาส2018 มันต้องยังงี้!   ค่ายไหนจะรีเมกก็ขอให้ได้อย่างนี้นะคะ ยุคนางเอกเจ้าน้ำตามันได้ตายไปจากโลกนี้แล้วค่ะ จวั้ม!  หึหึ 

แหมมัวแต่ด่านางเอกจนลืมเรื่องเพลงไปเลย 555555 โว้ยยย บ่งบอกถึงความอัดอั้นที่เก็บไว้มานาน 

สำหรับเพลงประกอบขอบอกว่า ทำได้ดีมากค่ะ ปรบมือ!    ฮือออออ เพราะจ๊น อธิบายไม่ถูก สำหรับใครที่ไม่เคยดู คุณฟังเพลงนี้ก็สามารถรู้เรื่องทั้งหมดอ่ะ คือเพลงมันสื่ออารมณ์ถึงความฟันฝ่าอุปสรรคเพื่อความรักของคนท้ั้งสองได้ดีมาก รับรู้เลย ว่าความรักทั้งคู่มันยิ่งใหญ่ สำคัญต่อชีวิตพวกเขายังไง ฟังแล้วซึ้ง ทำนองก็เพราะ ถ้อยคำก็สละสลวย อยากคล้องพวงมาลัยให้คนทำเพลงกะนักร้อง ฮือออ ผลงานพวกคุณคือความดีงามในชีวิตของเรา ขอบคุณค่ะ (ไหว้ย่อ)