หอม






กลิ่นหอมล่องลอยแตะจมูกผม

กลิ่นหอมล่องลอยสัมผัสผม

กลิ่นนั้นวนเวียน

ในความคิดของผม






พลันจางหายไป






หากทุกครั้งนึกถึงเธอผู้เป็นที่รักคราใด






กลิ่นหอมนั้นจะกลับมาอีกครั้ง






บางครั้งผมไม่อยากได้กลิ่นนั้นเลย







ผมเบื่อ

ผลักไส

เฉยฉา






ผมโกหก







ทุกครั้งที่ได้กลิ่นนั้น

คล้ายผมกำลังเดินเล่นในเมือง

ของผม

กับเธอ

เพียงสองคน







ที่ๆมีต้นไม้แห่งความหวัง

สุสานแห่งความฝัน

ดอกไม้แห่งความรู้สึก

ทางเดินแห่งกาลเวลา

คละคลุ้งด้วยรสกาแฟแห่งชีวิตและหมอกหนาแห่งอนาคต








เธอบอกกับผม

เราทั้งสองคนต้องได้นั่งด้วยกันภายในร้านกาแฟอีก

ผมยิ้มและไม่ได้ตอบอะไร

เพราะหมอกไอแห่งอนาคตนั้นช่างแปรปรวน

ยากที่เหล่านักดื่มกาแฟนั้นจะคาดเดา








กลิ่นหอมจางหายไป








พร้อมกับที่ว่างเปล่าตรงหน้า








พร้อมกับแก้วกาแฟเปื้อนลิปสติกที่เธอ

น่าจะ

ทิ้งไว้ให้ผมจดจำ









พลันคลื่นยักษ์ภายในดวงตาค่อยๆรินไหล









ที่รัก

ผมคิดถึงคุณ






- จบแล้วจ้าาาา เรื่องทั้งหมดมาจากการที่เราดื่มกาแฟแล้วเรานึกถึงคนๆนึงล้วนๆเลย 5555