1. คุณเป็นใคร? คุณทำงานอะไรและนานแค่ไหนที่คุณทำงานนี้?

     ผมชื่อร็อบ เกรย์ และผมเป็นช่างภาพในโมโตจีพี ปีนี้เป็นปีที่ห้าที่ผมทำงานในโมโตจีพี และก่อนหน้านั้น ผมเป็นช่างภาพใน British Superbikes และ World Superbikes.

    

2. ตอนที่คุณเริ่มต้นงานนี้ อะไรคือสิ่งที่ทำให้คุณรู้สึกว่า 'นี่แหละที่ฉันอยากทำ'?

    จุดเริ่มต้นมาจากการเป็นคนดูก่อน ผมไปดูที่สนามแข่งท้องถิ่น Brands Hatch และผมก็ไปดู British Superbikes และ Touring Cars ด้วย ตอนแรกผมไม่มีกล้องอะไรเลยนะ ไปเพื่อสนุกกับการแข่งล้วนๆ พอได้ไปดูอีก เพื่อนผมให้ยืมกล้อง ในตอนนั้นผมไม่มีกล้องดิจิตอลหรือเคยถือมันเลย แต่จำได้ว่าผมลองถ่ายและล้มเหลวหลายรอบมาก แต่มันก็ทำให้รู้สึกตื่นเต้นดีนะ จากนั้นผมก็ไปชมหลายๆสนามมากขึ้นเท่าที่จะทำได้และฝึกถ่ายจากขอบรั้วด้วยอุปกรณ์ขั้นพื้นฐานและพยายามทำให้มันดีมาเรื่อยๆ

     งานชิ้นแรกของผมที่ปรากฏออกสู่สายตาชาวโลก น่าจะเป็นการชนของ Shane 'Shakey Bryne'. โชคดีที่เขาโอเค แต่เขาก็ชนไปที่ Hawthorns bend, Brands Hatch ด้วยความเร็วสูง ผมถ่ายแบบเป็นลำดับเหตุการณ์ภาพนั้นและมันเป็นภาพชุดแรกที่ถูกพิมพ์ออกมาในนิตยสารการแข่งมอเตอร์ไซค์ จำได้ว่าตอนนั้นผมซื้อถึงสองเล่มเลย และจนถึงตอนนี้มันก็ยังมีอยู่!!!

     ตั้งแต่นั้นมา ผมก็พยายามถ่ายรูปเพื่อให้มีงานพิมพ์ปล่อยออกมา ผมจะเรียนเพื่อการเป็นมืออาชีพมากกว่าเพื่อถ่ายรูปสวยๆ

     

3. เวลาที่มีคนถามคุณว่า ภาพไหนที่คุณถ่ายออกมาแล้วชอบมากที่สุด? ภาพแรกที่คุณนึกถึงคืออะไร?

  มันเป็นคำถามที่ตอบยากนะ ผมค้นพบว่า ในแต่ละฤดูกาล จะมีลิสต์ภาพที่ชื่นชอบ ซึ่งมันมักจะเกี่ยวกับช่วงเวลาที่แสดงออกออกถึงความรู้สึก ยกตัวอย่าง เช่น ปีที่แล้ว(2019) เป็นภาพการฉลองชัยชนะของดานิโล เปตรุ๊ชชี่ที่บ้านเกิดของเขา และภาพมาร์ค มาเกซปีนกำแพงยางรถขึ้นไปร่วมฉลองชัยชนะร่วมกับแฟนๆที่อารากอน?

    ทั้งสองภาพนี้แสดงความรู้สึกมากมายและโดดเด่นมากๆท่ามกลางภาพอื่นๆ

5. คุณมีอะไรที่เกี่ยวกับการถ่ายภาพไหม ที่เป็นแรงบันดาลใจให้คุณ?

   ผมได้รับแรงบันดาลใจมากมายจากกีฬาประเภทอื่นๆ โดยเฉพาะการปั่นจักรยานเสือภูเขา (Mountain Biking) สภาพแวดล้อมต่างๆมันรวมเข้าด้วยกันแล้วดึงดูดใจผมมากจริงๆ และมันก็เป็นสิ่งที่ผมพยายามดึงเอามาใช้กับงานในโมโตจีพี

5. อุปกรณ์อันไหนที่คุณใช้บ่อยที่สุดและกระเป๋าใบไหนที่คุณใช้เป็นหลัก?

 

    อุปกรณ์หลักๆที่ผมใช้คือ 2x Canon 1DX, 70-200, 16-35, และ 400mm. มันค่อนข้างหลากหลายแบบขึ้นอยู่กับประเภทของงาน แต่ที่พูดมาคือสิ่งที่ผมใช้เป็นประจำ ผมต้องเดินทางไปทั่วโลกด้วยอุปกรณ์เหล่านี้ และต้องรักษามันให้ปลอดภัยตลอดการขนส่ง และในช่วงห้าปีที่ผ่านมา ผมมีกระเป๋าเดินทางที่ยอดเยี่ยม เพราะผมใช้แผ่นกันกระแทกแบบครบวงจรของ Think Thank 

   เมื่อไม่นานมานี้ ผมเพิ่งใช้แผ่นกันกระแทกกรณีฉุกละหุก มันง่ายต่อการเก็บในกระเป๋าและใช้เวลาสภาพอากาศเปลี่ยน ผมมีแผ่นกันน้ำเวลาที่คิดว่าฝนจะตกต่อเนื่องและติดต่อกันนานแน่ๆ กับเวลาที่ไม่แน่ใจว่าฝนจะตกหรือเปล่า

6. มีคำแนะนำอะไรสำหรับคนที่เขาอยากเป็นแบบคุณไหม? 

   คำแนะนำที่ผมอยากให้คือ ออกไปถ่ายรูปเยอะๆเท่าที่คุณจะทำได้ กิจกรรมท้องถิ่น งานกีฬาต่างๆ และติดต่อกับทางนิตยสาร เว็บไซต์ หนังสือพิมพ์ ทีมต่างๆ และมองหาโอกาสที่จะนำเสนอพวกเขาด้วยรูปภาพที่คุณมี

   ให้คุณค่าและเวลากับตัวเอง ขายผลงานของคุณและตั้งเป้าหมายในแต่ละฤดูกาลหรือแต่ละปี เพื่อบรรลุมันให้ได้และพัฒนาทักษะฝีมือของตัวคุณเอง ติดตามช่างภาพกีฬาอื่นๆที่แตกต่างกัน เพื่อสร้างแนวคิดรูปแบบที่คุณชอบ และประเภทที่คุณอยากจะถ่ายในสักวันหนึ่ง 

   การไปดูงานเวิร์คช็อป ที่เปิดฝึกสอนถ่ายภาพ คำแนะนำจากช่างภาพมืออาชีพคนอื่นๆ สิ่งนี้จะช่วยรวมทุกอย่างเข้าด้วยกัน และยิ่งกว่านั้นคุณจะเข้าใจสิ่งต่างๆมากขึ้น 

   สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ 'ห้ามปล่อยให้คนอื่นมาบอกว่าคุณว่าคุณทำไม่ได้เด็ดขาด!!!' 

   แน่นอนว่า การที่เราทำในสิ่งที่มีคุณค่า มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย มันคืองานและความมุ่งมั่นตั้งใจที่ยิ่งใหญ่ แต่ถ้าคุณอยากทำมันจริงๆ คุณสามารถทำมันได้แน่นอน!!!

ป.ล. อันนี้ขอแปลแบบไม่ใช้ภาษาสวย อยากลองแปลแนวอื่นๆบ้าง

https://www.thinktankphoto.com/blogs/thinktank/five-minutes-with-rob-gray-motogp-photographer

#แปลMotoGP 

#viñagallery