ไม่รู้ว่าต้องโตท่ามกลางหมู่ดอกไม้
เธอจึงได้ครอบครอง
ถึงคุณ ที่รักของฉัน
วันที่ 4 เดือน 3 เมื่อ 9 ปีที่แล้ว
เราเจอกันครั้งแรกเธอจำได้ไหม
เธอใส่ชุดกระโปรงสีฟ้าแสนน่ารัก เข้ากับผมสีทองสวยของเธอ
ส่วนฉันใส่ชุดผู้ดีสีฟ้าขาวที่เตรียมแต่งไปรับเธอตั้งแต่เมื่อคืน
ถึงแม้ความทรงจำแรกของเราจะไม่สวยงามนัก
ฉันลืมกล่าวทักทายเธอ ทั้งยังรีบจนเดินไม่รอเธอ
วันนั้นทุกอย่างรีบร้อนและวุ่นวายไปหมด
แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันจำได้แม่นตั้งแต่นาทีแรกที่ได้เห็น
สดใสร่าเริง เพ้อฝัน และสวยงาม คำจำกัดความ ‘
ทุกครั้งที่เธอยิ้ม หรือหัวเราะ ฉันก็อดไม่ได้ที่จะแอบยิ้มตาม
แต่ก็ทำได้แค่แอบนั่นแหละ มันอันตรายเกินไป…
เกิดมาก็ตั้งหลายปี เพิ่งรู้เหมือนกันว่ารอยยิ้มทำให้เกิดแผ่นดินไหวในหัวใจได้
ฉันเคยนึกสงสัย จนเดินไปถามผู้รอบรู้ตัวสีฟ้าถึงในป่าพิศวง
“
ท่านตอบฉันว่า “ไม่ใช่กับมนุษย์ทุกคน แต่ฉันเป็นแค่เฉพาะเธอ”
ฉันไม่เข้าใจในสิ่งที่ผู้รอบรู้กล่าว ไม่เข้าใจว่าหมายถึงอะไร
ช่างน่าแปลกรอยยิ้มจากสาวงามที่สุดกลับเทียบไม่ได้เลยกับรอยยิ้มจากมนุษย์ธรรมดาอย่างเธอ
จนเมื่อนั้นเอง
เธอมีหลากล้านเม็ดทรายทะเล
เมื่อมองนัยตาของเธอ เจอหมอกรุ้งพร่างพราว
และค้นพบเพลงหนึ่งที่เพราะที่สุดเมื่อเธอได้พูดออกมา
วันที่ 4 เดือน 3 เมื่อ 7 ปีที่แล้ว
ผ่านมาสองปีหลังจากดินแดนของเราได้รับความสุขสงบกลับมา
จนถึงตอนนั้น ฉันก็ยังไม่กล้าพูดความรู้สึกในใจที่มีต่อเธอออกไป
ความกลัวทุกอย่างมันถาโถมเข้ามาทุกครั้งที่ฉันจะปริปากพูด
กลัวเธอจะโกรธฉัน กลัวเธอจะไม่กลับมาที่ดินแดนแห่งนี้
กลัว
แต่แล้วโชคชะตาก็เข้าข้าง
ในวันนั้นที่ไม่มีใครมาทันเวลาน้ำชา มีเพียงแค่ฉันกับเธอ
ฉันผู้มีกายเป็นมนุษย์ แต่มีหูยาวสีขาวเหมือนกระต่าย
เธอผู้เป็นมนุษย์ ผู้แสนกล้าหาญและช่างเพ้อฝัน
จากเดิมทีเก้าอี้ของเราห่างกันคนละฟาก แต่ฉันตัดสินใจเขยิบไปนั่งข้างเธอ
หลังจากนั้นเราก็ตกลงไปเดินเล่นด้วยกัน
ฉันยังจำได้อยู่เลยแสงแดดอ่อน ๆ ยามบ่าย ใต้ต้นไม้ยักษ์อายุกว่าพันปี
ฉันกับเธอเราอ่านหนังสือด้วยกัน ผลัดเปลี่ยนเรื่องราวสุดเพ้อเจ้อด้วยกัน
ตั้งแต่ตอนนั้นฉันรู้ทันทีว่า เสียงของเธอ คือเพลงโปรดอันดับหนึ่งของฉัน
พอตกเย็นเราสองคนนึกสนุกอะไรก็ไม่รู้ แอบย่องเข้าไปในสวนกุหลาบ
แอบหยิบสีของช่างทำหมวกไปแต้มสีให้กุหลาบสีขาว
จนเป็นสีแดงบ้าง สีชมพูบ้าง แปลกหน่อยก็สีดำ
ก่อนจะโดนทหารไพ่ไล่เตพิดออกจากวัง
คิดแล้วก็ตลกดีเนอะ ฉันกับเธอวิ่งหนีกันจนเหนื่อยหอบ
แต่สุดท้ายก็หันมาหัวเราะใส่กัน
แล้วหลังจากนั้นมา เราก็เริ่มได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น
ขอบคุณนะ
ไม่ใช่เธอ แต่ขอบคุณที่วันนั้นทุกคนมาไม่ทันเวลาน้ำชา :)
ความเดียวดายสลาย
ฉันขอบคุณและให้คำสัญญา
วันที่ 4 เดือน 3 เมื่อ 6 ปีที่แล้ว
เชื่อไหมคืนก่อนวันนั้นฉันนอนไม่หลับ
นอนคิดวนไปวนมาถึงสิ่งที่จะทำในช่วงบ่ายของวันนี้
ฉันต้องการทำมันออกมาให้ดีที่สุด
8
ไม่เคยรู้สึกว่าการเลือกเสื้อผ้ายากเท่าวันนี้เลยจริงๆ
จนสุดท้ายฉันก็เลือกชุดนั้น
หลังจากแน่ใจแล้วว่าตัวเองดูดีที่สุดในชีวิต
ฉันก็ไม่ลืมที่จะเดินไปหยิบนาฬิกาพกสีขาว เรือนสำคัญ
นาฬิกาบอกเวลาบ่าย 2 โมงตรง
ฉันมารอเธอที่ใต้ต้นไม้ยักษ์ ที่จุดนัดพบลับของเรา
เธอรู้ว่าฉันไม่ชอบคนสาย และเธอก็มาตรงเวลา
“
‘
ส่วน ‘อลิซ’
ฉันจับมือของเธอทั้งสองข้าง และวางนาฬิกาเรือนนั้นลง
“
ถ้าเธอตกลงเธอช่วยรับนาฬิกาเรือนนี้ไว้ได้ไหม
แต่ถ้าคำตอบคือไม่ ฉันขอให้เธอค่อย ๆ วางมันลง
ฉันพูดออกไปด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่จริงใจ
เพราะฉันอยากให้เธอรับรู้ถึงความรู้สึกของฉันจริงๆ
ฉันลุ้นคำตอบตัวโก่ง จนมือสั่นขาสั่นไปหมด
และเธอเองก็เจ้าเล่ห์นัก ทำท่าเหมือนจะวางมันลง
แต่สุดท้าย…
เธอก็รับนาฬิกานั้นและคล้องไว้กับคอตัวเอง
วินาทีนั้นฉันดีใจยิ่งกว่าได้สวนแครอทพันไร่
เธอรับรักฉัน เธอตกลงคบกับฉัน
ฉันสัญญาที่รักว่า ต่อจากนี้สายตาฉันจะมีไว้มองแค่เธอ
Thank you, MY SWEETHEART.
ดวงดาวทั้งฟ้าต้องเสียใจ
ตราบที่โลกนี้มีคนอย่างเธอ
ที่รัก ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ก็ 6
เวลาผ่านไปเร็วเหมือนฉันแอบหมุนนาฬิกาเองเลยว่าไหม
ไม่น่าเชื่อเลยว่าวันนี้จะมาถึง แต่ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ
ในขณะนี้ฉันกำลังอยู่ในชุดสูทสีดำ กับรองเท้าหนัง
หรือที่เขาเรียกกันว่า ‘
วันนี้เป็นวันแต่งงานของเรา และวันครบรอบ 6ปีที่คบกันพอดี
ที่เคยบอกว่าวันขอคบตื่นเต้นมากแค่ไหน ฉันขอถอนคำพูด
วันนั้นมันธรรมดามากเมื่อเทียบกับวันนี้
ทั้งตื่นเต้น ทั้งดีใจ อยากจะให้เธอออกมาจากห้องแต่งตัวเร็วๆ
อีกเพียงชั่วโมงเดียวเท่านั้นที่รัก เราก็จะได้เจอกันแล้ว
ฉันอยากเห็นว่าชุดที่ราชินีสั่งตัดให้เธอสวยมากแค่ไหน
ฉันอยากเห็นว่าช่างทำหมวกทำหมวกแบบไหนให้เป็นของขวัญ
ฉันอยากเห็นอลิซ เจ้าสาวผู้เป็นแสงแดดของชีวิตกระต่ายสีขาว เจคอป
นาฬิกาบอกเวลาครบ 1 ชั่วโมง
บัดนี้ฉันยืนอยู่ในห้องใหญ่ที่ถูกจัดตกแต่งอย่างสวยงามในพระราชวังของราชินี
ถัดไปจากฉันคือหนอนผีเสื้อผู้รอบรู้ ที่วันนี้ทำหน้าที่เป็นบาทหลวง
ทันใดนั้นเองที่แฝดยักษ์ตะโกนขึ้นพร้อมกัน “อลิซ! อลิซมาแล้ว”
ฉันรีบยกมือขึ้นจับเสื้อผ้า และจับใบหูยาว ๆ ของฉันให้เข้าที่เข้าทาง
ก่อนที่ประตูบานใหญ่จะเผยให้เห็นผู้หญิงที่งดงามที่สุด
เธอเดินมาพร้อมกับช่างทำหมวก เขาพาเธอมาส่งตรงหน้าฉัน
ว่าแล้วเชียวชุดที่ราชินีสั่งตัดช่างสวยสง่า แต่มันดูเปล่งประกายมากขึ้นเมื่ออยู่บนตัวเธอ
หมวกที่ช่างทำหมวกทำให้เป็นของขวัญวันแต่งงานช่างเหมาะกับคนน่ารักแบบเธอ
เสียใจด้วยนะคุณท้องฟ้า
ไม่มีดาวดวงไหนที่สวยกว่ารอยยิ้มของคนตรงหน้าฉันเลย
เจคอป คือกระต่ายขาวที่โชคดีที่สุดในโลก
เมื่ออ่านความหมายทุกคำกวี
ตราบที่โลกนี้ยังมีชื่อเธอ
‘อลิซ’
ขอบคุณที่เธอเดินตามฉันมาเมื่อ 9
ขอบคุณที่เธอตัดสินใจมาใช้ชีวิตอยู่ที่ดินแดนพิลึกแห่งนี้
ขอบคุณ 7 ปีที่แล้ว วันที่ทุกคนมาไม่ทันเวลาน้ำชา
ขอบคุณ 6 ปีที่แล้ว วันที่เธอตอบตกลงคบกับกระต่ายอย่างฉัน
ขอบคุณที่เมื่อไม่กี่เดือนมานี้วันที่เธอตอบตกลงอีกครั้ง
วันที่ฉันพูดกับเธอว่า “แต่งงานกันนะที่รัก”
วันนั้นคือวันเดียวที่ฉันดีใจที่ได้เห็นน้ำตาของเธอ
จนมาถึงวันนี้ ในขณะนี้ ที่ฉันกำลังอ่านคำสาบานฉบับนี้ต่อหน้าเธอ
ขอบคุณที่เธอเลือกฉันให้เป็นคนดูแลเธอนับจากนี้ต่อไป
ขอบคุณที่รัก และเอาใจใส่กันมาโดยตลอด ทั้งยามสุขหรือยามทุกข์
ฉัน เจคอป กระต่ายสีขาวผู้กุมเวลาแห่งวันเดอร์แลนด์
ขอสัญญาว่าจะรักและดูแลอลิซ หญิงสาวช่างเพ้อฝันจากโลกมนุษย์
ไปจนกว่าโชคชะตาจะพาเราแยกจากกัน...
ฉันรักเธออลิซ
ได้โปรดให้ฉันเป็นคนสุดท้าย ได้ไหม
เธอจะเป็นคนที่ฉันยกใจ เก็บไว้
เก็บไว้ให้เธอผู้เดียว
ทั้งในยามสุขและยามยาก ในยามไข้และสบายดีจะรักเธอ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in