Story: first date

Pair: Lisoo

Author: yeeshyoosh

Thai trans: 01010110

Source: https://my.w.tt/1i9VUUCwTU

—

first date

"เธอเป็นคนงี่เง่า ลิซ่า" จีซูออกความคิดเห็น หัวเราะขบขันตอนที่ลิซ่าล้มลงไปเป็นครั้งที่ 100 ของวันนั้น ลิซ่ามุ่ยหน้าน่ารักและดิ้นรนเพื่อลุกยืนขึ้นบนพื้นลื่นของลานสเก็ตน้ำแข็ง

"ก็มันยากอ่ะะ!" ลิซ่าประท้วง สเก็ตน้ำแข็งของเธอถูกเกี่ยวพันด้วยปลายผ้าพันคอยาวอย่างน่าตลก เธอล้มลงอีกครั้ง เผชิญหน้ากับน้ำแข็งก่อน จีซูระเบิดหัวเราะออกมาและก้มลงข้างๆ เธอยิ้มอย่างรักใคร่เอ็นดู

"มาเถอะลิซ" จีซูพูดพร้อมหัวเราะเบาๆ เธอวนผ้าพันคอของลิซ่ารอบคอของเธออีกสองสามครั้งเพื่อลดความยาวและยื่นมือของเธอออกมา ลิซ่าจับมืออย่างสุดซึ้งและพวกเขายืนขึ้นด้วยกัน จีซูยิ้ม มือของลิซ่าอบอุ่นแค่ไหน 

"ไปช้าๆนะ" จีซูสั่ง "ขยับเท้านี้ไป อย่างนี้นะ และตอนนี้ก็แบบนี้"

ลิซ่าล้มลงไปที่พื้นอีกครั้ง กางเกงยีนส์ของเธอเปียกปอนจากการลื่นล้ม เข่าและฝ่ามือของเธอก็เจ็บจากการล้มลงสู่พื้น

"ฉันทำอย่างนี้ไม่ได้จริงๆ!" เธอหัวเราะ

"มาเลย! เธอทำได้ ฉันเชื่อเธอนะ" จีซูพูด แล้วก็ช่วยเธออีกครั้ง

"เธอแค่ต้องฟังฉัน"

"โอเคโอเค" ลิซ่าตกลงและเริ่มคัดลอกการเคลื่อนไหวของจีซูอย่างระมัดระวัง "ฉันจะฟังพี่"

ชั่วโมงถัดไป (ที่ทรมานนานโคตร) กระนั้นมาจีซูก็สามารถสอนลิซ่าให้เล่นสเก็ตน้ำแข็งจนได้ถึงระยะประมาณ 3 เมตร จีซูไม่รู้สึกเลยว่ามือของเธอเย็นเฉียบเป็นน้ำแข็งตอนสัมผัสกันและเธอค่อนข้างมั่นใจว่าเธอสะดุดหัวเข่าตลอดเวลาที่ลิซ่าลากเธอล้มลงไปที่พื้นด้วย แต่เธอคิดว่ามันก็คุ้มค่าเพราะลิซ่าดูเหมือนจะมีความสุขกับตัวเองหลังได้เรียนรู้จากมัน

"ขอบคุณที่สอนฉันนะพี่จีซู" ลิซ่ายิ้มขณะพวกเขานั่งอยู่บนม้านั่งข้างๆกันและถอดรองเท้าสเก็ตน้ำแข็งที่เช่ามา

จีซูยิ้มกลับไปเบาๆ หัวใจของเธอวูบวาบเพราะรอยยิ้มของลิซ่า "ไม่เป็นไร ฉันสนุกมากเลยนะ"

"ขอบคุณสำหรับวันนี้นะพี่จีซู" ลิซ่ากล่าว "ฉันก็สุขใจที่มีช่วงเวลาที่ดีเหมือนกัน"

"โอเคลิซ่า" จีซูหัวเราะ "อยากได้ช็อคโกแลตร้อนไหม?"

"อยู่แล้ว!" ลิซ่าเห็นด้วย รู้สึกตื่นเต้นเหมือนเด็กน้อย จีซูแค่ยิ้มให้ด้วยความรักต่อการกระทำของเธอและพาเธอไปที่ร้านกาแฟถัดจากลานสเก็ตน้ำแข็ง เธอสั่งเครื่องดื่มและนั่งลงตรงข้ามกับลิซ่าที่บูธ จ้องมองออกไปที่ลานสเก็ตน้ำแข็ง ผู้คนยังคงเล่นสเก็ตกันอยู่ ในสีแสงนี้ ด้วยมุมมองตรงนี้ จีซูคิดว่าเธอช่างดูสวยงาม เธอจะเปิดปากพูด แต่ลิซ่าก็ขัดขึ้นมาเสียก่อนเธอ

"จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าแชงไม่ชอบเล่นสเก็ตน้ำแข็งล่ะ?" ลิซ่าถามอย่างเป็นกังวล หันกลับไปที่จีซูด้วยความสนใจ

รอยยิ้มของจีซูสะดุดเล็กน้อย แต่เธอไม่ได้แสดงออกมา

"เธอจะชอบแน่ลิซ่า- เธอบอกว่าเดทวันแรกในอุดมคติคือการเล่นสเก็ตน้ำแข็งนะ" จีซูพูด "มันจะเป็นไปด้วยดี ไม่ต้องกังวลนะ"

"อ่าาา" ลิซ่าร้องออกมาเหมือนเด็กๆ "ฉันแค่ประหม่าไปเอง! อย่างน้อยตอนนี้ฉันก็สามารถเล่นสเก็ตได้แล้ว ต้องขอบคุณพี่จีซูเลยนะ" เธอยิ้มให้จีซู

จีซูยิ้มส่งคืนไปแบบครึ่งใจ

"ฉันหวังว่าเธอจะสนุกไปกับมัน"

"เธอจะสนุกนะ" จีซูยืนยัน เธอดื่มช็อคโกแลตร้อนอย่างรวดเร็วแม้อุณหภูมิจะสูงที่เกือบจะเผาผลาญเธอลำคอได้

ลิซ่าจ้องออกไปนอกหน้าต่างด้วยรอยยิ้มสุดขีด "พี่คิดว่าการจูบกันในวันแรกนั้นมันจะมากไปหรือเปล่า?"

จีซูรู้สึกถึงหัวใจมันล่วงหล่น "ไม่ ไม่หรอกนะ ถ้าเธอคิดว่าเธอเป็นคนนั้น คนที่ใช่น่ะ" เธอตอบ

"ฉันจะทำ ฉันคิดว่าเธอเป็นคนนั้นจริงๆนะ"ลิซ่าถอนหายใจอย่างมีความสุขเต็มเปี่ยมให้จากนั้นจีซูจึงรีบเปลี่ยนแปลงอารมณ์อย่างฉับพลัน

"เธอใกล้จะกินช็อคโกแลตหมดแล้วยัง?" จีซูถามด้วยเสียงหวาน แม้จะขัดกับอารมณ์ของเธอ "ฉันต้องกลับบ้านแล้ว ฉันลืมไปว่ามีเรื่องที่ฉันต้องทำต่อ"

“โอ้แน่นอน” ลิซ่าพูดและวางเครื่องดื่มลง

"กลับกันเถอะ!"

พวกเขาเดินกลับบ้าน จีซูตกอยู่ในความเงียบและลิซ่ากำลังพูดเรื่องราวเกี่ยวกับแชยองของเธอ แต่ละคำของลิซ่ามันบาดหัวใจที่แตกระแหงของจีซู แต่เธอยังคงยิ้มแย้มและอารมณ์ดี บอกตัวเองว่าลิซ่าช่างมีค่ายามเมื่อความสุข ถ้าลิซ่ามีความสุข นั่นก็คือทั้งหมดนั้นช่างมีความหมายมากจริงๆ -และไม่มีความหมายเท่าไหร่หากมันทำร้ายเธอ

"ฉันยังไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอตกลงจะไปเดทกับฉัน!" ลิซ่าพูดพร้อมกับยิ้มพล่าน

จีซูพยักหน้า "ฉันเชื่อแล้ว ฉันหมายถึง-มันชัดเจนเลยว่าแชงเองก็สนใจเธอมานานแล้วด้วย"

"จริงๆเหรอ?" ดวงตาของลิซ่าเบิกกว้าง "ฉันไม่รู้เลยอ่ะ ฉันลืมไปแล้วจริงๆ"

"ใช่" จีซูกระซิบกับตัวเองและให้สัญญาณ "เธอเป็นจริงแล้วนะ"

พวกเขาหยุดอยู่นอกบ้านของลิซ่า "ขอขอบคุณพี่อีกครั้งค่ะ" ลิซ่าพูดพร้อมกอดหญิงที่อาวุโสมากกว่า ทำให้หน้าของเธอแดง "ขอบคุณมากที่พี่ช่วยฉัน - พี่ลองจินตนาการดูสิว่าจะเป็นยังไงถ้าฉันทำผิดพลาดในเดทแรกเพราะฉันเล่นสเก็ตไม่ได้"

"ไม่เป็นไรหรอกลิซ่า ยินดีเสมอนะ" จีซูยิ้ม

เธอผละออกมาจากอ้อมกอด "เข้าไปข้างในได้แล้ว เจ้าเด็กบ๊อง มันหนาวนะ"

"ตกลง ขอตัวก่อนค่ะพี่!" ลิซ่าตะโกนขณะที่เธอเดินเข้าไปข้างในบ้านของเธอ

จีซูหมุนตัวกลับเมื่อประตูบ้านปิด เธอเดินกลับไปที่บ้านของเธอในถนนสายถัดไปในความเงียบรู้ว่าในวาระยาวนานนี้เธอได้ทำสิ่งที่ถูกต้องแล้ว เมื่อเธอกลับถึงบ้านเธอก็เข้านอนทันที

2 วันต่อมา จีซูได้กลับบ้านหลังจากการทำงานอย่างเหน็ดเหนื่อย วันนี้เป็นเวลาที่ยาวนานมาก ทุกชั่วโมงรู้สึกเหมือน 3 วัน และทั้งหมดเพราะเธอรู้ว่าวันนี้เป็นวันของแชยองกับลิซ่า ความรู้สึกผสมปนเปกับเรื่องราวนั้น - เห็นได้ชัดว่าเธอต้องการให้มันดำเนินไปได้ดี ฉะนั้นลิซ่าก็จะได้มีความสุขสักที แต่เธอก็ยังรู้สึกอยากจะเป็นส่วนหนึ่งของเขา ต้องการให้เป็นไปได้อย่างสุดขีด หากลิซ่าจะหันกลับมาหาเธอ จีซูก็จะแสดงให้เธอเห็นว่าความรักที่แท้จริงแล้วคืออะไร

เธอนั่งลงที่ชุดโต๊ะในครัวและเปิดโทรศัพท์ของเธอ เธอลังเลเพื่อจะตรวจสอบโซเชียลมีเดียแล้วกดแอพ 'Instagram' อย่างสั่นคลอน

มันเป็นโพสต์แรกที่เธอเห็น ภาพเซลฟี่ของแชยองกับลิซ่าถ่ายกันที่ร้านกาแฟที่มีจีซูกับลิซ่าเพียงคู่เดียวที่อยู่นั่นเมื่อหลายวันก่อน พร้อมด้วยช็อคโกแลตร้อน

จีซูสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วก็รูดข้ามไปดูส่วนที่เหลือของโพสต์ของลิซ่า วิดีโอและภาพถ่ายของแชยองและตัวเธอเองหกล้ม หัวเราะและกอดก่ายในลานสเก็ตน้ำแข็ง จีซูส่ายหัวขณะที่น้ำตาก่อตัวขึ้น

จีซูวางโทรศัพท์ของเธอลงบนโต๊ะในขณะที่น้ำตาไหล โทรศัพท์ของเธอมีข้อความอย่างต่อเนื่อง เธอจ้องมองที่โทรศัพท์และก็กลัวที่จะอ่านมัน

เมื่อเธออ่านมัน เธอถอนหายใจออกครั้งใหญ่ที่สุดและหลั่งน้ำตามากขึ้น ลิซ่าทำมันสำเร็จ เธอจูบแชยองแล้ว และเธอก็ส่งข้อความหาจีซูเพื่อบอกกัน น้ำตาไหลอาบแก้มของจีซู

เธอส่งคำตอบกลับไปถึงลิซ่า โดยบอกว่าเธอภูมิใจและมีความสุขกับเธอด้วย และมันคือความจริง

END