Story: After All These Years 
Pair: Lisoo 
Author: rozhvne
Thai Trans: 01010110
Source: http//www.asianfanfics.com/story/view/1341471/1/after-all-these-years-blackpink-lisoo

_

"ผ่านมาสองปีแล้วสินะ ยินดีที่ได้เจอเธออีกครั้ง"

จีซูพูดกับบุคคลตรงหน้าของเธอ ผู้คนมากมายเดินขวักไขว่ไปมารอบๆพวกเขา บางคนเดินเฉยๆขณะที่บางคนกำลังรีบตามให้ทันเที่ยวบินของพวกเขา สถานที่นี้เป็นจุดศูนย์กลางซึ่งอาจเป็นที่ที่ผู้คนพบความสุขที่กำลังจะกลับมาหรือเป็นสถานที่ที่หัวใจเจ็บปวดด้วยการจากลา สิ่งเหล่านี้ติดตรึงอยู่ในใจของพวกเขา สำหรับจีซูมันก็เป็นทั้งคู่ เธอมีความสุขจริงๆ  หลังจากผู้หญิงที่เธอรักเป็นเวลาห้าปีจนถึงตอนนี้อยู่ตรงหน้าเธอ แต่มีบาดแผลอยู่ในหัวใจของเธอ รู้ว่าการได้พบเจอใช่ว่าจะเพียงพอ

พวกเขากำลังยืนอยู่หน้ากันและกัน ผู้หญิงที่เธอรักมีกระเป๋าขนาดใหญ่บนบ่าของเขาสามารถมองเห็นความเหนื่อยล้าในสายตาของเขา แต่เขาก็ยังดูดีอยู่ดีหลังจากปีที่ผ่านมาทั้งหมดนี้ 

"เฮ้ ดูดีนะเนี่ย พี่"

ได้ยินคำพูดเหล่านั้นอย่างเจ็บปวด ดูดีหรือไม่นะ? แน่นอนว่าเธอไม่ มีน้ำตาซ่อนเร้นอยู่บนใบหน้าของเธอ มีความเศร้าที่เธอหวังว่าคนอื่นจะไม่สามารถมองเห็นได้ หลังจากผ่านไปหลายปีแล้วเขาก็ลืมทุกอย่างเกี่ยวกับเธอ

อาชีพของเขาทำให้เขาสนุกสนาน เขากลายเป็นหนึ่งในนางแบบชั้นนำของโลกที่กำลังร้อนแรงบนรันเวย์อย่างสมบูรณ์แบบ เธอรู้ดีว่าเขาน่าทึ่งแค่ไหน เธอรอคอยอยู่ตลอดเวลาว่าโทรศัพท์ของเธอจะเด้งด้วยการแจ้งเตือนจากเขา แต่กลับไม่มีอะไรมาเลย

"เธอเองก็ไม่เลวนี่ ลิซ่า"

นางแบบพยักหน้าและส่งยิ้มให้คนที่แก่กว่า เธอไม่อาจทราบว่าเป็นของแท้หรือไม่  ริมฝีปากของเขาโค้งงอเป็นรอยยิ้ม แต่ดวงตาของเขาไม่ได้แสดงออกมาเหมือนกัน เป็นเพราะว่าเหนื่อยจากเที่ยวบินหรือ? ในเร็วๆนี้ลิซ่ากำลังบินไปต่างประเทศเพื่อแสดงเดินแบบเฉิดโฉมไปทั่วโลก จีซูหวังว่านั่นมันจะเป็นเหตุผล เพราะมันจะเป็นที่ยอมรับของเธอเท่านั้น

จีซูเธอโกรธมาก พวกเขาสนิทกันมาก ปลายนิ้วใกล้กันแค่เอื้อมแต่เธอรู้สึกเหมือนนิ้วเหล่านั้นห่างไกลเป็นกิโลเมตรหรือปีแสง เธอรู้สึกราวกับว่าถ้าเธอพยายามที่จะแตะสัมผัสผู้หญิงคนนี้ เขาจะหายไปทันทีราวกับละอองฝุ่น เธอรู้สึกเหมือนเขากำลังจางหายไปจากสายตา ความว่างเปล่าแทรกกลางเข้ามา ราวกับว่าทั้งสองคนไม่เคยพบกันมาก่อน ถ้าหากเรื่องนี้เกิดขึ้นจริง เธอบังคับให้ตัวเองสงบลงซึ่งร่างกายของเธอไม่เห็นด้วย เธอหลุบตามองลงที่พื้นเผยให้เห็นภาพลักษณ์ที่เกือบจะร้องไห้

"งั้นพี่มาทำอะไรที่สนามบินล่ะ?" ลิซ่ากล้าที่จะถามกลับ 

จีซูกำลังคิดกับตัวเอง เธอกำลังมองหาเหตุผลที่เขาต้องการได้ยิน

เหตุผลเหรอ? ทำไมเขาไม่มีความสุขที่ได้พบกับจีซูอีกครั้งล่ะ เขาจะบอกตรงๆพร้อมใบหน้าแย้มยิ้มได้อย่างไร จีซูไม่เข้าใจ ลิซ่าอยู่ตรงนั้น เธอหยุดร้องไห้และมองตรงไปยังดวงตาของเขา

ฉันทำแบบนี้ไม่ได้

"กำลังรอใครสักคน"

จีซูตอบว่า 'เธอกำลังรอ' 

กำลังรอให้ใครบางคนบอกกับเธอว่ายังรู้สึกเหมือนเดิม

กำลังรอคนที่มาถึงและวาดแขนโอบกอดรอบตัวของเธอ  

กำลังรอคนที่ในที่สุดก็กลับมา ถึงแม้ว่าคนที่มาถึง ไม่ได้กลับมาหาเธอจริงๆ

"เยี่ยมเลย ฉันแค่อยากสัมผัสพี่สักหน่อยและฉันก็ยังมีบางที่ที่จะต้องไป"

ลิซ่าก้าวเข้ามาใกล้ชิดกับจีซู

ไม่นะ ได้โปรดอย่าทำแบบนี้

เขายังคงมีรอยยิ้มบนใบหน้า ขณะที่เขาก้าวไปอีกขั้น

อย่าขยับเข้ามานะ ขอร้องล่ะ

เขาก้าวไปอีกขั้นและหยุดลง

เขาจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาของจีซู

ลิซ่าวางมือขวาของเขา แม้ในขณะที่จีซูเห็นว่ามันยากลำบากกับสัมภาระทั้งหมด เขาตบบนศีรษะของคนแก่กว่าเบาๆและค่อยๆยิ้ม คราวนี้ดวงตาของเขาก็ทำแบบเดียวกันมันแสดงให้เห็นประกายเงางามของดวงตาและจู่ๆก็จำได้ว่าเขารักการจ้องมองกันเป็นชั่วโมงๆมากแค่ไหน ดวงตาของเขายิ้มเหมือนเดิม แต่อย่างอื่นที่เปลี่ยนไปคือตอนนี้เขามีความสุขได้โดยไม่มีเธอ

"มันเยี่ยมมากที่เจอพี่อีกครั้ง แต่ฉันต้องขอตัวลาไปก่อนล่ะ พี่จีซู"

หลังจากปล่อยคำพูดเหล่านั้นออกไป เขาเริ่มเดินผ่านจีซู มือของเขาลากไล้ลงบนเสื้อของจีซูและค่อยๆหายไปในฝูงชนวินาทีต่อมา แล้วเธอก็หาเขาไม่พบอีกเลย

จีซูไม่สนใจว่ามีคนเดินผ่านไปผ่านมาหรือเปล่า เสียงใต้ฝ่าเท้าเหล่านั้นมากมายกระทบใส่หูของเธอ ความเงียบที่เธอรู้สึกอยู่ภายในใจเธอมากเกินไปที่จะทนได้ทุกอย่าง ที่เธอทำได้คือการงอเข่าและซ่อนใบหน้าของเธอจากสายตาของคนแปลกหน้าที่ผ่านไปมา บัดซบ เธอกระซิบตัวเองและพยายามที่จะยับยั้งน้ำตาไม่ให้ไหลรินลงมา แต่เธอล้มเหลวอย่างน่าสังเวช

เขาไม่มาปรากฏตัวเลย ไปแล้วไปลับ ใครทำให้เขามีสิทธิ์ที่จะทำร้ายเธอแบบนี้?

มันเป็นความจริง ลิซ่าอยู่ที่นี่ ห่างจากเธอไปไม่กี่นิ้ว แต่เธอไม่มีแรงจะเอื้อนเอ่ยพูดถึงอะไรเกี่ยวกับเขาอีก ตอนนี้เขาจากไปแล้ว

ถ้าความเจ็บปวดที่เธอรู้สึกอยู่ตอนนี้จะไม่เกิดขึ้นเลย หากว่าเธอไม่ได้เจอผู้หญิงคนนี้เมื่อ 3 ปีที่แล้ว  เธอสงสัยว่าควรจะจัดการอย่างไร

จีซูส่ายหัวและค่อยๆลุกขึ้นยืน ทุกสิ่งทุกอย่างเลือนลาง แต่สิ่งที่เธอเห็นก็คือเสื้อผ้าของคนรอบข้างที่เธอไม่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน เธอหมดหวังที่จะเรียกร้องหาใครสักคน  ใช่เธอกำลังรอคอยใครสักคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเธอกำลังรอลิซ่า แต่ดูเหมือนว่าลิซ่าไม่มีตัวตนอีกแล้ว ลิซ่าหายตัวไปเมื่อสองปีก่อน เธอกำลังคาดหวังอะไรอยู่?

ฉันมันโง่

หลังจากหลายปีที่ผ่านมานี้เธอยังคงหวังว่าผู้หญิงที่สัญญากับเธอไว้จะกลับมาหาเธอ

หลังจากหลายปีที่ผ่านมานี้เธอไม่อยากเชื่อว่าความรักของเธอกับเขายังคงเข้มแข็งเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด

หลังจากหลายปีที่ผ่านมานี้เขายังคงเป็นผู้หญิงที่เธอหวังจะตื่นขึ้นมาพร้อมกันทุกเช้า

หลังจากหลายปีที่ผ่านมานี้ความรู้สึกของเธอไม่ได้เปลี่ยนไปเลย

หลังจากหลายปีที่ผ่านมานี้ทั้งหมดก็ยังคงเป็นของเธอ มันเป็นของเธอเสมอ

หลังจากหลายปีที่ผ่านมานี้ ลิซ่า ฉันยังคงอยากให้เธอสวมใส่แหวนบนนิ้วของฉัน แต่นั่นน่าจะเป็นฉันมากกว่าที่รู้ว่าคุณได้ทำแบบนั้นกับคนอื่นแล้ว

ฉันมันโง่จริงๆ

END