วันแรกที่ได้ Golden call -> congrats. ดีใจด้วยคุณได้เป็นแอร์เอมิเรตส์แล้ว
.
Stage 2 -> เตรียมกระเป๋า ตอนนั้นตื่นเต้นที่จะได้มาดูไบหลังจากที่พยายามสมัครแอร์ฯ มาหลายครั้ง ไม่มีใครให้ถามหรือปรึกษาว่าจะต้องเตรียมตัว มาดูไบต้องทำยังไง จริงๆไหม นั่นเป็นการขึ้นเครื่องบินครั้งที่ 3 ในชีวิตตั้งแต่เกิดมา เพราะ2 ครั้งแรก ขึ้นตอนไปเรียนที่ปักกิ่ง
.
Stage 3 -> ตอนเทรนตอนไปฝึก ตื่นเต้นมากๆ เจอเพื่อนๆเต็มไปหมด ตอนเทรนเป็น 1 เดือน4วันที่มีความสุขมาก รู้สึกว่า ได้กลับไปใช้ชีวิตมหาวิทยาลัยที่สุดแล้ว
.

Stage 4 -> ชีวิตการบิน ได้เริ่มบินจริงๆ ไฟลท์แรกที่ทำก็เจอ medical case เลย ทำ cpr แต่รองหัวหน้าเป็นคนทำ เราช่วย ตอนนั้นทำให้เรารู้ว่า สิ่งที่เรียนมา ยังไงก็ได้ใช้
. ที่นี่เวลาทีเราทำอะไรผิด เขาจะลงโทษเป็นรายคน ดังนั้นทุกอย่างต้องมีสติจนเป็นที่พึ่งแห่งตน (เคยมีปากเสียงกับเพื่อนร่วมงาน-รองหัวหน้าด้วย แต่ก็ผ่านมันมาได้ ) เคยเข้าห้องเย็นดูไบเพราะเหตุการณ์ระทึก (เล่าตอนนี้ไม่ได้)
... ทำงานไกลบ้านเราจะต้องเพิ่งตัวเองให้ได้มากที่สุดเพราะไม่มีใครช่วยเราได้ตลอด
.

Stage 5 -> ตอนนั้นที่บินปีแรกมีความสุข มากๆกับการได้ไปเที่ยว ไปเจอสถานที่ใหม่ๆ ไปเที่ยวในที่ที่เราไม่เคยไป ได้ไปเจอเพื่อนสนิทที่ไม่ได้เจอกันนานมากๆ แต่ถ้าให้ทำงานคงไม่ได้ไปเพราะไม่มีเงิน
.
Stage 6 -> home sick เริ่มคิดถึงบ้าน พอเราไปบินสัก 1-2 ปีเราจะเริ่มคิดถึงบ้าน อยากกลับไปเจอแม่เจอน้องเราจะยอมแลกไฟลท์ทำกรุงเทพมากขึ้น
—————> บางเที่ยวบินที่เราไม่อยากไป เพราะปวดหลัง นอนไม่หลับเพราะต้องตื่นเที่ยวคืนไปบิน แล้วแลนด์ถึงสถานที่ปลายทางตอนกลางวัน แต่ห้ามนอนถ้าไม่อยากjetlag )) เราจะโทรไปลาป่วยกระทันหันไม่ได้ เพราะอาชีพแอร์ การขาด /มาสาย/ป่วย เป็นอะไรที่ร้ายแรง
—————> ตั้งแต่เป็นแอร์มาไม่เคยลาป่วยเลย ขอบคุณร่างกายที่อดทนสู้มาด้วยกัน
—————> ถ้าไม่เป็นแอร์แขกไกลบ้านก็คงไม่เข้าใจว่า ครอบครัวสำคัญ เพราะวันที่เราจะโทรหาคนที่รับฟังเราตลอดเวลา คอยรอการกลับบ้านของเรา จะมีใครถ้าไม่ใช่แม่กับน้องที่รอเรา แม้ในวันที่เราไม่น่ารักเขาก็อยู่กับเรา

—————> เราทุกคนเป็นเหมือนฟันเฟือนเล็กๆของสายการบิน เขาสามารถหาคนมาแทนเราได้เสมอ เพราะใครๆก็อยากเป็นแอร์สจ๊วต .. ตอนที่ครีมสมัครแอร์ วันปฐมนิเทศเขาบอกว่า เราเป็นเพียง 5 เปอร์เซ็นต์ของจำนวนคนที่เข้ามาสมัครแอร์สจ๊วต.. ตอนนั้นภูมิใจมาก .. ( ในทางกลับกันเขาก็หาคนมาแทนเราได้ตลอดเวลาเช่นกัน)
—————-> ครีมรักและผูกพันธุ์กับอาชีพนี้มาก เพราะมันทำให้ครีมเปิดโลกกว้าง เจอคนหลากหลาย บางคนเป็นของขวัญ บางคนเป็นบทเรียน และทุกอย่างในโลกไม่มีอะไรแน่นอน ทุกอย่างอยู่ที่ mindset เรา
—————-> ก่อนที่จะล้มเลิกทำอะไรสักอย่างให้ย้อนกลับไปมองวันแรกว่า ทำไมเราถึงอยากเป็น อยากได้มัน
—————-> ให้มองที่จุดหมายแล้วเราจะไม่ท้อ

With love,
From FlywithCream พี่ครีม