ตอนนั้น คุณเหมือนจะเป็นคนเดียวที่คอยแสดงความห่วงใยคอยถามไถ่สารทุกข์สุขดิบของผม 
เราเป็นคนนอนดึกทั้งคู่ และการได้คุยกับคุณก็ทำให้ชีวิตเล็กๆ นี้ไม่ว้าเหว่เกินไป

ขอบคุณนะที่เคยจุดไม้ขีดเล็กๆ ให้โลกนี้มันไม่ถึงกับมืดสนิทหรือหนาวจัด 

ผมขอโทษ ที่ดันตอบแทนด้วยเรื่องราวอันทำให้คุณวุ่นวายใจ ทั้งที่มันเริ่มจากความใจดีของคุณแท้ๆ ผมประคองความรักด้วยความไม่เข้าใจ ทำให้ความรักฉันท์เพื่อนหรือมิตรภาพระหว่างเรามันหล่นหายไปในห้องที่มืดมิดห้องเดิมนั้นเอง

ความโง่เง่าของผมเองที่ทำให้คุณจำต้องแสดงความใจร้ายและตัดผมออกจากชีวิตของคุณ

ผมก็แค่กลับสู่ความมืดที่มันอ้าแขนรอโอบกอดผมไว้ ผมและความมืดเรามีดีเอ็นเอบางอย่างร่วมกัน ไม่ควรอุกอาจก้าวล่วงสิ่งมีชีวิตแห่งแสงอย่างคุณ

ตอนนี้ ผมแค่หวังว่ารอยเปื้อนดำที่ผมเผลอป้ายไว้ที่หัวใจของคุณ จะค่อยๆ ถูกแสงสว่างลบหายไป
หวังว่าเรื่องราวระหว่างเรา จะไม่ทำให้คุณหวาดกลัวความรัก 

ยังมีใครอีกมากที่ขังตัวเองอยู่ในห้องที่มืดมิดและเหน็บหนาว ผมหวังว่าความสว่างในหัวใจของคุณจะนำทางให้คนเหล่านั้นได้ เหมือนที่ครั้งหนึ่งคุณเคยนำทางผมมาแล้ว

และหวังว่าคนเหล่านั้นจะตอบแทนคุณด้วยหัวใจที่ดีงาม 

แม้มันจะไร้ความหมาย เพราผมรู้ว่าคุณไม่ได้เป็นห่วงผมอยู่แล้ว แต่ผมแค่อยากบอกว่า ไม่ต้องห่วงผมหรอก ผมก็แค่กลับสู่สภาพก่อนตอนโน้น มันก็ไม่ได้เลวร้ายนัก แค่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย สักวันผมก็คงล้มลงไปเอง

แต่ถ้าผมอยู่ได้นานพอ หรือดวงดาวยังพอนำทาง เราก็อาจได้พบกันอีก

โชคดีนะ
รัก

---