ไปวีคแรกก้เดินล้อบบี้เก็บจานกวาดโต๊ะ เช็ดพื้น เรายังทำไรไม่ค่อยได้มากเ่าเลยรู้สึกไร้ประโยชน์มากเลยทีเดียว เราเคว้งมาก แต่เราก้สนุกที่เราได้ทำงานหมเงินเลี้ยงตัวเองนะ ไม่ต้องเดือดร้อนพ่อแม่ แต่ก้ภูมิใจในตัวเองนิดนึงที่อดทนแรงกดดันจากผจก.กับ rm 

แตืไปในนั้นเรารู้สึกเหมือนไม่มีเพื่อนเลยนะ เรากลัวว่าเราจะทำมันออกมาไม่ดีสักเท่าไหร่ กลัวไม่ผ่านโปรกลัวคนเกลียดเรา วิตกกังวลไปหมดเลย แต่เราก้จะทำมันจนกว่า  Rm จะเลิกเกลียดเรา เรทจะทำให้ได้ทุกอย่างที่มีในแมค แต่เราแปลกใจตัวเองอยู่อย่างพูดอังกิดกับฝรั่งได้ด้วย เราต้องทำได้ เราต้องอดทน

เราคิดว่าเราหายเปนโรคละนะ จนกระทั่งในสมองมันคิดวืาเราเนี้ยไร้ประโยชน์สุดๆ ไม่กินยาเยอะๆแล้วเนอะ