การหลงใครสักคน
มันเป็นสิ่งที่ง่าย
แต่หากการรักใครสักคน
ผมคิดว่าเป็นสิ่งที่ยาก
เธอเปรียบเหมือนกาแฟถ้วยหนึ่ง
ถึงรสชาติจะขมขื่น
แต่ผมก็กินมัน
กาแฟถ้วยนี้มันพิเศษกว่าถ้วยอื่น
ถ้วยที่มีผมคนเดียวที่มองเห็น
มันเป็นความโรแมนติกและมีคารมของตัวมัน
หากเพียงแต่
ไม่ได้มีแค่ผมคนเดียวที่ชอบกาแฟถ้วยนั้น
หากเพียงใครที่ดีกว่าผม
มาแย่งกาแฟถ้วยนั้นไป
กาแฟถ้วยนั้น
ที่หายไปตลอดกาล
ก่อนที่ผมจะดื่มเป็นครั้งสุดท้าย
หรือบางที ผมอาจจะไม่เหมาะกับกาแฟถ้วยนั้น
''คุณเปรียบเหมือนความสดใสของผม
คุณเปรียบเหมือนความขมขื่น
คุณเปรียบเหมือนความสว่างและมืดในเวลาเดียว
คุณเหมือนทุกอย่างของคุณ
แต่เพียงผมไม่ใช่ทุกอย่างของคุณ''
ผมขอให้เธอสมใจในสิ่งที่เธอตั้งใจ
สักพักก็คงต้องลากันไป; )
ผ่านมาสุดท้ายก็จากไป
ถ้าวันไหนมันแย่
ผมก็คงทำได้เพียงนั้งระเบียงกับน้ำชา
และพยายามไม่เปิดเพลงที่ผมมอบให้คุณฟัง
อยู่กับตัวเองให้มาก อดทนเข้าไว้: )
สังคมมนุษย์มันน่าเบื่อแบบนี้แหละ
คงมีเพียงภาพและข้อความเก่าๆเท่านั้น
ที่ผมคงเปิดวนไปมา
พร้อมน้ำตา
ผมไม่ได้หวังให้ใครมาเข้าใจผม
เพียงแค่ผม..
เข้าใจแค่ตัวของผมก็พอ
กลางคืนกับเพลงเศร้า
เหมือนกับพายุกับสายลม
สำหรับผม
คุณก็เหมือนคนตาย
ไม่ว่าจะทำอย่างไหร่
คุณก็ไม่มีวันกลับมาหาผม
คล้ายกับนาฬิกาเรือนเก่า
คงไว้เพียงความทรงจำ
เราอาจจะเจอกันในวันที่เหมาะสมกว่านี้ก็ได้
เธอคือพระอาทิตย์
เธอคือพระจันทร์
เธอคือวันหนึ่งวัน
เธอคือเวลา5นาที
และเธอคือหัวใจ
เธอคือคนที่จากไป
เธอคือดอกไม้สีขาว ในน้ำตาเลือดของเรา
โอ้ที่ัรัก......ฉันหมดไปแล้ววันวาน
''หากตัวเธอต้องการจากไป
โปรดเลยทำได้เลยตอนนี้
หยุดเลย คำที่เคยพูดมา
อาจทำใจได้ในไม่ช้า
จบกัน เพียงแค่ เธอบอกลา
เอ่ยมัันมา แล้วเดินจากไป
ก็พอ...''
ท้ายที่สุดแล้ว ผมก็เลิกยึดติดกับคุณ
ถ้าผมไม่ลืมเรื่องราวของคุณมันจะผิดรึเปล่า: (
เพลงแด่ตัวฉันที่หายเลื่อนไปในกาลเวลา
i need a hug
uoy
moonshine
you
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in