คำเตือน: เรื่องนี้ยาวมากๆ

เรียกได้ว่าชีวิตนี้โตมากับโรคนี้ได้เลย เพราะเริ่มแรกที่รับรู้ว่าชีวิตไม่ปกติคือเมื่อ 19 ปีก่อน

ใช่ค่ะ เป็นมา19ปีแล้ว..

และจะต้องเป็นไปอีกตลอดชีวิต..

ย้อนไปเมื่อตอน อายุ 12 เป็นเด็กป.6 ที่ดูปกติดีทุกอย่าง 

ช่วงเวลาที่แปลกประหลาดที่สุดเกิดขึ้นเพียงหนึ่งสัปดาห์

จู่ๆร่างกายก็หมดแรง ไม่มีแรงจะเดินวิ่งหรือเล่นอะไรเลย รู้สึกเหนื่อยและขี้เกียจไปหมด 

แต่หิว หิวมาก หิวและกินได้ตลอดเวลา กินเท่าไหร่ก็ไม่มีแรงเพิ่มขึ้น  

เหนื่อยก็กิน แต่ยิ่งกิน ก็ยิ่งเหนื่อย น้ำหนักก็ยิ่งลดลงๆ เวลาห้าวันน้ำหนักหายไปห้ากิโลในพริบตา

จนในที่สุดก็ต้องไปพบหมอ เจาะเลือด เข้าเครื่องสแกนทั้งตัว จนได้รู้จักกับ ไทรอยด์

"ไฮเปอร์ไทรอยด์" คือโรคที่ฮอร์โมนไทรอยด์ทำงานมากเกินไป เผาผลาญตลอดเวลา คือสาเหตุที่กินเท่าไหร่น้ำหนักก็ยิ่งลดลง 

จากใจเด็กอายุ 12 ขวบตอนนั้น ไทรอยด์คืออะไร(วะ) 

มันใหม่มาก ในแผนกต่อมไร้ท่อศิริราชตอนนั้น เราคือคนไข้ที่เด็กที่สุด กินยาเยอะที่สุด(เท่าที่หมอเล่าให้ฟัง)

ไทรอยด์คืออะไรก็ไม่รู้ รับรู้ได้แค่ว่ามันอยู่ตรงคอ รักษาด้วยการกินยาทุกวัน ใช้เวลาไม่เกินสองปีก็หาย 

แต่..

ผ่านไปสามปี ไม่หาย เพราะขาดยา สารภาพว่าตอนนั้นกินยาจนไม่อยากจะกินลงไปอีกแล้ว และเพราะการกินยาไม่สม่ำเสมอนี่แหละ เรื่องใหญ่จึงตามมา 

คอใหญ่ขึ้นๆ เหมือนโรคคอหอยพอกที่ได้เรียนในหนังสือ 

นอกจากน้ำหนักที่จ้องจะลดลงทุกวัน หนักกว่านั้นคือการหายใจ 

หายใจลำบากมากเพราะไทรอยด์ก้อนใหญ่ที่เบียดหลอดลม 

ล้มตัวลงนอนราบก็เหมือนมีอะไรมากดทับ 

หายใจลำบากจนร้องไห้ขอให้หนูตายไปดีกว่า 

หัวใจทำงานหนักขึ้น ได้โรคแถมมาเป็นหัวใจโต 

ชีพจรนับได้นาทีละหนึ่งร้อย

ผ่านทุกวันไปอย่างเหนื่อยกายใจและเจ็บปวด 

จนถึงวันที่ได้ผ่าตัดครั้งแรก 

บอกเลยว่าไม่กลัวเลย อะไรที่ทำให้หายได้ก็ยอมทำ 

หมอผ่าตัดเอาส่วนที่โตเกินจำเป็นออกไป เหลือไว้เท่าที่คนทั่วไปควรจะมี 

พร้อมรอยแผลยาวที่คอ แต่ไม่เป็นไร เพราะเหมือนได้ชีวิตใหม่ ชีวิตที่ไม่ต้องกินยาอีกแล้ว มีความสุขมาก วิ่งเล่นได้ ทำอะไรก็ได้ทุกอย่าง

แต่แล้ว ความโชคร้ายก็มาเยือน .. หลังผ่าตัดไปได้สองปีกว่า อาการเดิมก็กลับมา 

ทุกอย่างวนลูปเดิม น้ำหนักลง ไม่มีแรง หายใจไม่ออก 

ไฮเปอร์ไทรอยด์ รอบที่สอง กลับมาเมื่ออายุ 18 ปี 

กลับมาคราวนี้ยิ่งใหญ่ที่กว่าเคย

ชีวิตกับไฮเปอร์ไทรอยด์รอบที่สอง 

วนลูปไปกับการกินยาให้ครบสี่มื้อ หาหมอทุกสองเดือน และคอที่โตขึ้นเรื่อยๆ 

วนไปวนมาอยู่สองปี จนได้รู้ว่า ไทรอยด์มีเพื่อนแล้ว 

เพื่อนของมันก็คือ เนื้องอกก้อนเล็กที่ต่อมไทรอยด์ 

ตลกร้ายกว่านั้น คือก้อนเนื้องอกนี้ไม่ใช่ไฮเปอร์ แต่เป็นก้อนเนื้อธรรมดา 

เท่ากับว่า เรามีไทรอยด์สองก้อน .. ที่โตขึ้นๆทุกวัน 

ปัญหาใหญ่ ... คือการที่ไม่สามารถกินยารักษาไทรอยด์สองอย่างพร้อมกันได้ 

ชีวิตจึงต้องเลือกรักษาไฮเปอร์ก่อน เพราะก้อนใหญ่กว่า 

แต่เพราะความเลือกก้อนพี่นี่เอง ก้อนน้องจึงโตขึ้นๆทุกวัน จนกลายเป็นก้อนเนื้อ "ไม่ธรรมดา"

ชีวิตวนลูปมาถึงการผ่าตัดอีกครั้ง และยิ่งใหญ่กว่าครั้งเดิม 

เนื่องจากก้อนเนื้องอกที่โตขึ้นเริ่มอยู่มานาน โอกาสจะกลายเป็นเนื้อร้ายจึงสูงมาก

คุณหมอแนะนำให้ผ่าตัดเอาชิ้นเนื้อไปตรวจอย่างละเอียด แต่การผ่าตัดไทรอยด์ เท่าที่คุณหมอบอกคือ ไม่ควรผ่าตัดซ้ำสอง หรือซ้ำสาม แต่เราจำเป็นต้องทำแล้ว และในเมื่อต้องผ่าตัดอีกครั้งที่ควรจะเป็นครั้งสุดท้าย จึงตัดสินใจ ผ่าตัดเอาต่อมไทรอยด์ออกไปทั้งหมด

สิ่งที่ได้จากการตัดต่อมไทรอยด์ทั้งหมดออกคือ 

ไม่มีเสียงพูดหนึ่งเดือน ผลมาจากการผ่าตัดเพราะไทรอยด์ไปบังอยู่ที่กล่องเสียง

แคลเซียมต่ำลงเพราะพาราไทรอยด์ที่หายไป

น้ำหนักที่ขึ้นมาห้ากิโลในหนึ่งเดือน ทั้งที่กินน้อยเพราะเจ็บแผล 

และ กินยาฮอร์โมน ตลอดชีวิต เพราะกลายเป็น..

 "ไฮโปไทรอยด์" โรคใหม่ที่จะอยู่กับเราไปตลอดชีวิต

อาการทั่วๆไปของไฮโปไทรอยด์ก็คือ การทำงานของไทรอยด์น้อยเกินไป (ในส่วนของเราคือไม่มีแล้ว) 

การเผาผลาญน้อยเกินไป น้ำหนักขึ้นง่าย ขึ้นได้แม้ไม่กินอะไรเลย

แต่นอกจากนั้น ชีวิตเหมือนเกิดใหม่อีกครั้ง ไม่เหนื่อยง่าย หายใจสะดวก ไม่ต้องกลัวจะเป็นไทรอยด์อะไรอีกแล้วเพราะไม่มีไทรอยด์แล้ว 

แต่ .... ชีวิตยังไม่จบง่ายๆค่ะ 

การเป็นคนพิเศษ จึงต้องมีอะไรที่พิเศษ

ผ่านไปประมาณหกเดือนหลังผ่าตัด จึงได้รู้ว่า ที่คอของเรายังมีต่อมไทรอยด์ซ่อนอยู่ ! 

คาดว่าเกิดมาจากการเป็นเนื้องอกก้อนเล็กๆมากๆ ที่ไปเติบโตผิดที่ คือสูงขึ้นไปกว่าที่ควรจะอยู่ 

เติบโตขึ้นได้ด้วยยาฮอร์โมนที่เราต้องกินทุกเดือน โตขึ้นจนวันนึงที่สังเกตเห็นได้เหมือนลูกกระเดือกแต่ไม่ใช่ 

เป็นต่อมไทรอยด์ที่มีอยู่จริง แต่ไม่ทำงาน(ไม่ผลิตฮอร์โมน) และอยากจะโตขึ้นทุกวัน

ผ่าตัดรอบที่สามก็ไม่ได้แล้ว ..

สิ่งที่ทำได้อย่างเดียวคือกินยาต่อไป และ เฝ้าดูการเติบโตของมัน

มาถึงตอนนี้ 9ปีหลังจากการผ่าตัดครั้งที่สอง 

น้ำหนักคงที่ สิริรวมสิบห้ากิโลที่เพิ่มขึ้นมา

ไทรอยด์พิเศษยังคงขนาดเดิม ไม่ลำบากชีวิตเท่าไหร่ แต่ต้องควรควบคุมไม่ให้โตขึ้นอีก

กินยาฮอร์โมนทุกวัน และ พบหมอทุกหกเดือน 

และวนลูปนี้ต่อไปอีก ตลอดชีวิต

.

.

.

ป.ล. จริงๆ อยากจะเขียนยาวกว่านี้ แต่เรียบเรียงออกมาได้แค่นี้ หากใครมีคำถาม ทิ้งข้อความไว้ได้นะ

ป.ล. คอโตขนาดไหน คือโตขนาดที่ดูจากฟิล์มสแกนคอออกมาไม่เห็นอะไรเลยนอกจากต่อมไทรอยด์ ไทรอยด์ขยายออกจนบังทุกอย่าง 

ป.ล. มีการรักษาอีกอย่างคือการกลืนแร่ แต่เป็นการรักษาที่ต้องใช้เวลาในการออกฤทธิ์ และด้วยขนาดไทรอยด์ที่ใหญ่เกินไป วิธีนี้จึงไม่เหมาะกับเรา

ป.ล. ห้ามขาดยา 

ป.ล. ห้ามเครียด เครียดเมื่อไหร่อาการแย่ทุกที สำหรับบางคนจะมีอาการซึมเศร้ามาด้วย ซึ่งเราก็มี 

ป.ล. สุดท้าย 

ทั้งนี้ทั้งนั้น อาการหรือระดับความร้ายแรงขึ้นอยู่กับแต่ละบุคคลนะคะ คนรอบตัวเรากินยาหายภายในสองปีทุกคน