ช่วงนี้ อาการแพ้กลางคืนกลับมาอีกแล้ว
สี่ทุ่ม ในห้องนอนที่สลัวด้วยโคมไฟหัวเตียงสีส้มนวลๆ
นั่งเงียบๆ เปิดโลกออนไลน์ต่างๆแบบไร้จุดหมาย
ไม่มีอะไรที่สนใจ ไม่อยากรู้ความเป็นไปของใคร
ไม่มีเพลงที่อยากจะฟัง ไม่มีซีรี่ส์ที่อยากจะดู
ไม่มีแม้แต่ใครสักคนให้คุยด้วย
ไม่รู้สึกสนใจอะไรเลยสักอย่าง
แต่..
..ก็ไม่อยากนอน..
ได้แต่นั่งเงียบๆ
ไถโทรศัพท์ไปเรื่อย ๆ
ถ้าหยุดมือ น้ำตาก็เหมือนจะไหลแบบไม่มีสาเหตุ
ทั้งที่ไม่ได้เศร้า
จะเหงาก็ไม่เชิง
ไม่รู้ว่าเป็นอะไร แต่ความรู้สึกเดียวที่ชัดที่สุด
คืออยากร้องไห้ออกมา
แม้จะไม่มีเหตุผลให้ร้องก็ตาม
.
.
.
เมื่อไหร่จะเช้าสักทีนะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in