เราไม่ได้คุยกันมาสักพักแล้วนะคุณรู้สึกมั้ย?
 
ในหลายๆครั้งในความสัมพันธ์แปลกประหลาดของเราสองคน (ผมอาจจะคิดว่ามันแปลกคนเดียว แน่นอนว่าผมคิดไปเอง เราคงเป็นเพียงคนรู้จักกันหากให้คุณกล่าว) ผมมักหาคนผิดเสมอเมื่อเราทะเลาะกันผมใช้คำว่าทะเลาะได้มั้ยนะ
 
ผมหรือคุณกัน
 
อาจเป็นผมมากกว่า
 
คุณไม่เคยผิดเลยที่รักไม่เลย 
 
นั่นฟังดูเหมือนกับว่าผมประชดแต่ไม่เลยผมพูดความจริงคุณไม่เคยผิดเลย
 
ผมผู้ไม่ได้ความ ผมผู้เอาแต่ได้ ผมผู้แสนเห็นแก่ตัว ผมผู้น่ารำคาญ
 
ผมผู้คิดไปเอง 

ผมไม่เคยที่จะเชื่อในตัวพระเจ้าดังนั้นผมจึงไม่เคยวอนขออะไรทั้งนั้นหากผมรู้ว่ามันเกินกำลังที่คนเห็นแก่ตัวอย่างผมจะทำได้
 
และคนเห็นแก่ตัวเช่นผมในตอนนี้กำลังวอนขอพระเป็นเจ้าผู้ที่ผมไม่มั่นใจว่าท่านมีจริงมั้ย

ผมกำลังขอ

ขอให้ผมย้อนเวลากลับไปในตอนที่ผมพบกับเธอ
 
ขอให้ผมไม่เคยตกหลุมรักเธอ

และแน่นอนว่านั่นเป็นไปไม่ได้

ในสมุดจดบันทึกของเธอมีเรื่องราวมากมายที่เธอเขียน

ที่รัก

ผมรู้ว่าเรื่องราวที่คุณเขียนอาจเป็นเพียงการสมมุติตัวละครบางตัวเข้าไปตามจินตนาการของคุณ

หรืออาจหมายถึงใครสักคนที่อยู่ในโลกของคุณ

ไม่ใช่ของผม

แต่ผมผู้ล้มเหลวในความรักนั้นกลับมโนภาพตัวเอกสองตัวเป็นผมกับคุณในบางครั้ง

มันเป็นเพียงความสุขเล็กน้อยที่คงไม่มีวันเกิดขึ้นได้จริง

ดังนั้นผมจึงได้แต่ยิ้มกับตัวเอง

และกดบันทึกเรื่องราวของคุณไว้ในความทรงจำ

เสียงบีบแตรรถดังไปทั่วแข่งกับเสียงร้องไห้ของจิตใจผมที่อ่อนล้ากับเรื่องของคุณที่วนเวียนในความคิดอย่างไม่มีจุดสิ้นสุด
 
เหมือนกับคุณเป็นจักรวาลไม่มีที่สิ้นสุด
 
คนเราไม่เคยเรียนรู้เรื่องราวของจักรวาลได้หมดแถมเรายังพิสูจน์ไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเรื่องที่เรารู้นั้นจะเป็นจริงหรือถูก
 
เรื่องที่ผมรู้เกี่ยวกับคุณนั้นคือเรื่องจริงหรือลวงกัน
 
คำถามนั้นคงไร้คำตอบอย่างไม่ต้องสงสัย
 
ในเมื่อจักรวาลคงไม่ง่ายที่จะเข้าใจ
 
และผมเหนื่อยที่จะค้นหาจักรวาลเสียแล้ว

“smoking is bad but the reason I smoke is worse”

คงใช่อย่างที่ใครหลายคนกล่าวไว้
 
การสูบบุหรี่มันไม่ดีหรอกแต่เหตุผลที่ทำให้ผมสูบนั้นมันแย่ยิ่งกว่า
 
หลายคนอาจมีต่างเหตุผลที่ทำให้เขาเลือกทำในสิ่งที่แย่
 
ในส่วนของผมผมเองก็มีนิสัยเสียเรื่องการสูบบุหรี่และผมก็มีคุณเป็นเหตุผลของผมอย่างไม่ต้องสงสัย
 
นิโคตินอาจเป็นสารเสพติดที่ทำให้ผมติดหากคนอื่นพูด
 
แต่ความเป็นจริงคือผมเสพติดคุณ
 
ความทรงจำของคุณและผมที่ถูกฉายซ้ำไปซ้ำมาในหัวผ่านควันสีเทาที่ถูกอัดเข้าปอดจนลำคอผมแสบปร่า 
 
สัมผัสที่คุณแตะผมเพียงเล็กน้อยหรือจะเป็นอ้อมกอดที่คุณฝืนมอบให้นั้นชัดเจนขึ้นผ่านควันสีเทาที่ถูกปล่อยออกมาจากริมฝีปากแตกแห้งจนโอบกอดผมไว้แทนสัมผัสที่เป็นเพียงอดีต
 
คุณผู้ไม่อาจมีตัวตนข้างๆผมกลับชัดเจนขึ้นมาคล้ายว่าคุณอยู่ข้างกันและผมสามารถสัมผัสคุณได้
 
ทั้งที่ความจริงแล้วมันเป็นเพียงควันสีเทาลอยล่องบนท้องฟ้า
 
สีฟ้าปนเทา
 
เป็นสีของคุณ
 
ที่รัก
 
คุณเคยถามผมว่าทำไมคุณต้องเป็นสีนี้
 
มันไม่มีเหตุผลอะไรเลย
 
เหมือนที่ผมยังคงรักคุณมาตลอด
 
มันไม่มีเหตุผลอะไรเลย
 

You are the only ones who know

ถึงคุณ ผู้ที่ไม่เคยเลือนหายไปจากความทรงจำ

ผมขอโทษ

ที่ผมไม่สามารถไม่ตกหลุมรักความเป็นคุณที่ผมมองเห็นได้