“ที่นายพังเวทีปราศรัยฉัน มันผิดกฏร้ายแรงของโรงเรียน นายจะโดนหัก 30 คะแนน รวมกับที่ทำผิดอื่นๆอีก สูบบุหรี่ ผมยาว โดดเรียน” อีกฝ่ายยื่นเอกสารคะแนนปึกหนามาให้
“ถ้าโดนหักอีก 5 คะแนน นายจะหมดสิทธิ์ลงสมัครประธานนักเรียน”
ตอนที่ 4 แพสชันและเป้าหมาย
ไม่จริง โทรุย้ำซ้ำๆ ก่อนวีรกรรมย้อนกลับมาฟาดหน้าเป็นฉากๆ
“2 กุมภาพันธ์ 61 ยามาชิตะ โทรุ กับโคฮาม่า เรียวตะ ดึงกางเกงในของคังกิ โทโมยะ ออกมาไว้นอกเสื้อ เป็นเหตุให้ได้รับความอับอาย ตัด 5 คะแนน”
“4 มิถุนายน 61 ยามาชิตะ โทรุ ปีนรั้วโรงเรียน แต่ตกลงมาและโดนหมาจรจัดกัด นำตัวส่งโรงพยาบาล เอกสารเพิ่มเติมอยู่ที่ห้องพยาบาล ตัด 3 คะแนน”
“17 พฤศจิกายน 61 ยามาชิตะ โทรุ เล่นกีตาร์บนโต๊ะกลางโรงอาหารพร้อมบ้วนน้ำออกมา นักเรียนร้องเรียนว่าสกปรกและเปียกมาก”
“อ้อ ยังมีอีกนะ นี่คัดมาอ่านเฉพาะอะไรเด็ดๆ” โนดะลูบปึกกระดาษหนานั่น หน้ายิ้มหมอนี่น่าหมั่นไส้มากๆ
โทรุไม่ยอมโดนเผาเฉยๆแน่ เขาคว้าเอกสารมาดู แต่สุดท้ายก็ต้องยอมแพ้ ยิ่งค้นยิ่งเจอแต่วีรกรรมน่าอับอาย
"อ๋อ อันนี้" เรียวตะชี้ "12 กุมภาพันธ์ 62 ยามาชิตะ โทรุ ร่วมกับโคฮาม่า เรียวตะ นำขี้หมาใส่กล่องช็อคโกแลดเพื่อหลอกเป็นของขวัญวันวาเลนไทน์ให้รุ่นน้องและเพื่อนร่วมชั้นจำนวนมาก"
"กว่าจะหาขี้หมาได้เยอะขนาดนั้น ยากเนอะ" เรียวตะรำลึกความหลังอย่างภูมิใจขณะที่โนดะทำหน้าเหวอ
"เพื่อนนายก็ไม่เบาเลยนี่หว่า" โนดะพูด
สถานการณ์ตอนนี้มีโนดะที่ยังช็อคอยู่ โทรุที่ดูสำนึกผิด และเรียวตะที่ยังเพ้อถึงวีรกรรมเก่าๆ
“โนดะ ขอโทษนะ” โทรุไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ
“เออ รู้แล้ว” คู่แข่งถอนหายใจ
“มีวิธีเพิ่มคะแนนไหมครับ” คุณแมวส้มยอมสงบศึกก่อนหันมาพูดเสียงหวาน
"เอางานไปส่งก่อนแล้วค่อยมาคุย"
"เฮ้ย ลืมส่งข้อสอบซ่อม รอตรงนี้นะ แป๊บนึง แป๊บนึงจริงๆ" แล้วโทรุก็วิ่งไป
โนดะรอจนแน่ใจว่าโทรุไม่ได้ยินบทสนทนา
"เรียวตะ หมอนี่เชื่อถือได้จริงๆใช่ไหม"
"ไม่ต้องห่วงหรอก จับตาดูอยู่" เรียวตะตอบขรึมๆ "วันนี้ฉันขอตัวก่อนแล้วกัน จะเคลียร์อะไรกับโทรุก็ทำซะให้เสร็จ เรื่องอื่นฉันรายงานเขาไปแล้ว"
โนดะพยักหน้า ถ้า"เขา"รู้แล้วก็จบไป
----
ไม่เกินห้านาทีโทรุก็กลับมา ชะโงกหาเพื่อนร่วมวีรกรรมจนโนดะต้องตอบให้
"เรียวตะกลับไปก่อนแล้ว เรากลับเลยไหม เดินไปคุยไปก็ได้" โนดะเดินนำ พาโทรุอ้อมไปอีกทาง
"ไม่ไปทางสร้างใหม่เหรอ" โทรุถาม
"อยากให้นายดูอะไรหน่อย" โนดะตอบสั้นๆ
ตั้งแต่โรงเรียนสร้างหลังคาทางเดินใหม่ แทบไม่มีใครเดินผ่านโซนสนามกีฬาเก่าอีกเลยรวมทั้งโทรุที่ไม่แวะมานี่อีกหลังจบม.ต้น แถวนี้โทรมขึ้นเยอะ ฟุตบาทพังกว่าเก่า หญ้ารกจนเดินไม่สะดวก ห้องสมุดตรงนี้ก็เงียบเหงาไม่เหมือนตรงตึกหลัก โทรุไม่อยากจะคิดเลยว่าห้องเรียนแถวนี้จะแย่แค่ไหน
"แย่ใช่ไหม" โนดะถามตอนเห็นสีหน้าเจื่อนๆ ของโทรุ "ถ้าฉันเป็นประธาน จะแก้โซนนี้ให้ได้เลย"
"ปรับปรุงห้องสมุด ซื้อหนังสือใหม่ ซ่อมสนามกีฬาตรงนี้ ห้องเรียนด้วย และถ้าห้องเรียนมีโปรเจคเตอร์เพิ่มล่ะก็--"
โทรุฟังแพลนพัฒนาอย่างกระตือรือร้นโนดะของโนดะไปเรื่อยๆ เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย
พอความอยากเอาชนะเข้าครอบงำ เขาก็ลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าเป้าหมายหลักของการเป็นประธานนักเรียนคืออะไร
พอได้คุยกับโนดะวันนี้เลยรู้ว่า
นี่ใช่ไหม "แพสชัน"
ดีจังนะ
"โทรุ โทรุ?" โนดะเรียก
"นายคงรู้สึกเหมือนฉันเนอะ ถ้าได้เป็นประธานแล้วได้แก้ไขพวกนี้ต้องดีมากแน่"
"อืม" โทรุตอบได้แค่นั้นจริงๆ
----
"นายคงรู้สึกเหมือนฉันเนอะ ถ้าได้เป็นประธานแล้วได้แก้ไขพวกนี้ต้องดีมากแน่"
คำพูดของโนดะยังคงก้องในหัวโทรุซ้ำๆ คนที่มีความฝัน มีเป้าหมาย และพร้อมลงมือพัฒนา เทียบกับเขาที่ไม่มีอะไร
เรียนก็ไม่เด่น เล่นไปวันๆ
"เล่นแต่กีตาร์ สอบเข้ามหาลัยให้ได้แล้วกัน" เสียงกดดันจากญาติและคนรอบตัว
โทรุจึงมุ่งมั่น อยากเป็นประธานนักเรียน ขอสักครั้งให้มีผลงาน มีคนยอมรับ
แต่เขาทำแล้วได้อะไร ถ้าสมมติว่าฟลุ๊คเป็นประธานขึ้นมาจริงๆ คนแบบเขาจะสร้างประโยชน์อะไรให้โรงเรียนล่ะ
แล้วคนอย่างเขาจะเป็นประธานนักเรียนไปทำไม
---
"หวัดดี" ตอนโทรุกลับห้องมาก็เจอเรียวตะกับโทโมยะนั่งทำหน้ากลุ้ม
"หวัดดี หวัดดีโว้ย กลับมาแล้วเนี่ย" โทรุพูดซ้ำ
"อ้าว โทรุ หวัดดี" โทโมยะพูดเสียงเรียบ
"นายมีคู่แข่งใหม่แล้วล่ะ" เรียวตะเสนอข่าวร้าย ก่อนเปิดโพสต์หาเสียงให้ดู
[โมริอุจิ ฮิโรกิ พรรคมายเฟิสโหวต]
"โมริอุจิอีกแล้วหรอ" โทรุร้องเสียงหลง "คนนี้น้องชายทากะหรอไง"
"ช่าย น้องชาย ประวัติเลิศจะตาย ครอบครัวเป็นนักการเมือง พี่ชายเป็นประธาน แถมเคยเป็นประธานม.ต้นด้วยนะ ไม่คิดว่าม.ปลายจะมาลงสมัครอีก" เรียวตะพูด
โทรุอ้าปากค้าง เพื่อนๆได้แต่ตบไหล่เขาเบาๆ
“ไม่รอดแล้วเอ็งเอ๊ยยย”
"ทำไมสถานการณ์แบบนี้มันดูคุ้นๆวะ" โทรุตั้งสติได้ในที่สุด "นี่ก็โมริอุจิ นั่นก็โมริอุจิ ถ้าจะพรหมลิขิตขนาดนี้ทำไมฉันยังตื๊อทากะไม่ได้สักที"
เรียวตะขำคำพูดโทรุจนทำมือถือตก หน้าจอหงายขึ้นมาเป็นแชทที่คุยค้างไว้
[โนดะ: อย่าลืมที่ตกลงกันไว้นะ]
สีหน้าโทรุเปลี่ยนไปทันที
"เรียวตะ ตลอดเวลานี้นายทำอะไร"
"ไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะ!" เรียวตะเถียง
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in