ทากะ...เป็นคนประเภทไหน ไม่เคยรู้เลย ไม่เคยรู้เลยว่าเขาเป็นคนอย่างไร รู้ก็เพียงแต่รอยยิ้มที่ส่งมามันทำให้โทรุใจเต้นทุกครั้งที่สบเข้ากับมัน ทั้งดวงตาอันใสซื่อ สดใสราวกับดวงดาวที่กำลังส่องแสงระยิบระยับบนท้องฟ้าในค่ำคืนที่มืดมิด มันดูดีและน่าหลงใหลขนาดนั้นเชียวล่ะ

โทรุไม่เคยรู้ตัวจนกระทั่งเพื่อนๆ เริ่มพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าโทรุชอบทากะเข้าแล้ว เรียกได้ว่าคลั่งรัก (เป็นอาการตกหลุมรักในเลเวลที่สูงที่สุดของอาการหลงรักค่ะ ซึ่งมันจะมีความรุนแรงในการแสดงออกถึงความรักในระดับที่มากกว่าอาการแอบชอบ) ก็ว่าได้ และโทรุก็พบว่ามันเป็นจริง เมื่อเขาเริ่มสังเกตตัวเองเวลาอยู่กับทากะ

โทรุรู้สึกว่าขีดปรอทความสุขมันมีมากมายเหลือเกินเมื่ออยู่ใกล้คนๆนี้ มากเสียจนเขากลัวว่าตัวเองจะสำลักความสุขตายเสียก่อน จริงๆทากะไม่ได้ทำอะไรด้วยซ้ำ แค่อยู่เฉยๆโทรุก็ดันรู้สึกว่าเจ้าตัวน่ารักเสียมากมายอะไรขนาดนั้น น่ารักมากจนอยากจะขังไม่ให้เจ้าตัวออกไปไหนด้วยซ้ำ นี่มัน บ้าชัดๆ อาการคลั่งรักแบบนี้

แต่...เรื่องน่าเศร้าก็เกิดขึ้นกับตัวเเขา เมื่อความรู้สึกที่มันมีจนแทบทะลักออกมา ไม่แปลกที่คนรอบข้างจะเริ่มสังเกตทั้งเจ้าตัวเองและเพื่อนๆเจ้าตัวก็ด้วย แถมยังมีมาซาโตะ ไอ้ผู้ชายหน้าหมานั่น ขยันโผล่มาจีบทากะอยู่เรื่อย สถานะที่มีอยู่ตอนนี้ คำว่า 'เพื่อน' มันค้ำคอเกินกว่าจะเอ่ยออกไปว่าชอบ ไม่ว่าด้วยความกลัวหรืออะไรก็ตาม แต่เขาไม่กล้าพูดมันออกไป แค่คำว่า ชอบ คำเดียว ทำไมมันถึงออกจากปากยากเย็นขนาดนั้นก็ไม่รู้

"บอกๆไปเหอะโทรุ มึงกลัวไรเนี่ย" เสียงรุ่นพี่ในกลุ่มเอ่ยขึ้น หลังจากที่โทรุเอาแต่นั่งพิมพ์ๆ ลบๆ ข้อความที่กำลังจะตอบทากะ พิมพ์คำว่าชอบเป็นร้อยครั้งแต่ไม่เคยกล้าส่งสักที

"เออ มึงก็บอกมันไปเหอะ เขามองออกกันทั้งโลกแล้วว่ามึงชอบมัน จริงๆ กูว่าทากะก็รู้ แต่ทำเป็นไม่รู้และรอมึงสารภาพอยู่ว่ะกูว่า" เรียวตะ เพื่อนสนิทพูดเสริมอีกคน

แค่พูดมันก็ง่ายน่ะสิ ใครๆก็บอกได้ว่าบอกไปเถอะว่าชอบ แต่วินาทีที่ต้องรอคำตอบที่ไม่รู้ว่าจะดีหรือร้ายมันทรมานจะตายไป ใครจะอยากมีช่วงเวลาแบบนั้น ถ้าทากะชอบเขาก็ยังพอเป็นไปได้ที่เขาจะกล้า แต่เจ้าตัวไม่มีทีท่าว่าจะสนใจด้วยซ้ำ

แต่...ถ้าไม่ชอบ เรื่องพวกนั้นที่ทำด้วยกัน เขาจะยอมทำกับคนอื่นด้วยหรอ แบบนี้ที่ทำเขาเรียกเพื่อนหรือเปล่านะ ไม่หรอก แค่เคยนอนเตียงเดียวกันแล้ว...ทากะอยู่ในอ้อมกอด แค่จับมือกันเวลาข้ามถนน ก็ทากะตัวเล็ก เขากลัวทากะโดนรถชนต่างหาก เจ้าตัวคงคิดแบบนั้นแหละ ชอบยิ้มให้ ชอบหันมาสบตา ชอบซื้อขนมมาฝาก ทั้งๆที่ไม่จำเป็น แถมยังกำชับให้กินคนเดียวอีก ไม่แปลกใช่ไหมล่ะที่โทรุจะชอบ แต่กับอีกคนจะใช่เหรอ เขาอาจจะทำไปเพราะเห็นเป็นเพื่อนก็ได้นี่

ให้ตายเถอะ เขาคลั่งรัก หลงรักทากะมากมายขนาดนี้ได้อย่างไร เขาจะทำอย่างไรดีในเมื่อเจ้าตัวไม่รู้เรื่องอะไรเลย

โทรุลองตบหน้าแล้วอ่านแชทเมื่อสักครู่อีกครั้ง ไม่ใช่ความฝันจริงๆ ด้วย เขากับทากะ...บ้าเอ๊ย! หยุดยิ้มไม่ได้เลย อาการคนคลั่งรักมันขนาดนี้เลยเหรอ มันต้องขนาดนี้เลยเหรอ

ชอบจังเลย อยากอยู่ด้วยกันแล้ว อยากชอบตัวเองมากกว่านี้ เพราะทุกครั้งที่ชอบตัวเองมากขึ้นก็เพราะอยู่กับทากะ อยากอยู่ด้วยกันมากจริงๆนะ