Earworm

เป็นคำที่ใช้เรียกเพลงบางเพลง ไม่ว่าจะเป็นเนื้อเพลงเพียงท่อนเดียวหรือบางทีอาจจะมาแค่ทำนอง ที่มันวนเวียนติดอยู่ในหัวเราทั้งวันทั้งคืน จนเป็นเหตุให้ต้องฮัมออกมาในบางทีอย่างช่วยไม่ได้ รั้งจะสร้างความรำคาญให้ทั้งตัวเราเองและบุคคลรอบข้างด้วย ที่น่าหงุดหงิดไปกว่านั้นก็คือ บางทีเพลงหรือทำนองที่ฮัมๆอยู่นั้นนะ เราดันนึกชื่อไม่ออกซะนี้ว่าชื่ออะไร หรือไปได้ยินมาจากไหน ทำไมมันถึงหลอนหูได้ถึงขนาดนี้

แล้วทำไมเราถึงมาพล่ามเรื่อง Earworm อยู่น่ะหรอ ก็เพราะนี่เป็นสิ่งผลักดันให้เรามาเขียนน่ะสิ จากประสบการณ์ส่วนตัวของเราเองที่โดยส่วนตัวแล้วชื่นชอบการฟังเพลงมากกว่าการกินข้าว (อันนี้พูดตอนยังไม่หิวนะ ตอนหิวมาถามอีกที ลำดับความสำคัญอาจมีการเปลี่ยนแปลง) แล้วในแต่ละวันที่เราตื่นมา จะชอบมีเพลงๆหนึ่งวนอยู่ในหัวเรา บางทีเป็นเพลงที่เราฟังก่อนที่เราจะเข้านอน หรือเป็นเพลงที่เราฟังจนหลับไป แต่ในบางทีเป็นเพลงที่ไม่รู้มาจากไหน คืออาจจะเคยฟัง แต่ก็แค่เพียงครั้งเดียวเมื่อนานมาแล้ว in a galaxy far far away นู่น มันวนกลับมาได้ยังไงก็ไม่อาจรู้ได้ แต่หนทางเดียวที่จะทำให้มันหายไป ก็คือการเปิดเพลงนั้นฟังวนไปวนมาซะจนหนำใจ จะได้เลิกแล้วต่อกัน บางคนอาจจะว่า เฮ้ย! ทำอย่างนั้นมันจะไม่ติดหนักไปกว่าเดิมหรอ ทำไมไม่หาเพลงอื่นมาฟังลบล้างกันไป คือจะบอกว่า เราลองมาแล้ว
มันไม่รอดวะ ต้องฟังให้ตายกันไปข้างหนึ่งเท่านั้น 555
แล้วไอ้ที่เราว่าฟังให้ตายกันไปข้างหนึ่งนี่คือเอาตายจริงๆนะ เราเคยฟังเพลงๆหนึ่งซ้ำอยู่ประมาณ 3 อาทิตย์ติดต่อกัน แบบวนลูปหายใจเข้าออกเป็นเพลงนั้นไปเลย

และจากการที่เราได้ฟังเพลงๆหนึ่งซ้ำไปซ้ำมานั้น มันทำให้เราได้ตั้งใจฟัง พิจารณา ทำความเข้าใจเนื้อเพลง ซึบซัมรายละเอียดทางด้านดนตรีของเพลงๆนั้นไปโดยปริยาย อย่างบางครั้งเราฟังแล้วสังเกตได้ถึงเสียงเบสในเพลง เราก็จะตั้งใจฟังแค่เสียงเบสของเพลงนั้นจนเพลงจบไปเลย เหมือนเราเองzone out ออกมาจากเพลงทั้งหมด เหลือแค่เรา กับเสียงเบสของเพลงๆนั้น ซึ่งพอทำบ่อยๆเข้า มันทำให้เรารู้สึกซาบซึ้งกับเพลงที่เราฟังอยู่ และบางครั้งถึงกับเปลี่ยนมุมมองและความรู้สึกที่เรามีต่อเพลงๆนั้นไปเลย ทำให้เราคิดได้ว่า อยากเขียนเกี่ยวกับความรู้สึกที่มีต่อเพลงๆนั้นซะหน่อย อย่างน้อยก็เอาไว้ให้ตัวเองอ่าน ว่าครั้งหนึ่งชีวิตเคยมีช่วงติสท์แตก ฟังๆเพลงแล้วเพ้อเจ้อกับตัวเองกับเขาเหมือนกัน