1 เดือนแล้วจากช่วงเวลาแห่งการสูญเสียในวันนั้น

1 เดือนแล้ว ที่พ่อได้หลับ ได้พัก

1 เดือนที่ลูกๆของพ่อ ได้ตื่นเต็มตาเสียที

ตื่นขึ้นมา เพื่อสืบสานส่งต่อสิ่งที่พ่อสร้างไว้

ตื่นขึ้นมา เพื่อสรรค์สร้างงานใหม่ เพื่อแสดงความรักอาลัยแด่พ่อ

ตื่นขึ้นมา เพื่อทำความดี 

ตื่นขึ้นมา เพื่อเป็นลูกที่ดี อย่างที่พ่ออยากให้เป็น

.

.

วันนี้ ได้ฟังเรื่องราวที่ใครบางคนเค้าต่อว่าใครอีกคนลับหลัง จึงได้แต่ฟังแล้วคิด

คิดว่า คนหนึ่งคนจะอคติต่อใครอีกคนได้ เพียงแค่รับฟังมาจาก "เขาว่ากันว่า" แค่นั้นเองหรือ?

คิดว่า ในขณะที่เขาหลับหูหลับตาโกรธเกลียดอยู่นั้น เค้าได้ทำในสิ่งที่เขาคิดว่าดี ยังไม่มีใครทำ หรือเปล่า?

น่าแปลกใจจริง ในเมื่อเขาเห็นจุดบกพร่อง ทำไมเขาไม่แก้ไข ทำไมเขาไม่ลงมือทำ

พร่ำบ่นก่นด่าไป แต่ไม่ลงมือพัฒนาเลยซักนิด คงจะดีขึ้นมาหรอก

ทั้งที่เรื่องที่โกรธเกลียดอยู่นั้น จะจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ เพราะมันก็แค่ลมปากที่ฝากต่อกันมา ไม่มีใครรู้เรื่องจริงเลยแม้แต่น้อย

.

.

แต่ใครจะเขาจะคิดอย่างไร ก็คงต้องปล่อยเขา

เราเชื่อมั่นในศรัทธา และตาเห็น แค่นั้นก็พอ

เพราะที่ฉันเห็น

เค้าก็ยังดำรงชีวิต โดยมีเรื่องราวผลงานของคนที่ตนก่นด่าไปนั้นแวดล้อมไปเสียหมด ดูแล้วก็ตลกดี

.

และฉันก็ยังศรัทธา เชื่อมั่น ในปณิธาน ความอดทนความเมตตากรุณาของพ่อ

และฉันก็เชื่อในความดีที่พ่อทำ และก็ยังจะก้าวเดินตามรอยเท้าของพ่อไปอยู่ดี

เพราะฉันเชื่อว่า ทางที่พ่อเดินนำไปให้คนไทยทุกคน ในดีที่สุดแล้วจริงๆ

.

ฉันอาจเกิดมาไม่ทันเห็นพ่อทำงานหนัก

แต่ฉันทันเห็น ทันใช้ ทันศึกษา ผลงานที่พ่อปูทางเอาไว้ให้ 

เพียงแต่รอแค่ว่า 

เมื่อไหร่ลูกของพ่อจะเลิกหลับละเมอเพ้อฝัน พูดพร่ำไปเรื่อยเปื่อย 

แล้วตื่นขึ้นมาเพื่อลงมือทำ ปิดทองหลังพระอย่างที่พ่อสอน 

ตื่นขึ้นมา แล้วก้าวเท้าออกไปตามทางที่พ่อสร้างรอยไว้ให้เสียที

.

ปล. คิกถึงคนบนฟ้าเหลือเกิน