"ชีวิต"
ดูเป็นอะไรที่กว้างไกล
และมีอะไรมากมายให้ใช้
และหลังจากที่ได้ "ใช้ชีวิต" มาสักพัก
ค้นหาสิ่งที่สงสัย คำตอบสุดท้ายของทุกสิ่ง
และฉันก็ได้ค้นพบในที่สุด
จุดที่พักสงบจากการเดินทาง
ทำให้ฉันตกตะกอนและเข้าใจ
ย่อยสลายกลายเป็นส่วนหนึ่งของตัวตน
ชีวิตคือการเก็บเกี่ยว
ก่อนเก็บเกี่ยวก็ต้องหว่านไถ
หรือไม่ก็เด็ดได้จากข้างทาง
ฉันได้ข้อสรุปที่ว่า
โลกนี้มีความยุติธรรม
นั่นคือการเกิด แก่ เจ็บ ตาย
ที่ทุกคนต้องเผชิญเท่าๆ กัน
สิ่งสำคัญที่น่าท้าทายสำหรับฉัน
คือจะอยู่บนโลกใบนี้อย่างไร
ให้สุขภาพกายและสุขภาพจิตแข็งแรงดี
ก่อนที่จะจากขึ้นไปใช้ชีวิตบนฟ้าสวรรค์
ฉันต้องแสวงหาสิ่งใด เก็บเกี่ยวสิ่งไหน
หรือหว่านไถเมล็ดพันธุ์ใด ถึงได้รับสันติสุข
ทั้งร่างกายและจิตใจ เรื่อยไปจนถึงการแบ่งปันสู่สังคม
ฉันศึกษา เรียนรู้ และทำความเข้าใจ
ทั้งส่งออกไปยังโลกภายนอก
และก้าวเข้าสู่ตัวตนที่อยู่ภายใน
จนได้ค้นพบขุมทรัพย์ที่ซ่อนอยู่
ทั้งของประทานที่ได้รับ สิ่งที่ทำแล้วสุขใจ
และพระคุณมากมายที่ทำให้ฉันได้รับสันติสุข
รากฐานชีวิตใหม่ ทำให้จิตใจของฉันแข็งแรง
แต่การทำลายรากฐานเดิมก็ค่อนข้างเหน็ดเหนื่อย
แต่ฉันก็ผ่านมาได้...อย่างสมบูรณ์แบบ
การรีเซ็ทและเริ่มต้นใหม่
คัดเลือกสิ่งที่หว่านไถ
เพื่อคงไว้รอซึ่งวันเวลาเก็บเกี่ยว
เป็นสิ่งที่ต้องใช้เวลา
แต่ก็คุ้มค่าในการรอคอย
เพื่อชีวิตที่ครบบริบูรณ์โดยแท้จริง
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in