舞や深紅の宴
泡沫に抱かれて
14の時にすぐに
迷子のまま
การเต้นรำและงานเลี้ยงสีแดงชาด
ต่างถูกโอบล้อมไปด้วยความไม่จีรัง
เมื่อครั้นอายุได้สิบสี่ปี
เธอก็พลันกลับกลายเป็นเด็กหลงทาง

覚えのない言葉と
偽りの首飾りすら
壁の絵の誰かの悲しみを語りだす
ทั้งคำพูดที่ไม่มีใครจดจำ
หรือแม้กระทั่งสร้อยคอลวงโลกนั่น
ฉันจะเล่าขานให้ฟังถึงความโศกเศร้า
ของคนที่อยู่ในรูปบนผนังนั้นเอง

奪われることを恐れて
与えられること忘れて
終わりを告げてく美しい日々
10月の雨にうたれて
目を閉じたそのときに
何を手に入れるのだろう？
教えてよ marie
หวาดกลัวการถูกลิดรอน
ลืมเลือนซึ่งการได้รับมา
เป็นคืนวันอันแสนงดงาม
ที่เราจะกล่าวขานถึงจุดจบของมันสืบไป
ครั้นถูกสายฝนเดือนตุลาซัดสาด
เมื่อปิดตาลงไปในยามนั้น
เธอได้อะไรกลับมางั้นหรือ?
บอกฉันหน่อยสิ marie

マイヤーリンクの森で
あの風に吹かれて
12の詩紡いで
夢みていた
ถูกสายลมนั้นพัดพา
อยู่ในป่าเมเยอร์ลิง
ร้อยเรียง 12 บทกลอน
ก่อนจะหลับตาฝันไป

縋るように抱き合う
平然と狼狽ですら
壁の絵のいつかの輝きを語りだす
กระทั่งความสงบและความอลหม่าน
ยังโอบกอดกันเพื่อให้ได้ค้ำจุนกันไว้
ฉันจะเล่าขานให้ฟังถึงความรุ่งโรจน์
ของวันหนึ่งที่อยู่ในรูปบนผนังนั่นเอง

麗しき点で結ばれ
この地上で引き裂かれて
光を消してく
愛おしい日々
飾られた椅子に腰かけ
振りはらうその腕に
何を手に入れるのだろう？
教えてよ marie
เชื่อมสัมพันธ์กันด้วยจุดที่สง่างาม
แล้วถูกแยกออก ณ ผืนแผ่นดินนี้
เป็นคืนวันอันแสนหวาน
ที่แสงสว่างค่อยๆ ลับเลือนลงไป
เธอนั่งลงบนเก้าอี้ที่ถูกประดับไว้
ในอ้อมแขนที่เธอสะบัดวันเหล่านั้นทิ้งไป
เธอได้อะไรกลับมางั้นหรือ?
บอกฉันหน่อยสิ marie

繋ぐために捨ててきた境界を越えて
脱ぎ捨て去った
白いドレスは今も泣いてるの？
เพื่อให้ได้ผูกสัมพันธ์กัน
เธอจึงก้าวข้ามเขตแดนที่ทอดทิ้งมา
เจ้าชุดเดรสสีขาว
ที่กองทิ้งไว้ก่อนจากมาน่ะ
แม้ตอนนี้มันก็ยังร้องไห้อยู่อีกหรือ?

奪われることを恐れて
与えられること忘れて
終わりを告げてく美しい日々
10月の雨にうたれて
目を閉じたそのときに
何を手に入れるのだろう？
教えてよ marie
หวาดกลัวการถูกลิดรอน
ลืมเลือนซึ่งการได้รับมา
เป็นคืนวันอันแสนงดงาม
ที่เราจะกล่าวขานถึงจุดจบของมันสืบไป
ครั้นถูกสายฝนเดือนตุลาซัดสาด
เมื่อปิดตาลงไปในยามนั้น
เธอได้อะไรกลับมางั้นหรือ?
บอกฉันหน่อยสิ marie