飛び散った赤い色　
幾度、塗り重ねても
この乾き満たされず　
何も変わらない侭
其れでも　其れでも　
彼の影を見つめた
สีแดงชาดพุ่งกระจาย
ต่อให้จะละเลงมันซ้ำๆ อีกสักกี่ครั้ง
ก็ไม่อาจเติมเต็มความกระหายนี้ได้
เฉกเช่นดังเดิมไม่เปลี่ยนไป
แต่ถึงกระนั้น ถึงกระนั้น
ผมก็ยังจ้องมองไปยังเงาของเขา

水面から差し込む　
光の様に遠くて
掴めることは無いとしても
ช่างอยู่ไกลแสนไกล
ดั่งแสงสว่างที่ส่องสะท้อนจากผิวน้ำ
แม้ไม่จำเป็นต้องไขว่คว้ามันมาให้จงได้ก็ตาม

弱くて弱くて未だ足りなくて
藻掻けど届かない
呼吸も侭ならず生きる理由が
其処にある限り焦がれるだろう
揺らぐ暗澹の世界からずっと
ช่างอ่อนหัด ช่างอ่อนหัด และมันยังไม่เพียงพอ
ต่อให้ตะกายดิ้นรนไปก็ไม่อาจเอื้อมถึง
เหตุผลที่มีชีวิตอยู่แม้จะหายใจไม่สะดวกก็ตามทีน่ะ
ตราบใดที่ยังมีมันอยู่ตรงนั้น ผมก็คงจะใฝ่ฝัน
จากบนโลกอันมืดมนที่สั่นคลอนนี้ตลอดไป

這い寄る痛みも　
些細な出来事
身体が仮令砕かれても
幸福纏った　愚かな獣に　
無邪気に踏み躙られても
ความเจ็บปวดที่คืบคลานเข้ามา
ก็เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยไม่สำคัญอะไร
แม้ร่างกายจะต้องสลายเป็นผุยผง
แม้จะต้องถูกสัตว์เดรัจฉานผู้โง่เขลา
ที่เลื้อยพันอยู่ล้อมรอบความสุข
มันเหยียบย่ำทำลายอย่างไร้เดียงสาก็ตาม

求めて求めて止まないもの
振り向く幻に
逸りだす心臓を抱えながら
忌まわしいほどに夢見てしまう
深い闇の底　瞳を閉じた
ความต้องการ ความต้องการ มันไม่เคยหยุดยั้ง
ผมปรารถนาถึงภาพลวงตาที่หันหน้ามาหา
ขณะประครองหัวใจที่ร้อนรนเอาไว้

ผมปิดตาลง ณ สุดก้นบึ้งของความมืดมิด

ที่หลับตาฝันจนนึกรังเกียจมันขึ้นมา

こころと云うものが在るのならば
存在を見出され　
動きを始めたその時から(暗き深淵で)
願うことなど…
หากผมมีสิ่งที่เรียกว่าหัวใจอยู่ละก็
คงจะถูกค้นพบตัวตน และสิ่งที่ปรารถนา
ตั้งแต่ตอนนั้นที่เริ่มขยับกายแล้ว (อยู่ในห้วงลึกอันมืดมน)

弱くて弱くて未だ足りなくて
藻掻けど届かない
呼吸も侭ならぬ今日の向こうで
彼の目に逢えたら…綺麗だろう
揺らぐ暗澹の世界よりきっと
ช่างอ่อนหัด ช่างอ่อนหัด และมันยังไม่เพียงพอ
ต่อให้ตะกายดิ้นรนไปก็ไม่อาจเอื้อมถึง
อีกฟากฝั่งของวันนี้ที่หายใจไม่สะดวกเลยน่ะ
หากได้พบกับดวงตาคู่นั้นของเขา... มันคงจะสวยงามน่าดู
มันต้องสวยงาม กว่าโลกอันมืดมนที่สั่นคลอนใบนี้อย่างแน่นอน