あの白い鳥の様に
何もかもを投げ出して

飛べたなら 変わるのかな?

มันจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไหม

หากฉันจะโยนทุกอย่างทิ้งแล้วโผบินไป

ให้เหมือนฝูงวิหคสีขาวเหล่านั้น

ที่กระพือปีกอยู่ท่ามกลางหมู่ละอองดาว

どこにも行けずに

まだここにいる
แต่ฉันยังคงอยู่ตรงนี้

โดยที่จากไปไหนไม่ได้เลย

ただ 会いたい
浮かぶ言葉はいつも弱くて　

変わらず 胸を焦がすよ
ねえ もし 願いが叶うなら
夜空も越えて 会いに行くよ

เพียงแค่คิดถึงเธอ

ถ้อยคำที่ลอยเข้ามาในหัวของฉัน

มันช่างเปราะบาง

และยังคอยแผดเผาหัวใจของฉันไม่เปลี่ยนไป

นี่ ถ้าหากว่า

ความปรารถนาของฉันเป็นจริงขึ้นมาละก็

ฉันจะก้าวข้ามฟากฟ้าราตรี

ออกไปพบเธอ

暗闇の中 輝いて 

咲き誇る花の様に
何もかもが愛しくて 

いつまでも 探している 

ทุกสิ่งอย่างนั้นช่างล้ำค่า

และฉันยังตามค้นหามันอยู่ร่ำไป

ราวกับดอกไม้บานสะพรั่ง

ที่ส่องสว่างอยู่ท่ามกลางความมืดมิด

どこかで会えたら 

また微笑んで 

ฉันคงจะยิ้มได้อีกครั้ง 

หากได้พบเจอเธอที่ไหนสักแห่ง

ただ 会いたい
君の笑顔は今も 遠くで
変わらず 夜を照らすよ
ねえ もし 願いが叶うなら
迷わず君に 会いに行くよ … 

เพียงแค่คิดถึง

รอยยิ้มของเธอนั้นช่างห่างไกลแม้ในตอนนี้

และยังคอยส่องสว่างให้ยามค่ำคืนไม่เปลี่ยนไปเลย

นี่ หากคำอธิษฐานของฉันเป็นจริงขึ้นมาละก็

ฉันจะไปหาเธอโดยไม่ลังเล

思い出の公園や 懐かしい教室も
今でもあの日と 同じままかな?
สวนสาธารณะแห่งความทรงจำ

อีกทั้งห้องเรียนที่แสนคิดถึง
แม้ในตอนนี้ ทุกอย่างจะยังคง

เป็นเหมือนอย่างวันนั้นอยู่หรือเปล่านะ

寂しげな街灯と 最後に見た駅のホーム
溢れ出す景色に 手を伸ばす
แสงไฟริมถนนที่ดูเศร้าสร้อย
กับชานชาลาในสถานีที่มองเห็นเป็นครั้งสุดท้าย
ฉันยื่นมือออกไปยังทิวทัศน์ที่เอ่อล้น

会いたい…
浮かぶ言葉はいつも 弱くて　

変わらず 胸を焦がすよ
คิดถึงเธอเหลือเกิน...
ถ้อยคำที่ลอยเข้ามาในหัวของฉัน
มันช่างเปราะบาง

และยังคอยแผดเผาหัวใจของฉันไม่เปลี่ยนไป

会いたい…
君の笑顔は今も遠くで

変わらず 夜を照らすよ
ねえ もし 翼があるのなら
迷わず君に会いに
夜空も越えて 会いに行くよ
คิดถึงเหลือเกิน...

รอยยิ้มของเธอนั้นช่างห่างไกลแม้ในตอนนี้

และมันยังคอยส่องสว่างให้ยามค่ำคืนไม่เปลี่ยนไปเลย

นี่ ถ้าหากว่าฉันมีปีกแล้วละก็

ฉันจะไปหาเธอโดยไม่ลังเล

ฉันจะโผบินข้ามท้องฟ้าราตรี

ออกไปพบเธอ