季節外れの桜の花に
寄り添うように
差し込んだ木漏れ日
แสงแดดลอดผ่านแมกไม้
ราวจะแนบกายชิดใกล้ซากุระยามสิ้นฤดู

時に迷って 時に嘆いた
私の傍にはあなたが居たよね
ในตอนที่ฉันหลงทาง ในตอนที่ฉันเสียใจ
ข้างกายฉันในตอนนั้นเคยมีเธออยู่สินะ

Cause I love you
あなたを守るよ
Still, I turn to you
変わっていないの
เพราะว่าฉันรักเธอ
ฉันจะปกป้องเธอเอง
ฉันยังคงรักเธอเหมือนเดิม
และมันจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงไป

聞きたい事 話したい事がある
たくさんあるんだよ
มีสิ่งที่อยากถาม

และสิ่งที่อยากพูดคุยอยู่เยอะแยะเลยล่ะ

群青色に染まる冬は
瞬く星が囁いてる
ในฤดูหนาวที่ถูกย้อมเป็นสีน้ำเงินเข้มนี้
มีดวงดาวระยับกำลังส่งเสียงกระซิบมา

聞こえたから
聞こえていたから
もう迷わないで行けるよ
เพราะว่าฉันได้ยิน
เพราะฉันได้ยินเสียงนั้นอยู่ตลอด
ฉันจึงเลิกลังเลแล้วก้าวต่อไปได้

見えないように紛らわしてた
紡ぐ言葉に意味なんて無かった
ฉันทำกลบเกลื่อนไม่ให้เธอเห็น
ไม่มีความหมายอะไรซ่อนอยู่ในถ้อยคำที่ร้อยเรียงนั่นหรอก

伸びてゆく影
刻む波音
必死に背を向けた
どこにも行かないで
มีเพียงเงาที่ทอดยาว
เสียงคลื่นที่สลักอยู่ในความทรงจำของฉัน
กับเธอที่พยายามหันหลังเดินจากไป
ได้โปรดอย่าจากไปไหนเลยนะ

I’m missing you
触れたくなるの
Always be true
愛しているよ
ฉันคิดถึงเธอนะ
อยากจะสัมผัสเธอเหลือเกิน
ฉันนั้นจริงใจกับเธอเสมอ
และรักเธอมากนะ

伝わるように
伝えられるように
ねぇ 想っているから
เพื่อให้ได้บอกเธอ
เพื่อให้ฉันสามารถบอกเธอได้
นี่... ฉันยังคิดถึงเธออยู่ตลอดนะ

茜色に揺れる夕日が
心を強くしていたんだ
อาทิตย์อัสดงที่คล้อยต่ำจนฟากฟ้ากลายเป็นสีแดงเข้ม
มันคอยทำให้หัวใจของฉันเข้มแข็งขึ้น

目を閉じれば春の風が吹く
振り返る帰り道
หากปิดตาลง สายลมฤดูใบไม้ผลิก็จะพัดพา
ให้ฉันมองย้อนกลับไปยังเส้นทางเดิม

見透かされそうな大きな瞳
照れて顔を掻く仕草
นัยน์ตาโตของเธอที่ดูเหมือนจะมองออกอย่างทะลุปรุโปร่ง
ทำให้ฉันรู้สึกประหม่าจนต้องเกาใบหน้าแก้เขิน

寂しげな微笑み
大きくて優しい手
闇の中の光
รอยยิ้มที่แสนโดดเดี่ยว
กับมือใหญ่อันอ่อนโยนของเธอนั้น
จุดประกายแสงสว่างในความมืดมิดให้กับฉัน

永遠が無いのなら
私もここに居ないでしょう
หากนิรันดรไม่มีอยู่จริง
ตัวฉันเองก็คงไม่ได้อยู่ที่นี่

この気持ちは この想いは
巡り続けるはずだよ
ทั้งความรู้สึกและความนึกคิดพวกนี้
คงจะหมุนวนต่อไปไม่จบไม่สิ้นแน่ๆ เลย

Cause I’m loving you
あなたを守るよ
Always be true
愛しているよ
เพราะว่าฉันรักเธอ
ฉันจึงอยากปกป้องเธอ
ฉันนั้นจริงใจกับเธอเสมอ
และรักเธอมากนะ

今あなたに伝わりますように
ขอเพียงความรู้สึกเหล่านี้สื่อไปถึงเธอได้

この胸の中でずっと
鮮やかに彩る景色が見えたの
ภายในใจฉัน
มองเห็นทิวทัศน์ที่ถูกแต่งแต้มให้สดใสอยู่ตลอด

息吹の香りに
あなたを感じて
私は歩いて行くの
เพราะยังรู้สึกถึงเธอได้ผ่านกลิ่นหอมของลมหายใจนี้
ตัวฉันจึงก้าวเดินต่อไปได้