ขอเพียงให้นิ้วมือของเราได้ซ้อนประสานกัน
แต่มันช่างเปล่าประโยชน์

เมื่อเสียงนั้นสะท้อนก้องอยู่แต่ในสวนที่ปิดตาย

満たされた赤い月　
光と闇　まどろみの刻(とき)
許されない約束　飾られた記憶　
終末(おわり)を問いかける
พระจันทร์สีเลือดที่ถูกเติมแต่งจนเต็มดวง 
แสงสว่างและความมืดมิด ช่วงเวลาที่เคลิ้มหลับไป
คำสัญญาที่ไม่มีวันได้รับการอภัย ความทรงจำที่ถูกแต่งแต้ม
ฉันได้แต่ตั้งคำถาม ถึงจุดสิ้นสุดของสิ่งเหล่านี้

重ねた　愛しい罪　優しい嘘　
眠れぬ悲しみ
祈り呟く　翼を奪われた幻(ゆめ)に　
わずかでも星(ひかり)を
บาปอันแสนหวานซ้ำแล้วซ้ำเล่า คำโกหกอันแสนอ่อนโยน
และความโศกเศร้ายามไม่อาจข่มตาหลับลงได้
ในห้วงความฝันที่ถูกช่วงชิงแผ่นปีกไปนั้น
ฉันอธิษฐานเบาๆ ต่อแสงดาวอันริบหรี่

虚ろな未来を　ただ　普遍の愛を
求めた声が　残された刻(とき)の中　浮かんで　消える
ฉันเปล่งเสียงวิงวอนต่ออนาคตอันว่างเปล่า

ขอเพียงความรักที่แสนธรรมดา
ทว่าในห้วงเวลาที่หลงเหลืออยู่นี้ 
เสียงนั้นดังขึ้นมา แต่แล้วก็เลือนหายไป

いつまで続くんだろう　
螺旋の闇　逆さまの月
確かなのは今だけ　
ひび割れた記憶　この目で追いかける
มันจะดำเนินต่อไปถึงเมื่อไหร่กัน
ทั้งวังวนแห่งความมืดมิด และดวงจันทร์ที่ลอยกลับหัว

สิ่งที่จะมั่นใจได้มีเพียงชั่ววินาทีนี้เท่านั้น

ฉันจะใช้ดวงตาคู่นี้ ไล่ตามความทรงจำที่แตกร้าวต่อไป

失くした　愛しい月　
優しい雨　眠れる囁き
飛び立つことを　忘れた　鳥たちは　
歌う　儚さと　痛みを
ดวงจันทร์ที่รักซึ่งอันตรธานหาย 
สายฝนอันอ่อนโยน และเสียงกระซิบที่หลับใหลไป
เหล่าฝูงวิหคที่ลืมเลือนซึ่งการโบยบิน
ต่างร่ำร้องบทเพลงแห่งความสิ้นหวังและความเจ็บปวด

水面に映る　星(ひかり)さえ　まだ　深く　沈む
狂った月と　壊れた夜が　音もなく　暗闇を　奏でる
แม้แสงดาวก็ยังสะท้อนบนผิวน้ำ และยังคงจมดิ่งลงไปเรื่อยๆ
ทั้งพระจันทร์ที่บิดเบี้ยว และราตรีที่แหลกสลาย
ต่างบรรเลงอยู่ในความมืดมิด โดยไร้สุ้มเสียงใดๆ

重ねた　愛しい罪　優しい嘘　眠れぬ悲しみ
祈り呟く　翼を奪われた幻(ゆめ)に　わずかでも…
失くした　愛しい月　優しい雨　眠れる囁き
飛び立つことを　忘れた　鳥たちは　歌う　儚さと　痛みを
บาปอันแสนหวานซ้ำแล้วซ้ำเล่า คำหลอกลวงอันแสนอ่อนโยน
ความเศร้าโศกยามไม่อาจข่มตาหลับลงได้
ในความฝันที่ถูกช่วงชิงแผ่นปีกไปนั้น
ฉันอธิษฐานเบาๆ แม้มันจะริบหรี่ก็ตาม...
พระจันทร์ที่รักซึ่งอันตรธานหาย 
สายฝนอันแสนอ่อนโยน เสียงกระซิบที่หลับใหลไป
เหล่าฝูงวิหคที่ลืมเลือนซึ่งการโบยบิน
ต่างร่ำร้องบทเพลงแห่งความสิ้นหวังและความเจ็บปวด