西の空を染めた
滲むような赤色は
青い線の下
逃げるように消えた
ดั่งหมึกสีชาดเจือจาง
ที่ย้อมสีฟากฟ้าตะวันตกไว้
เลือนหายราวกับหลบหนีไป
ภายใต้เส้นขอบฟ้าสีน้ำเงิน

巣へ帰る
黒い鳥の上
響くのは鳴き声
それだけ
เหนือฝูงวิหคสีรัตติกาล
ที่ต่างโผบินกลับรังนั้น
แว่วเพียงเสียงร้องกู่ก้อง

取り残された二人
灯されなかったあかり
夜はすぐそこに
เหลือเพียงเราสองถูกทิ้งไว้
โดยไร้แสงสว่างใดจุดนำทาง
ฉับพลันราตรีเข้าปกคลุม ณ ที่แห่งนั้น