ロストボーイズ (Lost Boys)
七号線ロストボーイズ (Nanagousen Lost Boys)
amazarashi
作詞 คำร้อง：Akita Hiromu
作曲 ทำนอง：Akita Hiromu
電車に乗り クラスメイトに使い古しの挨拶
鈍行的な会話には いつも運転手はいない
始まりにはいつも 溜息が出ちゃうな
始業式や朝礼や 今日一日の目覚めとか
ทักทายเพื่อนร่วมห้องบนรถไฟด้วยคำเดิม ๆ
คนขับไม่เคยอยู่ในบทสนทนาเรื่อยเปื่อยบนรถไฟ
ทุกการเริ่มต้นมักมีเสียงถอนหายใจ
ทั้งพิธีเปิดภาคเรียนหรือเข้าแถวตอนเช้า
ทั้งการที่ต้องลืมตาตื่นตลอดทั้งวัน
ここじゃない気がしてる
でも理由は分からない
憂鬱ってのは知ってる
でも漢字じゃ書けない
馴染めない訳じゃないから
始末に負えない
テニスコートの夕暮れ
寄る辺ないサッカーボール
รู้สึกว่าไม่ใช่ที่นี่ แต่ไม่รู้ว่าทำไม
รู้จักคำว่าอึมครึม แต่ไม่รู้ว่าเขียนอย่างไร
ไม่ใช่ว่ายังไม่ชินหรอกนะ ถึงได้ยิ่งรู้สึกจนปัญญา
เหมือนลูกฟุตบอลที่โดดเดี่ยวเดียวดาย
อยู่กลางสนามเทนนิสยามเย็น
少年は闇の中 金属バットやカッター
ナイフとかハサミでは 切り裂けない夜がある
将来の話とか 神様も知らないこと
真夜中は短すぎる この世の謎暴くには
เด็กหนุ่มอยู่ในความมืดมิด
จะกระบองเหล็กหรือคัตเตอร์
จะเป็นมีดหรือกรรไกร
ก็ไม่อาจสะบั้นบางคืนให้ขาดลงได้
เรื่องของวันข้างหน้าอะไรนั่น
แม้แต่พระเจ้าก็มิอาจหยั่งรู้
ทำไมราตรีบนโลกนี้ช่างแสนสั้น
หากจะขุดคุ้ยปริศนาเรื่องนั้นละก็
朝焼けに白む町 全速力で駆け抜け
夏と風を追い越して あの子に逢いに行けたらな
夜は影を隠すけど 太陽が暴くから
僕の恥が地面に張り付いて
泣かないで ロストボーイ ロストボーイ
เมื่อฟ้าในเมืองเริ่มสาง
ผมก็วิ่งฉิวสุดฝีเท้า
แซงหน้าฤดูร้อนและสายลมไป
ด้วยหวังจะได้เจอเธอคนนั้น
ราตรีปิดซ่อนเงามืดเอาไว้
แต่แสงตะวันกลับเผยมันออกมา
ความอับอายของผมประทับบนพื้นตรงหน้า
อย่าร้องไห้ไปเลยนะ เจ้าเด็กหลงทาง
เจ้าเด็กหลงทาง
人と違うような気がして よく鏡を見てた
宇宙人や化け物じゃ なくてよかった
でも言葉や思考を映す 鏡なんてないから
安心できない 安心できない
รู้สึกว่าตัวเองแปลกแยก เลยส่องกระจกอยู่บ่อย ๆ
แล้วก็โล่งใจที่ไม่เห็นมนุษย์ต่างดาว
หรือตัวประหลาดที่ไหนสะท้อนกลับมา
แต่ไม่มีกระจกบานใด
ส่องทะลุถึงคำพูดหรือความคิดได้อยู่ดี
เลยยังวางใจไม่ลง ยังคงวางใจไม่ลง
少年は闇の中 マルボロと車泥棒
不登校とオーバードーズ 入り組んだ夜がある
誰にも話せないこと 吐き出した濁ったもの
この世の終わりなんだ ゴミ箱を漁られたら
เด็กหนุ่มอยู่ในความมืดมิด
ทั้งบุหรี่ Marlboro กับแก๊งงัดรถ
ทั้งโดดเรียนและเสพยาเกินขนาด
บางคืนก็เข้าไปพัวพันกับเรื่องพรรค์นั้นเหมือนกัน
เรื่องที่ไม่อาจเล่าให้ใครรับรู้
สิ่งด่างพร้อยที่ถ่มถุยออกมา
กว่าจะหาถังขยะให้ทิ้งมันเจอ
โลกก็แตกไปก่อนแล้วล่ะ
朝焼けに白む町 訳もなく涙が出て
これを青春と呼ぶなら めでたい奴もいたもんだ
夜は涙隠すけど 太陽が暴くから
僕の恥が地面に張り付いて
泣かないで ロストボーイ ロストボーイ
เมื่อฟ้าในเมืองเริ่มสาง
อยู่ดี ๆ ก็ร้องไห้ออกมา
หากเรียกอาการนี้ว่าวัยรุ่น
ก็คงมีคนดีใจอยู่หรอก
ราตรีปิดบังหยาดน้ำตา
แต่แสงตะวันกลับเผยมันออกมา
ความอับอายของผมประทับบนพื้นตรงหน้า
อย่าร้องไห้ไปเลยนะ เจ้าเด็กหลงทาง
เจ้าเด็กหลงทาง
神社で吐く煙 夏の雨
待ちぼうけ君のバス ガスト前
悩み多き少年の手に 覚束ない夢とわずかな小銭
鏡にくたびれた顔 宇宙人のがましだったかも
少年は欲望眼中映す けど今じゃ木造ワンルーム
พ่นควันอยู่ในศาลเจ้า สายฝนฤดูร้อน
คอยรถบัสของเธอเก้ออยู่หน้าร้าน Gusto
บนมือเด็กหนุ่มผู้กลัดกลุ้ม
มีเพียงฝันอันริบหรี่กับเศษสตางค์
ใบหน้าในกระจกฉายแววอ่อนล้า
จนมนุษย์ต่างดาวยังจะดูดีเสียกว่า
สักวันแววตาเด็กหนุ่มจะสะท้อนความปรารถนา
ทว่าตอนนี้มีเพียงภาพห้องไม้แคบ ๆ
少年は闇の中 十年経っても闇の中
襲われる「あの頃良かったよな」
振り解く「まだまし今の方が」
自意識過剰なくせに はなはだ無鉄砲で気難しい
けどそいつに諭される時々 そんな夜 未だに幾つもある
เด็กหนุ่มอยู่ในความมืดมิด
จะผ่านไปสิบปีก็ยังอยู่ในความมืดมิด
สะบัดความคิดว่า "ตอนนั้นมันดีมากเลยนะ"
ด้วยคำว่า "ตอนนี้ต่างหากที่ดีกว่า"
ทั้งที่ชอบคิดเข้าข้างตัวเอง
แต่ก็ขาดสติยั้งคิดจนน่ารำคาญ
บางครั้งก็ถูกนิสัยพวกนั้นสั่งสอนเหมือนกันนะ
มีอยู่หลายคืนเลยล่ะที่เป็นแบบนี้
朝焼けに白む町 世界に憎まれったって
憎んでるのはこっちだと 金網をくぐり抜けて
大人は少年を隠すけど 真夜中が暴くから
ほらあの日の少年が舌だして
泣かないで ロストボーイ ロストボーイ
เมื่อฟ้าในเมืองเริ่มสาง
ต่อให้โลกใบนี้จะเกลียดผม
ก็จะบอกว่าผมต่างหากที่เกลียดมัน
ก่อนลอดฝ่าลวดตาข่ายออกไป
ผู้ใหญ่ซ่อนความเป็นเด็กเอาไว้
แต่ราตรีกลับเผยมันออกมา
ดูสิ เด็กในวันนั้นแลบลิ้นเยาะเย้ยใหญ่แล้วนะ
อย่าร้องไห้ไปเลย เจ้าเด็กหลงทาง
เจ้าเด็กหลงทาง
泣かないで ロストボーイ
อย่าร้องไห้ไปเลยนะ เจ้าเด็กหลงทาง
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in