เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Happy birthday (26 Version)ชย วิวัฒนาพานิช
Happy birthday
  • 01 Okinawa 92914 


    "วันเกิดปีนี้ถ้าขอพรได้เพียงหนึ่งข้ออยากขออะไรคะ?" 


             หญิงสาวขวบวัยพึ่งอย่างเข้าสู่เลขยี่สิบถามขึ้นมาขณะเปล่าเปลือยบดเบียดกายอยู่ใต้ผืนผ้าห่มลายดอกยี่สุ่นร่วมเคียงเตียงเดียวกับคุณก่อนรุ่งสาง พร้อมทิ้งน้ำหนักตัวลงมาทับแผงหน้าอกอันกำยำของคุณ ห่มคลุมกายของเธอกับคุณไว้ด้วยเส้นผมที่ผ่านการทำสีจนแตกปลายกลิ่นหวานแรดราวถูกสระมาด้วยแชมพูขวดลายเจ้าหญิงนุ่มยาวสยาย กระซิบกระซาบถามไถ่ส่งจากลำคอเรียวเล็กด้วยน้ำเสียงเรียบแผ่วในระยะเวลาประมาณช่วงสิบสามห้วงลมหายใจยืดยาวเข้าออกยังคงไร้คำตอบหากปรากฏอยู่แต่ความเงียบงัน 



              อันที่จริงคุณฟื้นตื่นก่อนเธอหลายนาทีแล้วหากเพียงหลับตานอนนิ่งจมดิ่งอยู่ในคิดคำนึงถึงบุคคลอีกคนที่คุณไม่อาจนิยามเธอเป็นเพศกำเนิดใดได้อย่างชัดเจนนัก  ใบหน้าที่ไม่ปรากฏในจดจำ ไม่แน่ใจว่าคุณควรเรียกคนแปลกหน้าในความคิดนั้นว่าเขาหรือควรเรียกว่าเธอ  เพ่งเล็งนึกคิดถึงชีวิตในอนาคตถัดไปต่อจากนี้สำหรับคุณหนุ่มวัยยี่สิบห้าย่างยี่สิบหกผู้เคร่งครัดตรากตรำอยู่ในวัยกำลังกอบโกยประสบการณ์จากหน้าที่การงานเก็บหอมรอมริบสร้างเนื้อสร้างตัวจากความเพียรพยายามของตัวเอง หนุ่มผู้เกิดวันอังคารปีจอไม่เคยย่อท้อต่ออุปสรรคอันหนักหนาของชีวิต ไม่เชื่อเรื่องดวงหรือปรารถนาพรจากเทพเจ้าองค์ใดนอกเหนือจากการสนองความใคร่รวมไปถึงเรื่องการเงินการลงทุนเท่านั้นที่คุณยังหมกมุ่นกับมันอย่างคลั่งไคล้ไม่รู้อิ่ม



     "เงิน พี่อยากมีเงินที่มากขึ้นกว่านี้" คุณกระซิบตอบก่อนค่อย ๆ ลืมตาดูแสงสว่างแรกของวัน 


    "หมายถึงชีวิตที่มั่นคงมั่งคั่ง" 


    "จ้าคนเก่งแบบพี่ต้องรวยอยู่แล้ว" เธอขานรับออดอ้อน 


    "ใคร ๆ ต่างต้องการเงินมาก ๆ กันทั้งนั้น"


     "ถ้าตอนนั้นเรายังคบหากันอยู่ก็ต้องเรียกหนูว่าคุณนายคาร่า"


     "จะไม่ให้เรียกมุกดาแล้ว?" 


    "ใช่ค่ะ" 


    "จะเปลี่ยนชื่อว่าคาร่า" 


    "แต่น่าเสียดายจังความต้องการของพี่ไม่มีหนูอยู่เลยหรือคะ" 


    "หนูก็อยู่ในความต้องการของพี่ตอนนี้แล้วไง" 


    คุณยื่นมือลูบไล้ไรผมของคนที่อยู่บนร่างอย่างอ่อนโยนแผ่วเบา 

    "พรุ่งนี้ก็วันคริสต์มาส วันถัดไปก็วันเกิดพี่ไคใช่ป่ะ" 


    "ใช่แล้วครับ" คุณตอบพร้อมเลื่อนมือสัมผัสสิ่งนุ่มนวลแฉะชื้นใต้ผืนผ้าห่มแทน


     "งั้นคืนนี้ถ้าพี่มาอีก หนูจะทำเค้กวันเกิดล่วงหน้าสูตรพิเศษให้ซานต้าคนเก่งคนนี้นะคะ" 



    มุกดาพูดจบก็พยุงตัวขึ้นหยิบมือถือที่กำลังเชื่อมอยู่กับลำโพงบูลทูธสีชมพูเปิดเพลง Okinawa 92914 

    ที่คุณชื่นชอบ อันที่จริงเคยเป็นเพลงที่เธอ และ อดีตรูมเมทของเธอชื่นชอบ 

    ก่อนขึ้นทับอยู่บนเรือนกายคร่อมลำจรวดที่กำลังเตรียมทยานขึ้นอีกครั้งของคุณ 

    "ส่วนคำอธิษฐานของหนูขอแค่เพียงความสุขจากซานต้าตอนนี้เท่านั้น" 

    Look at those trees / สองมือปะป่ายสอดประสาน

    Look how they move by the breeze /ทุกสรรพสิ่งในจักรวาลสอดประสาน 

    เสียงเพลงสอดประสานร่วมอยู่กับเสียงกระเส่าหืดหอบ คุณและเธอสอดประสานกันก่อนถึงเป้าหมายคล้ายยานอวกาศเทียบลงจอดดาวพลูโตไกลห่างนับล้านปีแสงได้สำเร็จ 

    เพลงวกวนจวบจนท่อนสุดท้ายจบลงในห้วงเวลาเจ็ดนาฬิกาสามสิบนาที



    มุกดาบ่ายเบี่ยงอยากหนีเรียนส่งข้อความแจ้งเพื่อนว่าวันนี้ไม่เข้าคลาส แต่อันที่จริงเธอมีนัดเดทกับหนุ่มอีกคนนัดหมายในทินเดอร์ ส่วนคุณหลังชำระล้างคราบไคลของความใคร่แต่งตัวเตรียมเดินทางเข้ายิมใกล้บริษัทก่อนทำงานทุกอย่างเป็นกิจวัตรประจำวันที่คุณทำไปอย่างเป็นปกติวิสัย ระหว่างความสัมพันธ์ของคุณกับเธอ หาใช่ความรักสดใหม่ถมเต็มหัวใจแบบความรักของคนหนุ่มสาว พวกคุณต่างรู้จักกันเท่ากับอนุญาตให้อีกฝ่ายได้รู้จัก พวกคุณตกลงร่วมกันและเข้าใจว่าแบบนั้น เฟรนด์ วิท เบนนิฟิท 

    คุณจะเที่ยวกับเธอ หรือไปหาเธอที่ห้องหับแบบลับ ๆ แล้วกลับเมื่อตอนรุ่งสางบางครั้งบางคราวเพียงเท่านั้นยกเว้นเสียแต่บางวันบางคืนที่คุณมีนัดกับคนรู้จักผ่านแอปพลิเคชัน ไลฟ สตรีมมิ่ง 

    ที่เขาพร้อมเปย์ให้คุณไปเดทไปนอนด้วย โดยที่คุณไม่มีสิทธิ์หึงหวงเป็นเจ้าข้าวเจ้าของกัน

    หรือมีความรู้สึกลึกซึ้งไปมากกว่านั้น 



    __________


     02 คริสต์มาสอีฟปีนี้มีแต่เรื่องที่ดี 


              ภายในบริษัทวันนี้มีต้นคริสต์มาสขนาดมหึมาประดับประดาสวยงาม 

    มีกล่องของขวัญผูกริบบิ้นแดงกองพะเนินเทินทึก มีรูปของคุณติดบนบอร์ดทำเนียบพนักงานดีเด่นของปี มากกว่าเสียงปรบมือคำชื่นชมยินดีจากประธานบริษัท และหัวหน้าแผนกที่คุณเคารพนับถือคุณทำยอดจองคอนโดหรูหราระฟ้าได้ในตัวเลขมูลค่าเป็นที่น่าพึงพอใจ ค่าคอมมิสชั่นพุ่งพรวดงดงามสมดั่งพระพรความปราถนาที่คุณฝ่าฟันอุตสาหะมันมาด้วยความสามารถของคุณเอง 


    กับเค้กวันเกิดล่วงหน้าที่เพื่อนร่วมงานถือมาเซอร์ไพร์คุณเมื่อตอนกลางวันราวพิธีกรรมปฏิบัติต่อกันมาในแผนก  ร้องเพลง เป่าเทียน ก่อนถูกตัดแบ่งแจกจ่ายกับทุกคนในห้อง วันแห่งการเฉลิมฉลอง 

    ทุกคนได้รับสิทธิ์หยุดงานกินดื่มเต้นรำได้อย่างตามชอบใจ คล้อยบ่ายนั้นเองที่คุณพึ่งสังเกตเห็นกล่องปริศนาปรากฏอยู่บนโต๊ะของคุณชื่อหน้าพัสดุแผ่หรา ชัดเจนแจ่มแจ้งว่าสิ่งนั้นจัดส่งถึงคุณแต่เพียงผู้เดียว ตาบู ชื่อผู้ส่งชื่อเดียวกับยี่ห้อแป้งผุดโผล่มาร่ำเรียกถึงคุณในห้วงฝัน 

    หากคาดการณ์กับขนมหวานที่ส่งมาให้คุณโดยไม่ระบุชื่อก่อนหน้านี้แล้ว สิ่งเหล่านี้อาจถูกส่งมาจากแหล่งเดียวกัน เธออาจเป็นบุคคลเดียวกัน เทียบกับบรรดาสาว ๆ ที่คุณติดตามพวกเธอ และ พวกเธอติดตามคุณในแอปวีเจและทินเดอร์แล้ว ตาบู คือคนปริศนาที่อาจแอบรักคุณอีกคนหนึ่งโดยที่คุณไม่อาจล่วงรู้เท่าทัน หรือรู้จักมักคุ้นเธอเลย แม้กระทั่งสนใจใยดีหากมีสักข้อความจากคนที่คุณไม่คิดสนใจส่งมาก่อนหน้านี้ 



            เพื่อนร่วมงานของคุณต่างสงสัยอยากรู้อยากเห็นถึงสิ่งของที่อยู่ด้านในกล่องกันใหญ่ คลี่คลายเปิดแกะกระดาษขาวบางเหล่านั้นออกหมดจด มันไม่ใช่ตุ๊กตาหมีอย่างคาดเดาไม่ใช่ดอกไม้หอมหวน ไม่ใช่ช็อกโกแลต ไม่ใช่ขวดโหลรูปหัวใจอัดเต็มไปด้วยดาวกระดาษสีชมพู แต่เป็นเพียงหนังสือสามสี่เล่มจากหนึ่งเล่มที่คุณต้องการมันมาตลอดและหาไม่ได้จากที่ไหน พร้อม การ์ดลายมือชื่อของเธอก็เพียงเท่านั้น 

    คุณขวยเขินกับของขวัญวันเกิด แต่แสร้งทำทีเก็บมันไว้ใต้ใบหน้าภาคภูมิใจในฐานะบุคคลพิเศษที่ใครต่อใครต่างมอบสิ่งพิเศษให้กับคุณ เมื่อในกล่องคือสิ่งสามัญหาได้เป็นความพิเศษพิสดารเพื่อนร่วมงานให้ความสนอกสนใจสืบหาคนปริศนาที่ว่ามากกว่าสิ่งของช่องค้นหาไม่ปรากฏสิ่งใดเกี่ยวกับตัวตนการมีอยู่ของเธอราวกับ ตาบู ไม่มีตัวตนอยู่จริง 

     "เธอเป็นเพื่อนมึงบนเมตาเวิร์สหรือเปล่า ทำไมไม่ลองย้อนดูกล่องข้อความดูหล่ะ"


     "เออจริง"


     "บางทีอาจเป็นข้อความที่นายไม่ยอมเปิดอ่าน"


     "ใช่ ๆ ตัวหนังสือสวยแบบนี้ เจ้าของต้องสวย" 


    "กูอยากเห็นหน้าแล้ว" 


    "นี่ไงเจอแล้ว ตาบู " 


    "เรียนที่เดียวกับมึงด้วย" 


    “เหมือนเป็นรุ่นพี่” อีกคนสมทบ 


    "เค้าชอบมึงแหละกูว่า"


    "สต๊อกเกอร์หรอวะเนี่ย"


     "มึงไม่เคยเจอเค้าเลยหรอ" เพื่อนรุ่นพี่ที่ทำงานอีกคนถามกับคุณ


     "ไม่ ไม่เคย ไม่เคยรู้จัก" คำตอบเดียวที่คุณมอบให้กับเพื่อนร่วมงานที่ต่างสงสัยใคร่รู้ 

    ตาบู นามสมมุติ สำหรับคุณอาจเป็นเพียงคนแปลกหน้านักสาธยายเพ้อพร่ำยืดยาว

    ที่คุณขี้เกียจสนทนาด้วย หรืออยากเปิดอ่านดูข้อความของเธอพร้อม ๆ กับหลงลืมไปแล้วว่า

    มีเธอเป็นเพื่อนบนโลกโซเชียล คุณไม่เคยใส่ใจแม้แต่สนใจชื่อนามความธรรมดาสามัญของชีวิต 

    โพสต์ของเธอ แต่กลับฝันถึงบ่อยครั้งผุดอยู่ในคิดคำนึงขณะร่วมรักอยู่กับคนแปลกหน้าอื่น 

    โดยไม่คิดจะให้ความสำคัญอื่นใดไปมากกว่านั้น และคาดไม่ถึงเลยว่าเธอจะส่งของขวัญคริสต์มาส

    และวันเกิดล่วงหน้ามาให้คุณวันนี้ ของขวัญที่คุณปรารถนา ของขวัญที่ส่งมอบให้คุณก่อนมุกดาสาวคนคบแบบลับ ๆ ของคุณ 


    __________


    03 วีวิชยู อะแมรี่คริสต์มาส

                คืนนี้พระจันทร์เต็มดวง เพลงคริสต์มาสถูกเปิดขึ้นในทั่วทุกมุมเมืองหัวระแหง คุณพะว้าพะวังว้าวุ่นกับการขึ้นลงของเส้นกราฟในพอร์ตหุ้นผ่านไอแพทสลับกับเปิดอ่านหนังสือเล่มหนึ่งจากหลายเล่มเหล่านั้นเพื่อฆ่าเวลาระหว่างรอคู่เดทลับอีกคนหนึ่งของคุณ เธอฝึกงานอยู่บริษัทเอเจนซี่โฆษณาชื่อดังแห่งหนึ่ง หลังจากรู้จักมักคุ้นกับคุณบนโลกออนไลน์เพียงสองวันถึงหาเวลาเว้นว่างจากงานออกมาพบพานคุณตามนัดหมาย




    ระหว่างการเลือกซื้อน้ำยาทาเล็บเกือบครึ่งชั่วโมงเศษ ก้มเงยเดินกลับไปมาอยู่ในแผนกบิวตี้สโตร์สถานจำหน่ายชุบตัวของคนสวยคนงามกลางห้างสรรพสินค้าย่านละแวกบริษัทที่คุณมักนัดเจอใครต่อใคร
    ในขณะเปิดอ่านค้างไว้ที่หน้าที่ยี่สิบหกตอนนั้นเองที่คุณรู้สึกร้อนหนาววูบวาบสลับกัน กฎ 4 ข้อของการตัดสินใจอย่างชาญฉลาด ที่คุณใฝ่ฝันรอคอยเสาะหาการได้อ่านมันมาเนิ่นนานนับตั้งแต่ความหลงใหลในตัวเลขของรายได้ ยึดครองหัวใจของคุณเอาไว้อย่างแน่นเหนียว หนังสือที่ตาบูคนแปลกหน้าส่งให้กลายเป็นหนังสือที่อ่านได้ไม่รู้จบ หนังสือเล่มใหม่ที่ยังไม่มีกำหนดวางแผง แต่คุณกลับไม่สงสัยถึงวิธีการที่มาของมัน หนังสือแห่งหนังสือเล่มที่นักลงทุนทุกคนปรารถนาต้องการ


     "เสร็จแล้วกินขนมกัน" หญิงสาวอ่อนวัยคนนั้นเดินมาจับแขนคุณ 

    ในขณะที่มืออีกข้างหนึ่งถือข้าวของพะรุงพะรังอยู่


     "โทษทีตอนแรกว่าจะดูแค่ยาทาเล็บแต่ดูของอื่นเพลินเลย" 


    "คร๊าบสวยแล้วครับ ไม่ต้องซื้อเยอะก็ได้ครับ" 


    คุณตอบรับด้วยความทะเล้นพลางรีบเก็บทุกสิ่งทุกอย่างลงกระเป๋าเป้ก่อน อาสาถือถุงเครื่องสำอางให้กับเธอ


     "ผู้หญิงทุกคนชอบความสวยความงาม" 


    "พวกเรางดงามเพื่อตัวเอง" 


    "ไม่ได้เอาใจคนแถวนี้หรอกค่ะ" เธอตอบด้วยน้ำเสียงมั่นใจพลางหัวเราะออกมาอย่างร่าเริง 



    พลัดสายตาจากเธอในร้านขนม คุณมีโอกาสไปร่วมงานฉลอง bitkub พูดคุยแลกเปลี่ยนเรื่องเหรียญคริปโตเคอร์เรนซีกับคนแปลกหน้าอีกคนบนเรือสำราญแล่นไปตามการทอดยาวของแม่น้ำเจ้าพระยา  บริกรเลื่อนเก้าอี้ผายมือเชื้อเชิญสภาพเรียบร้อยให้คุณนั่งดุจดั่งเจ้าชายราชนิกูลผู้สง่าผ่าเผย คลี่วางผ้ากันเปื้อนให้กับเขาเสมือนเจ้าหญิง ค็อกเทลสีสวย มื้ออาหารรสเลิศถูกเสิร์ฟมาบนโต๊ะด้านในสุดของร้านโมงยามของบทสนทนาที่คุณปริปากเล่าถามไถ่ต่อเติมมันเกี่ยวกับแนวทางการลงทุนอย่างลื่นไหลไม่เหมือนกับสนทนากับคนแปลกหน้าที่คุณไม่นึกอยากพูดคุย เรือแล่นผ่านตึกที่ฉายแสงรูปหัวใจเพื่อเอาใจใครต่อใคร โคมไฟประดับระยิบระยับเรื่อเรืองโรแมนติกแข่งขันกับดาวบนฟ้านับร้อยพันหากเป็นแสงปลอม ดนตรีไพเราะ อาหารอร่อย เครื่องดื่มสุดพิเศษทุกอย่างต่างเป็นความพิเศษของกันและกัน ในค่ำคืนที่ลมเดือนธันวาคมปีนี้หนาวไม่น้อยไปกว่าปีไหนหากปีนี้เป็นธันวาคมที่คนเหงาเช่นคุณไม่เหงาอีกต่อไปเพราะมีสาวสวยมากมายมีนัดพบปะกับคุณหนุ่มไฟแรงไม่ว่างเว้นเลยสักวัน 



               ก่อนจบสิ้นวันพิเศษคุณพิมพ์ข้อความส่งความประทับใจถึงสาวที่ไปเดินด้วยคนล่าสุด  ส่งข้อความนัดเจอเธออีกสองสามสี่ห้าหกวันข้างหน้าหากคุณว่างตรงกับเธอต่อจากนี้ รีบไปให้ทันรถไฟใต้ดินเที่ยวสุดท้ายเพื่อไปยังห้องนักศึกษาสาวสวยที่คุณหลับตื่นร่วมเตียงเคียงหมอนตามนัดหมายอย่างดิบดี ระหว่างทางอีกเจ็ดสถานีคุณพลั้งเผลอคิดถึงความพยายามอันก๋ากั่นบริสุทธิ์ใจของตาบูผู้มีแรงผลักดันอย่างน่าประหลาดจับจดวกวนว่าคุณควรจะส่งข้อความไปขอบคุณเธอดีไหมสำหรับของขวัญ แต่คนมากเสน่ห์เช่นคุณไม่นึกทำ สลับกับจินตนาการถึงการเซอร์ไพรส์เค้กวันเกิดสุดพิเศษของมุกดาวิปครีมข้นขาววางทับด้วยลูก สตรอเบอรี่สดสีแดงบนเรือนร่างเปลือยเปล่า พร้อมกล่าวชักชวนคุณละเลงทานมันอย่างเอร็ดอร่อย 



              คุณชูชันในขณะรถไฟฟ้าถึงสถานีที่หมาย ทุลักทุเลรีบไปให้ทันอพาร์ทเม้นท์ของเธอก่อนฝนตก เธอกดอ่านแต่ขาดหายราวไร้การเชื่อมต่อ ทุกอย่างไม่เป็นดั่งคาดเดาเธอไม่ลงมาเปิดประตูดั่งสัญญานัดหมาย คุณชูชัน หดเหี่ยว ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งในระหว่างรอคอยใต้โคมระย้าหน้าตึกยามลมฝนพัดผ่านมาสร้างความทรมาน ใบไม้ปลิดปลิวพร้อมกลิ่นน้ำหอมที่คุณจดจำได้ลอยมาจากระยะไกลเวลาประมาณสามสิบช่วงลมหายใจเข้าออกก่อนที่คุณเองเหลือบเห็นมุกดาลงแท็กซี่เมามายนัวเนียกับผู้ชายอีกคน คนที่มีรูปร่างสูงโปร่งล่ำสันผมหยักศกคล้ายกับเพื่อนในแผนกเดินผ่านหน้าคุณไปโดยไม่สนใจใยดี ราวกับคุณเป็นเพียงวัตถุล่องหน ไร้ค่า 


    __________

     04 Happy Birthday 


               ในระหว่างสภาวะครึ่งหลับครึ่งตื่นครึ่งจริงครึ่งฝันล่วงเลยสู่เที่ยงคืนวันเกิดหลังจากคุณดับความกระสันอยากด้วยตัวของคุณเอง หลั่งล้นครวญครางอยู่กลางเวิ้งว้างว่างเปล่านับอนันต์ พลิกตัว ข่มตา ชันเข่า ดันผนัง ทุบตีฝา เคลิ้มหลับ สลับการผวาตื่นอยู่แบบนั้น หยิบจับโทรศัพท์ว่ามีใครส่งข้อความอวยพรคุณไหมแต่กลับไม่มี เลื่อนดูอินสตาแกรมของมุกดา เธอเปิดตัวคบหากับคนใหม่ที่ไม่ใช่หัวหน้าสองนาทีก่อนหน้านี้ อันที่จริงของอันที่จริงใครคนนั้นใช่อื่นไกลแต่เด็กสาวฝึกงานเอเจนซี่โฆษณาที่คุณเคยเดทด้วย พวกเธอตกหลุมรัก และรักกันก่อนที่คุยกับคุณ รักกันอย่างไม่มีเงื่อนไข ความรักไม่เคยมีเขตแดนของเพศ...เพศเป็นเพียงสิ่งสมมุติ คุณใจหายร่วงกราวราวถูกตบหน้าจากการถูกคนรักพากันวางแผนทรยศ การถูกทรยศที่คุณไม่อาจหึงหวงพวกเธอ ก่อนเลื่อนดูหน้าฟีจเฟสบุ๊คของตาบู ก็ไร้ความเคลื่อนไหวอื่นใดราวได้ลาร่ำจากไปอยู่แห่งหนดาวเคราะห์อื่น ทุกข้อความเคยส่งจากเธอถึงคุณในกล่องข้อความตอนนี้ถูกลบทิ้งไม่เหลือหลงคงไว้แต่สติ๊กเกอร์รูปแมวที่คุณส่งทิ้งทวนตอบส่ง ๆ เป็นมารยาทในหกเดือนก่อน ตาบูไม่มีความเชื่อมโยงต่อคุณ เช่นเดียวกับหญิงสาวทุก ๆ คนที่ไม่มีความเชื่อมโยงกับคุณอีก ดั่งคำนัดหมายว่าคุณเป็นสิ่งต้องห้ามแปลกปลอม พวกเธอจะไม่มีใครยุ่งกับคุณอีกต่อไป 



           ระหว่างที่คุณกลัดกลุ้มคุณนึกเสียดายในรอยยิ้ม แววตาอันอบอุ่นของตาบูคนแปลกหน้าแม้ไม่เคยทำความรู้จัก คุณเลื่อนลงไป จนถึงรูปที่ตาบูถ่ายกับชามก๋วยเตี๋ยวที่คุณคุ้นตาเป็นลวดลายดุจเดียวกันกับชามที่ใช้ในร้านเล็ก ๆ ของมารดาหญิงวัยกลางคนผู้ให้กำเนิด ก๋วยเตี๋ยวหน้าตาธรรมดาแต่สุดพิเศษความอร่อยที่คุณไม่อาจหาทานได้ที่ไหนอีก ตอนนั้นเองที่น้ำตาคุณไหลพราก เปรอะเปื้อนหมอนคิดถึงแม่ คิดถึงบ้าน คิดถึงเสียงหัวเราะของน้องชาย คิดถึงพ่อช่างแกะสลักหินที่เขาเคยสลักหยกรูปพระพุทธเจ้ามอบให้กับคุณเป็นเครื่องรางคุ้มครองคุณลุรอดปลอดภัยจากอันตราย ของขวัญวันเกิดทรงคุณค่ามากมูลค่ายากจะหาสิ่งใดทัดเทียมเสมอเหมือนตอนสมัยที่คุณห่างบ้านครั้งแรกไปเรียนต่อมหาวิทยาลัย แต่คุณกลับทำหายไปโดยที่คุณไม่กล้าสารภาพกับบิดาของคุณ 




    ความแปรปรวนสับสนอลหม่าน พัดพาคุณจากพวกเขาไปไกล หากจะเป็นความรักที่คุณเคยมีคงเป็นแฟนเก่าคณะเภสัช เธอมีรอยยิ้มจริงใจเป็นห่วงเป็นห่วงใยคุณดุจเดียวกับตาบูคนแปลกหน้าแต่จนแล้วจนรอดคุณก็รักษาสิ่งที่มีค่าที่สุดไว้ไม่ได้ วันเกิดของคุณนาน ๆ ครั้งหากไม่นับที่พี่สาวนัดคุณออกไปฉลองกับเหล่าผองเพื่อนเธอ ถึงจะมีสิ่งมากความหมายมอบให้คุณมากกว่าความมักง่ายฉาบฉวย บรรยากาศอบอุ่นจานอาหารง่าย ๆ ที่คุณโปรดปราน เค้กชิ้นเล็ก ๆ รอคอยคุณกลับมาอธิษฐานหากในตอนนี้ทุกอย่างล้วนเป็นอดีตจากกันไปแล้ว

    __________



     05 ขอให้พรุ่งนี้เป็นวันที่ดี 


              รุ่งสางของสามวันถัดมาก่อนสิ้นปี นอกจากไม่มีของขวัญใดส่งมาถึงคุณอีกสิ่งของเคยประดับวันคริสต์มาส ในบริษัทถูกบรรจุลงกล่องจัดเก็บยังห้องเก็บของ รูปของคุณถูกปลดออกจากบอร์ดทำเนียบพนักงานดีเด่นเพราะมีคนทำยอดขายคอนโดได้มากกว่า เพื่อนร่วมงานมีเรื่องคุยกับคุณน้อยลง คนหนึ่งในแผนกพ่อหนุ่มนักรักระหว่างเขากับคุณต่างเป็นอื่นต่อกันหลังจากนั้นนอกจากเรื่องงานก็คุยกันน้อยลง ตัวเลขในพอร์ตหุ้นแน่นิ่งค้างติดอยู่ในความอ้างว้างดั่งความผาสุกที่เคยมีอยู่ก่อนหน้านี้ป่นปี้ในบี้แบนมอดมลายหายไปราวกับฟาดคุณกลับเพื่อฟื้นตื่นจากความเพ้อฝัน คุณเริ่มเข้าใจเติบใหญ่จากความเจ็บปวด 


    ถัดจากวันเกิด... ถัดจากเทศกาลเฉลิมฉลอง...ถัดจากการนัดเดทสาวคนใหม่ในคาเฟ่... 

    ถัดจากการดูหนังรอบสุดท้ายตรงเบาะท้ายสุดของโรงถัดจากร้านอาหารกับลูกค้าบนตึกระฟ้า…

    ถัดจากบรรยากาศงดงามริมแม่น้ำอันโรแมนติก...ถัดจากความเคลื่อนไหวบนเตียงที่คุณร่วมรักกับคนแปลกหน้า ตรงลิ้นชักเก็บถุงยางเจลหล่อลื่นของคุณตรงตู้ข้างเตียงยังคงมีหนังสือจากคนปริศนาคนอื่นไกล กระดาษการ์ดอวยพรยี่ห้อที่ไม่มีวันย่อยสลายฉีกขาดพร้อมข้อความเป็นลายมือขีดเขียนจากปากการุ่นที่หมึกจะคงอยู่ไปชั่วนิจนิรันดร์ว่า ยามที่รู้สึกว่างเปล่า ให้วางหนังสือเหล่านี้ไว้ในที่ที่หยิบง่าย มันจะอยู่เพื่อคุณตรงนั้นเสมอไม่แปรเปลี่ยน แม้บนโลกอันแสนอ้างว้างทึมเทาใบนี้

    จะไร้ซึ่งตาบูคนแปลกหน้าคนที่ว่าแล้วก็ตาม


เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in