เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Midnightชย วิวัฒนาพานิช
Midnight
  •   

     


    บทสนทนาก่อนเที่ยงคืน – บาร์ค็อกเทลแห่งหนึ่งแถวทองหล่อ

    บ.ก. จูนจูน : ไหนมึงว่ามูฟออนได้แล้วไง

    ทำไมแม่งยังต้องเป็นกังวลว่าเค้าจะทำอะไร

    อยู่กับใคร ไปที่ไหน ออนเฟสอยู่รึเปล่าด้วยว่ะ

    ไถเข้าไปสิคะหน้าฟีจอ่ะ

    .

    ตาบู : ขออะไรก็ได้ครับแก้วนึง

    มีรัมเป็นเบจ แรงได้แต่ไม่เฝื่อน

    ออกฟรุ๊ตตี้ได้แต่ไม่หวานจ๋อยสดใสเหมือนหญิงสาววัยยี่สิบ อาฟเตอร์เทสดี ๆ จบ นุ่ม ๆ

    ยอมรับว่ากำลังบ่ายเบี่ยงเลี่ยงคำถามข้างต้น ด้วยการหันไปสั่งค็อกเทลรสแปลกใหม่

    กับหนุ่มแว่นบาร์เทนเดอร์ผู้ดูดีมีความอัธยาศัยดีขับรับขับสู้เป็นอาชีพ หวังมีบทสนทนาใหม่จะเข้ามาแทรก
    เปลี่ยนเรื่องคุย แต่กลับขานรับเพียงว่า “ครับ” เรียบ สั้น แล้วง่วนอยู่กับหยิบแก้ว เปิดขวด เทสิ่งนั้นผสมสิ่งนี้ต่ออย่างบันเทิงใจ

    .

    (ไม่ช่วยกูเลยสัส)

    .

    ตาบู : เออสรุปพี่จูนสั่งไรยังนะ

    .

    บ.ก. จูนจูน : เรียบร้อย ไฟล์ มี ทู เดอะ ซาเทิล แก้วม่วง ๆ ที่เค้ากำลังชง ๆ อยู่นั่นแหละ

    และที่นัดมาเนี่ยไม่จะทงจะทวงต้นฉบับมึงหรอกนะคะ หยุดทำหน้าเลิกลัก หยุดมีพิรุจ

    .

    ตาบู : อื้อ อย่าทวงเลย ล่าสุดรันพล็อตใหม่ละ คิดว่าอีกนานสามร้อยปีหมีหนีไปสร้างเผ่าพันธุ์ใหม่นอกโลก

    .

    บ.ก. จูนจูน : ถ้าเรื่องคนที่ไปแอบรักเค้านั้นไม่เอาละนะ เอียน คนอะไรแอบรักแล้วเอามาเขียนงานเป็นห้าหกเรื่อง เอาจริง กูรู้นิสัยมึงดี

    ถึงเค้าออนอยู่ มึงก็เลือกที่จะไม่ทักไปอีกแล้ว

    .

    ตาบู : โห่พี่ไรวะ บ.ก. หรือ หมอดู

    .

    ตาบู : ก็เป็นความรู้สึกแบบว่า ยังเก็บของคนรักเก่าไว้ในลิ้นชักเป็นคุณค่าทางใจไง

    รู้สึกดีที่ยังมีอยู่ แต่รู้สึกโหวงเหวงชอบกลถ้าหากไม่มีอยู่แล้ว -- ไรงี้

    .

    บ.ก. จูนจูน : ไรของมึง แต่เอาเป็นว่ากูเกท

    โหแก้วมึงมาแล้ว ดาร์คบูลลาเวนเดอร์มาเลยนะคะ

    มาชนกันหน่อย

    .

    ตาบู : มิทไนท์แหละ เขาว่า

    แต่บอดี้คมดีหว่ะพี่ อาฟเตอร์เทสใช้ได้เหมือนกลิ่นดอกไม้ป่า อวล ๆ ไม่เลว

    .

    บ.ก. จูนจูน : ดีค่ะเล่าต่อ

    .

    ตาบู : แต่จะว่าไปนี่รู้สึกดีที่ยังเห็นเค้าออนอยู่นะ

    เอาจริงป่ะ พนันได้เลยทักไปก็คงถูกเมิน

    แชทหนักขวาเหมือนเคย

    .
    บ.ก. จูนจูน : เพลงเลือดกรุ๊ปบีลอยมาเลยนะคะ
    .

    ตาบู : “เค้าควรมีความสุขกับคนที่เค้าต้องการคุย คบหาคนที่อยากคบ

    เดทกับคนที่อยากเดท นัดเจอกับคนที่เค้าอยากเจอนั่นแหละถูกแล้ว

    -- ใครสักคนที่สดใสร่าเริงเหมือนรุ่งเช้าเหมือนกันกับเขา

    ไม่ใช่คนเย็นชาเป็นกระป๋องว่างเปล่าอึมครึมเหมือนกลางคืนที่ไม่มีทางล่วงรู้ว่าจะสว่างตอนไหนแบบนี้”

    .

    บ.ก. จูนจูน : อ่าว เป็นงี้เฉย มึงมาโหมดนางฟ้า

    หรือ แม่มดว่ะคะกูงงหมดแล้ว

    .

    บ.ก. จูนจูน : แต่ที่แน่ ๆ ตอนนี้คิดว่าก็คงมีคนลนลานแล้วหนึ่ง

    หลังจากที่ สนพ. เราโพสต์สปอยล์บางส่วนของโปรเจคเล่มที่มีมึงร่วมจอยไป

    .

    ตาบู : บาปบุญตั้งหนึ่งย่อหน้าของเรื่องสั้น

    .

    บ.ก. จูนจูน : เปิดเรื่องดาร์ค ๆ ต้องมึงมั้ยคะ

    .

    ตาบู : แต่เค้าต้องร้อนตัวเหรอ ไม่หรอกพี่

    ทำแล้วไม่มีอะไรต้องละอาย

    แล้วเค้าก็คงลืมไปแล้วด้วยซ้ำถึงการมีอยู่ของนี่

    .

    บ.ก. จูนจูน : เห้ออ มูฟออน ได้แน่นะวิ หาคนใหม่คุยเหอะ

    อ่าเพลง เดียร์จอห์น ของชีเทย์ มาพอดี

    .

    บ.ก. จูนจูน : ฮือจะว่าไปกูรู้สึกเห็นใจอีตาจอห์นเมเยอร์ ตอนที่เทย์เลอร์เขียนเพลงด่า
    แล้วพวกสวิฟท์ตี้ตามไปด่าเลยหว่ะ

    .

    ตาบู : ชอบเทย์เลอร์สวิฟต์ แต่อยาก เซฟ จอห์น ว่างั้น

    .

    บ.ก. จูนจูน : ทำไมกูต้องเลือกข้างด้วยหรอคะ

    .

    ตาบู : แล้วถ้าไม่เขียนผลงานอกหักจากคนรักเก่า

    จะให้เขียนจากแฟนเก่า เตี่ยลื้อหรอว่ะ

    .

    บ.ก. จูนจูน : ไอ้นี่ลามปาม

    แล้วเทย์เลอร์สวิฟท์สาขาวรรณกรรมส่งต้นฉบับเล่มใหม่ได้เมื่อไหร่ว่ะคะ อันนี้จริงจัง

    .

    ตาบู : บอกแล้วไง อีกนาน

    ช่วงนี้เขียนเรื่องรักไม่ไปเลย

    .

    บ.ก. จูนจูน : วาเลนไทน์นี้ควรหาคนรักได้แล้วสักคน

    .

    ตาบู : ยากสัส

    .

    บ.ก. จูนจูน : เนี่ยละบอกมูฟออนได้

    ใครมาจีบมึงก็สร้างกำแพงใส่ไปซะหมด

    .

    ตาบู : นอกจาก บ.ก. ก็รับบทเป็นแม่สื่อแม่ชัก แอนด์หมอดู

    .

    บ.ก. จูนจูน : ก็เขียนเรื่องรัก เรื่องวายขายจิ้น นางโลมนางโจรปล้นใจไรมาก่อนก็ได้เดี๋ยวช่วยเกลา

    .

    ตาบู : ช่างเหอะ พี่ก็ไปพิมพ์ต้นฉบับของคนอื่นก่อนเรื่องหนุกเยอะแยะ

    .

    บ.ก. จูนจูน : ใกล้เที่ยงคืนเค้าจะปิดบาร์ละ

    สรุปว่ากูรอละกัน ไม่กดดัน

    .

    ตาบู : อือจะพยายามฮะ

    ......

    ปกติร้านค็อกเทลแห่งนี้เปิดถึงเที่ยงคืน

    แต่เลทได้เที่ยงคืนครึ่ง

    พวกเราแยกย้าย

    นิยายเรื่องใหม่ของนักเขียนผู้เก็บตัวแต่ในปราสาทต้องสาปยังไม่ได้เริ่ม

    ต้นฉบับที่มีส่วนผสมเรื่องของเขาไม่เคยได้ส่งสำนักพิมพ์
    และหลบซ่อนนอนอยู่ในก้นกระเป๋าเหมือนเดิม

     

     

     


เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in